Ο Παναθηναϊκός ζει τελευταία δυο πραγματικότητες. Η μια είναι η πραγματικότητα της ομάδας του Γιώργου Δώνη. Η άλλη αυτή που έχει να κάνει με τον Ταϊλανδό Παϊρότζ Πιεμπονγκσάντ και την περίφημη εξαγορά της ΠΑΕ. Τα κατορθώματα της ομάδας του Δώνη τα γνωρίζετε. Χθες ο Δώνης χρησιμοποιώντας έντεκα Ελληνάκια στη βασική ενδεκάδα του ΠΑΟ (γεγονός που δεν θυμάται κανείς πότε έχει συμβεί τελευταία φορά…), είδε την ομάδα του να κερδίζει και τον Παναιτωλικό στο Κύπελλο με 0-1: ο ΠΑΟ έχασε και πέναλτι. Εγώ οφείλω να σας πω κάποια πράγματα που γνωρίζω για την υπόθεση του Παϊρότζ, που κανείς δεν πιστεύει πια ότι θα μπει στην ΠΑΕ .

Διστάζουν

Σύμφωνα με κάτι που γράφτηκε τις προηγούμενες μέρες, την περασμένη Δευτέρα τα γραφεία της ΠΑΕ Παναθηναϊκός στα Βριλήσσια επισκέφτηκαν υπάλληλοι της Grant Thornton, οι οποίοι πήραν οικονομικά στοιχεία για να καταρτίσουν το προσχέδιο του ισολογισμού για το 2018-19 και να το παραδώσουν σε συνεργάτες του Ταϊλανδού, που φέρεται να ζήτησε νέα και περισσότερα στοιχεία. Οι άνθρωποι του Γιάννη Αλαφούζου τους τα έδωσαν – έχουν εντολή να κάνουν ό,τι μπορούν για να μην έχει πάτημα ο Ταϊλανδός να ισχυριστεί ότι το deal χάλασε εξαιτίας της τωρινής διοίκησης. Αλλά και αυτή η μεθόδευση δείχνει πως ο Παϊρότζ ενδιαφέρεται μόνο να κερδίσει χρόνο. Οχι για τον ίδιο: αυτός λεφτά δεν πρόκειται να βάλει. Αλλά για τους χρηματοδότες του σχεδίου, που διστάζουν ολοένα και πιο πολύ.

Τρέχει

Γιατί διστάζουν; Για έναν απλό λόγο που χθες κάποιοι φίλοι φίλων μου εξήγησαν: γιατί όπως εξελίσσεται η ιστορία, όποιος βάλει αυτή τη στιγμή χρήματα στον ΠΑΟ δεν έχει την παραμικρή βεβαιότητα ότι θα τα πάρει πίσω. Και καθώς φαίνεται κανείς δεν είναι διατεθειμένος να πετάξει δέκα (και βάλε…) εκατομμύρια στην τελευταία αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου που τρέχει.

Γκρίνια

Γιατί υπάρχει αυτή η διστακτικότητα; Διότι όλοι γνωρίζουν πως τα πάντα στον ΠΑΟ έχουν να κάνουν με τα αποτελέσματα της ομάδας. Αν σταματήσουν να είναι καλά, θα αρχίσει μια γκρίνια χωρίς προηγούμενο: μια μερίδα των οργανωμένων του ΠΑΟ δεν κρύβει ότι η ομάδα θα ήθελε να περάσει στα χέρια του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, που στο μπάσκετ τα πηγαίνει μια χαρά. Ο ίδιος ο Γιαννακόπουλος λέει ότι με την ΠΑΕ θα εμπλακεί μόνο αν πάρει από την κυβέρνηση το πράσινο φως για την παραχώρηση του ΟΑΚΑ και της περιοχής γύρω από αυτό, αλλά όλα αυτά καθυστερούν. Ομως αν αύριο, λένε οι φίλοι του Παϊρότζ, τα καλά αποτελέσματα σταματήσουν, ποιος μας λέει ότι δεν θα ζητήσει ο κόσμος από τον Γιαννακόπουλο να αναλάβει την ΠΑΕ έπειτα από έναν γενικό ξεσηκωμό; Και ποιος έχει όρεξη να μπλέκει με τον κόσμο, ζητώντας τα λεφτά που έχει βάλει στην ΠΑΕ, από το όποιο επόμενο διοικητικό σχήμα; Κανείς φυσικά.

Ετσι

Και έπειτα υπάρχει και κάτι άλλο. Ο κόσμος θα έχει και μεγάλο πρόβλημα αν κάποιο από τα παιδιά του Δώνη πωληθεί το καλοκαίρι. Ο κόσμος πιστεύει πως οι μικροί πρέπει να γίνουν οι πρωταγωνιστές μιας νέας ομάδας ικανής να κερδίσει τίτλους και ότι χρόνος για να βρεθούν αγοραστές τους υπάρχει. Ο Παϊρότζ και κάποιοι από τους συνεργάτες του (ο Ζάχαβι π.χ.) παίκτες πουλάνε. Οταν του εξηγούν ότι αυτό είναι δύσκολο το ξανασκέφτεται. Ετσι κι αλλιώς δεν υπάρχει κάποια τελική ημερομηνία για να βάλει χρήματα: και να μην καλυφθεί αυτή η ΑΜΚ, θα προκηρυχθεί μια επόμενη. Ορεξη να υπάρχει…

Ερώτηση

Από ό,τι διάβασα στις ανακοινώσεις συμπαράστασης που βγάλανε οι ΠΑΕ που πούλησαν στην ΕΡΤ τα τηλεοπτικά δικαιώματα των παιχνιδιών τους, όλες σχεδόν αναπτύσσουν τα ίδια επιχειρήματα. Οτι η ΕΡΤ έβαλε το ποδόσφαιρο στα σπίτια μας χωρίς να πληρώνουμε συνδρομές, ότι το πρωτάθλημα δεν θα άρχιζε αν η ΕΡΤ δεν έδινε τη λύση, ότι οι τηλεθεάσεις είναι καλές κ.λπ. κ.λπ. Μόνο που όλα αυτά αποτελούν απάντηση σε άλλες ερωτήσεις: κανείς δεν ρωτάει αν ο κόσμος θέλει να βλέπει ποδόσφαιρο στην ΕΡΤ, ούτε κανείς ενδιαφέρεται για το πώς θα ξεκινούσε το πρωτάθλημα αν η ΕΡΤ δεν πλήρωνε τις ομάδες, ούτε κάποιος έγραψε το παραμικρό για τις τηλεθεάσεις, ούτε και διάβασα κανέναν να κατηγορεί τις ομάδες. Οι ομάδες βρήκανε και τα κάνανε – άλλη είναι η ερώτηση.

Εξήγηση

Από την αρχή που ξεκίνησε αυτή η ιστορία το θέμα δεν ήταν η επιλογή της ΕΡΤ να δείξει ποδόσφαιρο, αλλά τα χρήματα που για αυτό πλήρωσε. Τα 18 εκατ. ευρώ είναι που προκαλούν κι όχι η απόφαση της ΕΡΤ να μεταδώσει αγώνες ποδοσφαίρου: το κάνει χρόνια τώρα. Θυμίζω ότι για μια προηγούμενη σύμβαση αγοράς ποδοσφαιρικών τηλεοπτικών δικαιωμάτων (σε εκείνη την περίπτωση ήταν τα τηλεοπτικά δικαιώματα του Τσάμπιονς Λιγκ), οι διοικούντες την ΕΡΤ είχαν φτάσει να απολογούνται στα δικαστήρια. Οποιος θεωρεί σκανδαλώδη την τωρινή σύμβαση αγοράς των τηλεοπτικών δικαιωμάτων των επτά ελληνικών ομάδων ρωτάει κάτι απλό: πώς γίνεται να πληρώθηκαν τόσα χρήματα για ένα προϊόν που δεν ήθελε σε αυτή την τιμή να αγοράσει κανένας. Οποιος αυτό θέλει να το απαντήσει, με το καλό να μας το εξηγήσει. Μόνο που δεν μπορούν αυτό να το κάνουν οι ΠΑΕ, που τα λεφτά τα πήρανε: αφού τους τα δώσανε μπράβο τους. Αυτοί που πλήρωσαν πρέπει να μας εξηγήσουν το γιατί, δηλαδή ο υφυπουργός και η ΕΡΤ. Και με χαρά θα διαβάζαμε την εξήγησή τους.

Ζορμπάς

Απόψε πάντως θα δούμε Τσάμπιονς Λιγκ. Μπορεί στο πρόγραμμα να μην υπάρχουν τα δραματικά ματς που είχαμε το προηγούμενο βράδυ, αλλά τα μάτια πολλών θα είναι στο ματς της Τότεναμ με την Μπαρτσελόνα, το οποίο ο παλιόφιλος Ερνέστο Βαλβέρδε δεν πρέπει να χάσει, αν δεν θέλει να βρεθεί κι αυτός στο μάτι ενός κυκλώνα μεγαλύτερου από τον Ζορμπά και τον Ξενοφώντα. Ο διακηρυγμένος από τον Λιονέλ Μέσι φέτος στόχος είναι η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ: ένα στραβοπάτημα σε αυτό θα ξυπνήσει τις μνήμες του περσινού αποκλεισμού από τη Ρόμα και τα άσπρα μαντίλια θα βγουν στο Καμπ Νου.

Ινιέστα

Θα είναι πολύ άδικο για τον Βαλβέρδε. Πέρυσι ανέλαβε την Μπάρτσα όταν αυτή πούλησε τον Νεϊμάρ και την οδήγησε σε ένα νταμπλ. Φέτος έχασε τον Ινιέστα, τον τελευταίο των μεγάλων μέσων που έκαναν την Μπαρτσελόνα αξιοθαύμαστη. Επί της ουσίας είναι υποχρεωμένος να χτίσει μια ομάδα αρκετά διαφορετική από αυτή που παρέλαβε, αλλά τα τρία σερί Κύπελλα που έχει κερδίσει η Ρεάλ Μαδρίτης κάνουν τη ζωή του δύσκολη: αυτά είναι για τους Μπλαουγκράνα το πρόβλημα και όχι ο προπονητής. Αλλά στο ποδόσφαιρο είναι κανόνας: ο θρίαμβος του αντιπάλου πονάει. Δεν αντέχεται.