Τώρα που ο πρόεδρος Τσίπρας επέστρεψε στην Αθήνα (θλιβερό καθήκον, η κηδεία του γαμπρού του το Σάββατο, επέσπευσε την επιστροφή – τα συλλυπητήριά μας…), είναι, νομίζω, μια ευκαιρία να κάνουμε έναν απολογισμό αυτού του ταξιδιού στη Νέα Υόρκη, δεδομένου ότι είχαν επενδυθεί πολλά, πλην όμως το αποτέλεσμά του δεν φαίνεται να δικαίωσε ούτε τον Πρωθυπουργό ούτε τους περί αυτόν.

Θα πάρω τα πράγματα με τη σειρά. Ο Πρωθυπουργός συν γυναικί και συνεργάταις αναχώρησε για τη Νέα Υόρκη το πρωί της περασμένης Κυριακής και επέστρεψε το μεσημέρι του Σαββάτου. Εμεινε δηλαδή στην αμερικανική μεγαλούπολη έξι ημέρες. Βασικός λόγος του ταξιδιού αυτού ήταν μια ομιλία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Στη Γενική Συνέλευση απευθύνθηκε την Παρασκευή το απόγευμα, ξημερώματα ώρα Ελλάδας. Ας δούμε λοιπόν τι έκανε τις έξι αυτές ημέρες:

– μίλησε και σε μια ειδική εκδήλωση για τον Νέλσον Μαντέλα

– συναντήθηκε επί δίωρο με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν

– επί μία ώρα και κάτι με τον πρόεδρο της Βολιβίας Εβο Μοράλες

– είχε μια συνάντηση με εκπροσώπους αμερικανικών τραπεζών

– και παρέστη και σε μια – καθιερωμένη… – δεξίωση του ελληνικού προξενείου.

Για τις υπόλοιπες ημέρες δεν έχουμε εικόνα. Μόνο από μια ανάρτησή του στο Twitter πληροφορηθήκαμε ότι περπάτησε στην 5η Λεωφόρο στο Μανχάταν καθ’ οδόν για τη συνάντηση με τους αμερικανούς τραπεζίτες.

Αλλο τίποτε; Τίποτε. Απολύτως!

Από τους 130 και βάλε αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων που βρίσκονταν τις ίδιες με εκείνον ημέρες στη Νέα Υόρκη για την ετήσια Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, η αξεπέραστη ελληνική διπλωματία δεν κατάφερε να του κλείσει ραντεβού με κανέναν! Και άντε πες, με τους ηγέτες των χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης συναντάται συχνά, στο πλαίσιο των συνόδων κορυφής.

Από άλλες ηπείρους δεν υπήρχαν ηγέτες χωρών, με τις οποίες η Ελλάδα έχει διμερείς επαφές, να του «κλείσουν» συναντήσεις; Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος επίσης βρισκόταν στη Νέα Υόρκη ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, περισσότερους ηγέτες συνάντησε κατά τη σύνοδο του προεδρείου της Διεθνούς, έστω και αν ένας αριθμός εξ αυτών προερχόταν από αφρικανικές χώρες…

Απογοητευτικός απολογισμός

Φίλος μου διπλωμάτης, στον οποίο απευθύνθηκα χθες σχετικά με αυτό το πρωτοφανές, ο έλληνας Πρωθυπουργός να βρίσκει διαθέσιμο προς συνάντηση μόνο τον… Βολιβιανό Μοράλες (εκτός του Ερντογάν), με παρακάλεσε «να μην τα ρίχνω στους διπλωμάτες».

Και μου ανέφερε ότι από μηνός και πλέον είχαν γίνει, λέει, βολιδοσκοπήσεις προς διάφορες πλευρές για διμερείς συναντήσεις με τον έλληνα Πρωθυπουργό κατά την παραμονή του στη Νέα Υόρκη, «πλην όμως ουδέν απέδωσαν»!

Αλήθεια; Ψέματα; Ο υπουργός Κοτζιάς γνωρίζει καλύτερα παντός άλλου τι ακριβώς έχει συμβεί ώστε να έχουμε αυτό το καταφανώς απογοητευτικό αποτέλεσμα και για τον ίδιο, αλλά κυρίως για τη χώρα…

«Ετσι είναι, αν έτσι νομίζετε»

Στο πλαίσιο αυτό, δεν μπορώ να μη θυμίσω τις διαρροές των δυσωδών υπογείων του Μεγάρου Μαξίμου προς τα παρακρατικά μέσα ενημέρωσης με τα οποία είναι διασυνδεδεμένα, ότι κατά την παραμονή του στη Νέα Υόρκη ο Πρωθυπουργός ενδέχεται να έχει συνάντηση και με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ – μόνο αν χωρέσει στο πρόγραμμα του Πρωθυπουργού μια τέτοια συνάντηση δεν μας είπαν. Συνωστισμός γαρ…

Φευ, ο πρόεδρος Τραμπ δεν συναντήθηκε με τον Πρωθυπουργό Τσίπρα διότι προφανώς είχε άλλα, καλύτερα ίσως, πράγματα να κάνει. Ούτε με τον αμερικανό αντιπρόεδρο Πενς συναντήθηκε, ούτε με τον υπουργό Εξωτερικών Πομπέο.

Συνέφαγε όμως με τον αμερικανό υπουργό Εμπορίου Γουίλμπορ Ρος, ο οποίος με προφανή ειρωνική διάθεση του είπε «μόνο μια αριστερή κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει αυτές τις επιτυχίες»! Ο Πρωθυπουργός, που εμφανώς είχε ανάγκη να ακούσει να τον κολακεύουν και ανέμενε ότι στις ΗΠΑ θα παραληρούσαν άμα τη εμφανίσει του, εξέλαβε την ειρωνεία ως κομπλιμέντο. Εξού και το μετέφερε στους συνεργάτες του, ώστε εκείνοι με τη σειρά τους να το διασπείρουν στους δημοσιογράφους…

Πάντως, κόντρα σε όλα όσα αναφέρω εγώ πιο πάνω, κατά τον Πρωθυπουργό, το εξαήμερο ταξίδι στη Νέα Υόρκη στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία. «Εξαιρετικά θετική και επιτυχής η παρουσία μας ως προς τους στόχους που είχαμε θέσει» χαρακτήρισε το ταξίδι ως «ανώτατη κυβερνητική πηγή»…

«Ετσι είναι, αν έτσι νομίζετε» έλεγε ένας κύριος Πιραντέλο, Λουίτζι το βαφτιστικό του, για κάτι τέτοιες περιπτώσεις, και μάλιστα είχε γράψει και θεατρικό έργο επ’ αυτού. Αν παίζεται πουθενά, ο (και) θεατρόφιλος Πρωθυπουργός ας σπεύσει να το παρακολουθήσει…

Μια μεγαλοπρεπής αποστασία

Δεν είδα να ευαισθητοποιείται κανείς, και πολύ περισσότερο οι ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης, από τη βεβαιότητα του προέδρου Τσίπρα ότι η κυβέρνησή του δεν θα κινδυνεύσει από τη συμφωνία των Πρεσπών, ακόμη και αν αποχωρήσει από το κυβερνητικό σχήμα ο Καμμένος (συν)έταιρός του. Παρότι ο άνθρωπος προανήγγειλε ουσιαστικά ότι έξι (τουλάχιστον…) βουλευτές άλλων κομμάτων θα υπερψηφίσουν τη συμφωνία και θα στηρίξουν και τον ίδιο και τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, λέξη οι υπόλοιποι.

Το θέμα με απασχόλησε έντονα το Σαββατοκύριακο. Αυτοί οι βουλευτές γιατί θα το κάνουν άραγε; Κατέληξα σε μερικές εκδοχές:

– για την ψυχή της μανούλας τους

– γιατί είναι καλοί άνθρωποι

– γιατί έχουν σαγηνευτεί από την προσωπικότητα Τσίπρα

– γιατί θεωρούν την κυβέρνηση επιτυχημένη, οπότε, σου λέει, κρίμα είναι να μείνει τέτοιο έργο στη μέση

– γιατί κάποιος τους έχει πείσει ότι αυτό που θα κάνουν δεν θα είναι αποστασία, δεν θα είναι προϊόν κανενός είδους εξαγοράς, δεν θα υπηρετεί κανένα συμφέρον (από αυτά που έχουν τραχανά απλωμένο και καίγονται να διαιωνιστεί η διακυβέρνηση Τσίπρα).

Ο,τι όμως και να συμβαίνει, είτε κάτι από όσα εξέθεσα προηγουμένως είτε κάτι άλλο εκτός αυτών, η ουσία είναι μία: τυχόν υπερψήφιση της συμφωνίας και στήριξη της κυβέρνησης θα συνιστούν μια μεγαλόπρεπη αποστασία. Οπως και να το βαφτίσουν…

Οι ψηφοφόροι σου τι λένε;

Να, ας πούμε, ο φίλος μου ο Σπύρος ο Δανέλλης, βουλευτής του Ποταμιού και πρώην ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Θέλει προφανώς να είναι ένας εξ αυτών που θα υπερψηφίσουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τα βάζει με τον επικεφαλής ηγέτη Σταύρο, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι δεν δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Τσίπρα.

Για λόγους που δύσκολα μπορεί να καταλάβει κανείς, ο Σπύρος που είναι σοβαρό παιδί, έχει «πάθει» κάτι με τον Τσίπρα. Αλλά καθώς ντρέπεται να πει ότι, ξέρετε, εγώ βλέπω τον εαυτό μου στον ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθεί να πείσει για το πόσο εθνικώς επωφελές είναι να στηριχθεί, μέσω της υπερψήφισης της συμφωνίας των Πρεσπών, η κυβέρνηση Τσίπρα να παραμείνει στην εξουσία.

Παλιότερα που τον είχα ρωτήσει ευθέως για το αν θέλει να ενταχθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, μου είχε απαντήσει πως όχι, και πως είναι βουλευτής του Ποταμιού, και ότι αυτό που στην πραγματικότητα θέλει είναι να ψηφίσει τη συμφωνία για το Σκοπιανό γιατί πιστεύει ότι πρέπει επιτέλους να λυθεί το πρόβλημα…

Του είχα πει ότι τον καταλαβαίνω. Δεν θέλω να σκέφτομαι ότι μου έλεγε ψέματα τότε, θα αρκεστώ στο ότι φαίνεται πως στη διαδρομή άλλαξε γνώμη. Δικαίωμά του είναι, δεν λέει κανείς όχι. Αλλά πριν το κάνει, δεν κάνει μια βόλτα στους καφενέδες του Ηρακλείου να δει τι λένε και οι ψηφοφόροι του; Θα τον βοηθήσει πολύ αυτό να πάρει τη σωστή απόφαση. Νομίζω…

Ενας δρόμος – καρμανιόλα

Αλλοι δύο νεκροί και τρεις βαριά τραυματίες το Σάββατο, σε ένα ακόμη πολύνεκρο δυστύχημα στον δρόμο Πάτρας – Πύργου. Ναι, αυτόν που ο υπουργός Σπίρτζης τεμάχισε σε οκτώ τμήματα για να τελειώσει νωρίτερα και ακόμη δεν έχει ξεκινήσει. Γιατί, μεταξύ άλλων, τέσσερις από τους οκτώ διαγωνισμούς τούς κέρδισε, «με την αξία του κι όχι με ξένες πλάτες» που λέει το τραγούδι, ο Καλογρίτσας.

Αν του αρέσουν τα στατιστικά τού υπουργού, ας ζητήσει από την Τροχαία να του πουν πόσες ανθρώπινες ζωές έχουν χαθεί από το 2015 σε αυτόν τον δρόμο – καρμανιόλα…