Δεν είναι μόνο εικόνες ντροπής αυτές που αποκαλύπτει η δημοσιογραφική έρευνα στον καταυλισμό της Μόριας. Είναι και εικόνες φρίκης. Γιατί δίπλα στις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και την εξαθλίωση, προστίθενται ο νόμος της σαρίας, το εμπόριο ναρκωτικών, η πορνεία, οι βιασμοί, οι ξυλοδαρμοί. Σκληρές συμμορίες που δρουν ανεξέλεγκτα στην κεντρική δομή και τζιχαντιστές που επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες συνθέτουν ένα σκηνικό που παραπέμπει στα πιο σκοτεινά βάθη του Μεσαίωνα.
Κι όμως. Γι’ αυτήν την άθλια κατάσταση που προσβάλλει την ανθρώπινη συνθήκη και εκθέτει διεθνώς τη χώρα μας, η ελληνική πολιτεία δεν κάνει τίποτε. Καμία μέριμνα, κανένα μέτρο, καμία πρόνοια. Μια απούσα πολιτεία επιτρέπει να μετατρέπεται ένα κομμάτι της ελληνικής επικράτειας σε κανονική ζούγκλα, όπου ισχύει μόνο ο νόμος του ισχυρού. Επιτρέπει άνθρωποι οι οποίοι έχουν ζήσει την οδύνη του πολέμου και του ξεριζωμού να ζουν τώρα σε συνθήκες απόλυτου τρόμου. Και από αυτήν την τρομακτική καθημερινότητα δεν προσφέρει καμία διέξοδο, καμία προοπτική.
Η κυβέρνηση πίστεψε στην αρχή της προσφυγικής κρίσης ότι θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει τις προσφυγικές ροές για να αποκομίσει οφέλη στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Ηταν το δόγμα περί «εξαγωγής τζιχαντιστών» που διαφήμιζε ο υπουργός Αμυνας. Οι τζιχαντιστές είναι τώρα εδώ. Και η κυβέρνηση πλανάται και πάλι εάν πιστεύει ότι αυτή τη φορά θα μπορέσει να κρύψει για πολύ την αλήθεια όχι μόνο για την ντροπή της Μόριας αλλά και για τη φρίκη.