Στο ποίημά του «Με τον τρόπο του Γ.Σ.» ο Γιώργος Σεφέρης γράφει πως «όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει» και αυτός ο στίχος ταιριάζει γάντι στον Οντεντ Κάτας, ο οποίος μάλλον εκ παραδρομής έχει δηλωθεί στο ληξιαρχείο του Γκιβατάιμ…

Στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη ή ακόμη καλύτερα στην Κρήτη έπρεπε να έχει γεννηθεί ή τουλάχιστον να κατοικεί μονίμως ή – στη χειρότερη περίπτωση – να έχει το εξοχικό του!

«Πες το ψέματα» υπερθεματίζει γελώντας και συνάμα καπνίζοντας το τσιγάρο του ο νυν προπονητής της Χάποελ Ιερουσαλήμ, ο οποίος μέσα σε 15 μήνες έχει κάνει το δρομολόγιο από την πατρίδα του προς τα μέρη μας – και δη το Ηράκλειο – σαν το δρομολόγιο Κολιάτσου – Παγκράτι ένα πράγμα…

Αυτό το νταλαβέρι άρχισε τον Ιούλιο του 2017 με το Ευρωμπάσκετ Νέων, συνεχίσθηκε τον Νοέμβριο με τον αγώνα Ελλάδα – Ισραήλ στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ακολούθησαν οι διακοπές με την οικογένειά του τον Αύγουστο, την περασμένη εβδομάδα εμφανίστηκε πάλι στο Ηράκλειο και στο Ρέθυμνο για τρεις φιλικούς αγώνες και σε δέκα ημέρες θα επιστρέψει (αυτή τη φορά στην Αθήνα) για την πρεμιέρα του Champions League κόντρα στην ΑΕΚ, οπότε θα… περιδρομιάσει πάλι τα αγαπημένα φαγητά του και κυρίως τα χόρτα και το τζατζίκι!

Αυτή η νύχτα μένει

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά τα σούρτα φέρτα, υπάρχει και η συντεκνιά με τον άλλοτε συμπαίκτη του στον Παναθηναϊκό και φίλο του, Γιώργο Καλαϊτζή, του οποίου έχει βαφτίσει τη μεγάλη κόρη, ονόματι Δανάη!

«Μου αρέσει η Ελλάδα, αγαπώ τους ανθρώπους της και αισθάνομαι ότι με αγαπούν και αυτοί, οπότε τα αισθήματα είναι αμοιβαία και κάθε φορά που έρχομαι εδώ νιώθω σαν στο σπίτι μου» τονίζει ο Κάτας, για τον οποίο η ιστορία άρχισε να γράφεται πριν από 19 χρόνια: το καλοκαίρι του 1999, όταν μετακόμισε από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ στον Παναθηναϊκό, τον οποίο έμελλε να οδηγήσει στην κατάκτηση του τίτλου της Ευρωλίγκας και μάλιστα απέναντι στην προηγούμενη ομάδα του.

Τη νύχτα της 20ής Απριλίου του 2000, στην Πυλαία, όπου παρουσίασε την μπασκετική εκδοχή στο «Κράμερ εναντίον Κράμερ», σκοράροντας 17 πόντους. «Δεν θα την ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, άλλωστε σηματοδοτεί την κορυφαία και κυρίως την πιο συναισθηματική στιγμή της καριέρας μου» τονίζει ο 44χρονος Κάτας.

«Εκείνο το βράδυ έζησα την απόλυτη σύγχυση, διότι βρισκόμουν απέναντι στην ομάδα με τον θρύλο της οποίας μεγάλωσα και έπρεπε να τη… σκοτώσω για χάρη του Παναθηναϊκού. Αργά το βράδυ πήγαμε στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης για να γυρίσουμε στην Αθήνα και όταν κατέβηκα πρώτος από το λεωφορείο είδα μπροστά μου την κίτρινη λαοθάλασσα των φιλάθλων της Μακάμπι που επέστρεφαν στο Τελ Αβίβ. Θυμάμαι ότι ο μάνατζερ Μάνος Παπαδόπουλος με έπιασε από το μπράτσο και μου είπε να περιμένω ώστε να ειδοποιηθεί η αστυνομία για να με προστατεύσει. Τον καθησύχασα και προχώρησα προς την αίθουσα…».

Και τότε εκτυλίχθηκαν σκηνές που έμοιαζαν βγαλμένες από αρχαία ελληνική τραγωδία ή από τη Βίβλο! «Οσο ζω δεν θα ξεχάσω ποτέ το σοκ, τη συγκίνηση και την ανατριχίλα που ένιωσα» εξομολογείται ο Κάτας. «Οι φίλαθλοι της Μακάμπι με περικύκλωσαν, με σήκωσαν στα χέρια και με αποθέωναν επί μισή ώρα, αφιερώνοντάς μου μάλιστα το παραδοσιακό “τραγούδι της μάνας”, που το άκουσα και έβαλα τα κλάματα»!

Λίγο καιρό αργότερα ο Κάτας βρέθηκε στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Ενας σοβαρός τραυματισμός στο αριστερό γόνατο τον οδήγησε τέσσερις φορές στο χειρουργείο και τον εξανάγκασε να πει πρόωρα το αντίο στο μπάσκετ. Ηταν μόλις 27 ετών! «Δεν ξέρω εάν όλα γίνονται για κάποιον λόγο» το φιλοσοφεί ο πρώτος σκόρερ του Ευρωμπάσκετ του 1997 (με μέσο όρο 22 πόντους). «Προσπάθησα να επιστρέψω, αλλά στάθηκε αδύνατο. Πονούσε το πόδι μου μα περισσότερο πονούσε η καρδιά μου. Στην αρχή δεν ξετρελαινόμουν με την ιδέα να γίνω προπονητής, αλλά έπειτα από 14 χρόνια στους πάγκους, απολαμβάνω πολύ τις καθημερινές προκλήσεις».

Κισμέτ

Εναν χρόνο πριν από τη μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό ο ισραηλινός γκαρντ πρόβαρε τη φανέλα των Νικς, αλλά έπεσε πάνω στο lock out του ΝΒΑ για να αποδειχθεί ότι εν τέλει το κισμέτ του ήταν πράσινο.

«Ηταν γραφτό να συναντηθώ με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που με σημάδεψε κυρίως για το πάθος και την απαιτητικότητά του. Κάθε προπόνησή μας έμοιαζε σαν να ήταν η πρώτη ή η τελευταία της ζωής του» τονίζει ο Κάτας, ο οποίος στην τρυφερή ηλικία των 19 ετών, στη Χάποελ Γκαλίλ Ελιόν έπεσε στα χέρια του Πίνι Γκέρσον και του τότε συνεργάτη του, Ντέιβιντ Μπλατ, ενώ τώρα ήρθε η σειρά του να κοουτσάρει τον γιο του, Ταμίρ Μπλατ.

Ποια είναι η γνώμη του για τον προπονητή του Ολυμπιακού; «Εύστροφος, τέρας εργατικότητας, πολύ οργανωτικός, απίστευτα επικοινωνιακός και μεταδοτικός, με μοντέρνες αντιλήψεις και χαρισματικός στο να εμπνέει τους παίκτες του».