Δηλώνοντας χθες ότι «η Ελλάδα δεν έχει αποδεσμευτεί 100%», ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ αναφερόταν στις υποχρεώσεις που έχει η χώρα μας απέναντι στους εταίρους της και δανειστές της. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή η δέσμευση είναι πολύπλευρη. Γιατί δεν αφορά μόνο τα όσα έχει συνομολογήσει η ελληνική κυβέρνηση με τους δανειστές της. Αφορά και την προσπάθειά της να πείσει τις αγορές ότι η οικονομία της χώρας είναι αρκετά ισχυρή για να την εμπιστευτούν.

Είναι; Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά εδώ γύρω για να πάρει την απάντηση. Η Ελλάδα, για παράδειγμα, δεν έχει αποδεσμευτεί από την Ιταλία. Το χάος α λα ιταλικά που προκλήθηκε από τη δήλωση ενός και μόνο ιταλού βουλευτή υπέρ της επιστροφής στη λιρέτα, που με τη σειρά του προκάλεσε αναταραχή στις αγορές, δεν εκτόξευσε μόνο το κόστος δανεισμού της Ιταλίας, αλλά και της Ελλάδας. Κάτι που σημαίνει ότι δεν φτάνει για τη χώρα μας να περάσει τις εξετάσεις της δικής της αξιοπιστίας. Πρέπει να περάσει και τις εξετάσεις της αξιοπιστίας άλλων αδύναμων κρίκων της ευρωζώνης.

Ολα αυτά πρέπει να τα λάβουν σοβαρά υπόψη τους η κυβέρνηση και το οικονομικό της επιτελείο. Το «μαξιλάρι» που έχει στη διάθεσή της δεν είναι παρά μια προσωρινή σανίδα σωτηρίας. Η ουσία είναι ότι η χώρα μας είναι εκτός αγορών και μέχρι στιγμής τίποτε δεν δείχνει πως μπορεί να επιστρέψει άμεσα. Αντίθετα, οι όροι δανεισμού από τις αγορές γίνονται όλο και πιο απλησίαστοι. Για 100% αποδέσμευση, με άλλα λόγια, ούτε λόγος. Μόνο δεσμά.