Δέκα ολόκληρα παιχνίδια είχε δώσει μέχρι τώρα ο Ραζβάν Λουτσέσκου ως προπονητής της Ξάνθης και του ΠΑΟΚ με αντίπαλο τον Ολυμπιακό και τα είχε χάσει όλα. Πώς να μην εμφανίσει την Κυριακή έναν ΠΑΟΚ «κουμπωμένο» και κομμάτι φοβητσιάρη, που κατάφερε να κερδίσει γιατί οι επιθετικοί του Ολυμπιακού έχασαν τα απίστευτα; Για κάθε προπονητή το τι έχει κάνει ως αντίπαλος μιας ομάδας στα προηγούμενα ματς έχει τεράστια σημασία. Αν την έχει κερδίσει, εμφανίζεται πριν από το παιχνίδι στους παίκτες του, τους λέει ότι τον αντίπαλο τον ξέρει γιατί τον έχει κερδίσει και τους ζητά να κάνουν κάποια συγκεκριμένα πράγματα, μεταφέροντάς τους τη βεβαιότητα ότι αυτό αρκεί. Αν έχεις χάσει δέκα φορές στη σειρά τι να πεις;

Υπό αυτό το πρίσμα ο ΠΑΟΚ πήρε μια μεγάλη νίκη στο Φάληρο την Κυριακή κι όχι μόνο για τη βαθμολογία. Ο Ρουμάνος θα διώξει τον φόβο του για τον Ολυμπιακό, θα ‘χει να διηγηθεί κάποιο κατόρθωμα, θα μπορεί να πείσει την επόμενη φορά τους παίκτες του ότι τον τρόπο να νικήσει η ομάδα τον ξέρει. Και φυσικά δεν πρόκειται να τους πει «καθίστε πίσω και μη φοβόσαστε, θα χάσουν οι αντίπαλοι όσα δεν χάνονται» – οι προπονητές σε αυτές τις περιπτώσεις ξέρουν τον τρόπο ακόμα και το προφανές να το κάνουν σύνθετο…

Μαρτίνς

Πέρα από τις ασταμάτητες χαμένες ευκαιρίες του Ολυμπιακού ομολογώ ότι μου έκανε μεγάλη εντύπωση μετά το big ματς της Κυριακής η αντίδραση του Πέδρο Μαρτίνς. «Παρ’ όλο που δεν πήραμε το αποτέλεσμα, είμαι σίγουρος ότι αν παίζουμε έτσι στο τέλος θα είμαστε πρωταθλητές. Δεν έχω καμία αμφιβολία για αυτό» είπε και ομολογώ ότι δεν έχω ακούσει προπονητή τόσο σίγουρο έπειτα από ήττα. Από την άλλη ο προπονητής του Ολυμπιακού θα πρέπει να αρχίσει να ανησυχεί για τις πολλές χαμένες ευκαιρίες της ομάδας του και να δείχνει τον προβληματισμό του έμπρακτα. Μέχρι τώρα ή αλλάζει τον σέντερ φορ ή αλλάζει έναν ακραίο – συνήθως τον Φετφατζίδη με τον Χριστοδουλόπουλο και το ανάποδο. Ομως η δική μου εντύπωση είναι ότι αυτό που χρειάζεται ο Ολυμπιακός δεν είναι αλλαγές τόσο απλές: μου μοιάζει πιο πιθανό να πρέπει μέσα στο Γεώργιος Καραϊσκάκης τουλάχιστον να αλλάξει και διάταξη. Δεν είναι τυχαίο ότι στα δυο προηγούμενα ματς (με τον Αστέρα και τον Πανιώνιο) σκόραρε ενώ έπαιζε με δυο φουνταριστούς – και με τον ΠΑΟΚ όταν αγωνίστηκαν μαζί ο Γκερέρο και ο Χασάν ο Ολυμπιακός έγινε πολύ περισσότερο επικίνδυνος.

Φορτούνης

Πιστεύω επίσης ότι σε μια ομάδα που έχει πρόβλημα στο γκολ κάποιοι χρειάζεται να αφήσουν στην άκρη κάποιους εγωισμούς. Ο Κώστας Φορτούνης π.χ. Ο Φορτούνης ανήκει στην κατηγορία των «τρελών» που λατρεύουν να παίζουν ως «δεκάρια» – το λέω κι ας μην έχει ακόμα φορέσει τη φανέλα με το νούμερο, που από παιδάκι ονειρεύεται, στον Ολυμπιακό. Πριν από κάτι χρόνια (το 2016 νομίζω…) είχε κάνει κάτι δηλώσεις στη Nova μετά το τέλος ενός ματς του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ και είχε υπάρξει αφοπλιστικά ειλικρινής. Είχε ισχυριστεί ότι θέλει να παίζει ελεύθερος πίσω από το φορ και ότι στο πλάι καταπιέζεται – το είχε πει μάλιστα έπειτα από ένα ματς που και όταν είχε χρησιμοποιηθεί περιστασιακά στο πλάι είχε σπείρει τον πανικό. Από τότε ο Φορτούνης αυτό το λέει πολύ συχνά και στους προπονητές δηλώνοντας ότι έχει την απόλυτη βεβαιότητα του πώς θέλει να παίζει. Ο Φορτούνης, όπως όλα τα «δεκάρια», είναι πρώτα από όλα «δεκάρι» στο μυαλό: έχει χτίσει στο μυαλό του τον ρόλο του από μικρός και οτιδήποτε άλλο απλά δεν τον αφορά. Ο Φορτούνης δεν αντιμετωπίζει το ποδόσφαιρο ορθολογικά, αλλά αισθητικά – ίσως και χωρίς να το ξέρει. Για τον ίδιο υπάρχει μόνο ένας ρόλος, μόνο ένας τρόπος, μόνο μια θέση: η θέση του. Μόνο που τελευταία σε αυτή τη θέση δυσκολεύεται να κάνει τη διαφορά. Κι ο Ολυμπιακός έχει μια τεράστια ανάγκη από δημιουργία: χθες την πρώτη κάθετη πάσα στο παιχνίδι την έδωσε ο Γκιγέρμε στον Χασάν στο 87′.

Σπουδαία

Ο Φορτούνης φυσικά κάνει πολλά άλλα σπουδαία. Την Κυριακή κάθε χτύπημα φάουλ δικό του ήταν ευκαιρία: αν ο Μεριά ήταν στοιχειωδώς εύστοχος το ματς θα είχε λήξει 3-1. Ο καλός έλληνας μεσοεπιθετικός δεν μπορεί να βγει από την ενδεκάδα. Αλλά μήπως πρέπει να αναθεωρήσει, να πάει να παίξει λίγο στο πλάι, ώστε στη μέση να αγωνιστεί και κανείς άλλος που να οργανώνει το παιχνίδι λίγο καλύτερα; Δεν ξέρω την απάντηση, απλά ρωτάω.

Σενάρια

Στο μεταξύ η ΑΕΚ αντιμετωπίζει σήμερα την Μπενφίκα για τη δεύτερη αγωνιστική των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ και ο προπονητής της Μαρίνος Ουζουνίδης υπήρξε στη συνέντευξη Τύπου αφοπλιστικά ειλικρινής. «Αν θέλουμε να ελπίζουμε, πρέπει να νικήσουμε» είπε ο τεχνικός της Ενωσης και μπράβο του. Συνήθως πριν από τέτοια ματς οι προπονητές λένε γενικότητες του είδους «πρέπει να παίξουμε καλά, να σεβαστούμε τον αντίπαλο κτλ.». Ο Ουζουνίδης ήταν σαφής: η ΑΕΚ απόψε παίζει τα ρέστα της για να διακριθεί. Αν δεν καταφέρει να κερδίσει, αρχίζει η σεναριολογία και το τι απίθανο πρέπει να γίνει για να έχει ελπίδες. Κι όταν σε αυτή τη συζήτηση ακουστεί η φράση «υπάρχουν όμως μαθηματικές ελπίδες» η ομάδα έχει ήδη αποκλειστεί.

Πόνσε

Μπορεί να τα καταφέρει η ΑΕΚ; Στην Κρήτη κόντρα στον ΟΦΗ έκανε μια καλή προπόνηση το Σάββατο και μια δοκιμή ενδεκάδας χωρίς τον Λιβάγια, που θα λείψει και απόψε. Είδαμε τον Κλωναρίδη να συνεργάζεται καλά με τον Πόνσε, τον Μάνταλο να αλλάζει θέση συχνά με τον Μπακασέτα, τον Γκάλο να σκοράρει με χτύπημα φάουλ. Γιατί στέκομαι στο επιθετικό κομμάτι; Γιατί για να κάνεις αποτέλεσμα με την Μπενφίκα πρέπει να παίξεις καλά στην επίθεση κι όχι απλά να προηγηθείς: κι ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε στο πρόσφατο παιχνίδι του με τους Λουζιτανούς και θυμόμαστε πώς τελείωσε το ματς στην Τούμπα. Για να τους κρατήσεις πρέπει να τους κάνεις φάσεις, να μην τους αφήσεις να στήσουν το φλιπεράκι στη μεσαία γραμμή, να μη σε βάλουν να τρέχεις διαρκώς πίσω από την μπάλα.

Πρόβλημα

Το καλό είναι ότι η ΑΕΚ μοιάζει σε καλή κατάσταση, ενώ και η Μπενφίκα δεν είναι στα καλύτερά της: η ισοπαλία που έφερε την τελευταία αγωνιστική στο πορτογαλικό πρωτάθλημα με τη μάλλον αδύναμη Τσάβες έχει σταθεί αιτία για κάμποσες γκρίνιες. Σίγουρα οι Πορτογάλοι μπορεί και να υποτιμήσουν την ΑΕΚ μετά την ευκολία με την οποία κέρδισαν τον ΠΑΟΚ. Αλλά και η Ενωση έχει ένα πρόβλημα: ματς τόσο δύσκολο σαν το αποψινό εντός έδρας δεν έχει δώσει.