Να συνεχίσουμε από εκεί που σταματήσαμε χθες. Από τους τερματοφύλακες. Μετά τους Γιαννιώτη –  Πασχαλάκη την Κυριακή στο Γεώργιος Καραϊσκάκης, Οδυσσέας Βλαχοδήμος – Βασίλης Μπάρκας την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ. Ο ένας το έβγαλε, ο άλλος το έφαγε. Αντί να γίνει το 3-2, έγινε το 2-3. Η φάση όπου δεν κάνει την ολική ανατροπή η ΑΕΚ είναι 50-50. Κατά 50% στον Κλωναρίδη που δεν σπάει την μπάλα αριστερά. Ο γκολκίπερ θα βγει off κι ο Γιακουμάκης θα κληθεί να πλασάρει σε κενή εστία. Και κατά 50% στον Βλαχοδήμο που με έξοδο α λα χάντμπολ δεν επιτρέπει στον επιθετικό της ΑΕΚ να γράψει ιστορία κάνοντας χατ-τρικ. Δεν γίνεται το ονειρικό 3-2 και στην επόμενη φάση γίνεται η ζημιά. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με 50-50. Πράγματι, όπως παρατήρησε ο Ουζουνίδης στην κατάληξη της φάσης, όταν σουτάρει ο Σεμέδο, στην περιοχή της ΑΕΚ είναι έξι κιτρινόμαυρες φανέλες. Με τον ποδοσφαιριστή της Μπενφίκα να έχει ξεκινήσει την κούρσα από τη σέντρα.

Ανενόχλητος

Ουδείς τον μάρκαρε. Ουδείς τον σταμάτησε έστω με φάουλ, πριν σουτάρει ανενόχλητος. Προεξέχοντος του Τσιγκρίνσκι. Με τον Ουκρανό να δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν είναι σε καλή κατάσταση. Που ενώ «τον έχει» πισωπατάει και τον χάνει. Αυτό είναι το 50%. Το άλλο 50% ανήκει στον Μπάρκα. Ενώ πρόκειται για «σουτ-τηλεφώνημα» αργεί να πέσει και μαζεύει για τρίτη φορά την μπάλα από τα δίχτυα του. Την πρώτη αιφνιδιάστηκε στο αρχικό σουτ κι έδιωξε την μπάλα με τα πόδια θυμίζοντας στους μεγαλύτερους τον Γιώργο Πλίτση. Στο δεύτερο, η ευθύνη είναι επίσης 50-50. Κατ’ αρχάς στον Μπακασέτα που χάνει τον παίκτη του. Κι ο γκολκίπερ όμως, με τη σέντρα να έρχεται από μακριά, έχει όλη την ευχέρεια να βγει και να την πιάσει. Ο Μπάρκας έκανε δυο βήματα να βγει, κόλλησε και το ‘φαγε. Δύο γκολ έφαγε ο Βλαχοδήμος. Δύο φορές όμως στο πρώτο ημιχρόνιο, όταν βρέθηκαν απέναντί του Χουλτ και Μπακασέτας, σήκωσε stop.

Τούμπα

Να ξαναπούμε αυτό που είπαμε για τον Γιαννιώτη. Σαφώς και δεν τελειώνει εδώ η (ποδοσφαιρική) ζωή και για τον Μπάρκα. Τα προσόντα του είναι δεδομένα. Το ότι σκύβει το κεφάλι και δουλεύει το έχει αποδείξει. Σ’ αυτή τη θέση, τα λάθη κοστίζουν αλλά προσθέτουν εμπειρίες. Εγινε όμως κι ένα παιχνίδι. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορείς να αγνοήσεις την προσπάθεια της ΑΕΚ. Δεν είναι αυτονόητο ότι επειδή έμεινε ο αντίπαλος με δέκα θα ρεφάρεις το 0-2 σε 2-2 μέσα σε δέκα λεπτά. Δεν ήταν ΑΕΚ – Απόλλωνας το ματς. Με την Μπενφίκα έπαιζε. Για Τσάμπιονς Λιγκ. Για τριάντα λεπτά την έβαλε στα δίχτυα κι είχε την καθαρή ευκαιρία του Κλωναρίδη για να φέρει το ματς τούμπα. Σε τέτοιο επίπεδο όμως μισή ώρα προσπάθειας δεν είναι αρκετή. Να βάλουμε στην άκρη το κακό ξεκίνημα. Το 2-3 γίνεται στο 74′. Υπάρχουν ακόμα (με τα χασομέρια) είκοσι λεπτά παιχνιδιού. Τι έκανε η ΑΕΚ με τον αντίπαλό της να παίζει με δέκα; Τίποτα.

Εσβησε

Για ένα ακόμα ευρωπαϊκό ματς η ΑΕΚ στο τέλος έμεινε από δυνάμεις κι «έσβησε». Δεν είχε τα κουράγια να ξαναμπεί στο παιχνίδι. Σ’ αυτά τα είκοσι τελευταία λεπτά ο Βλαχοδήμος ήταν θεατής. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης, όπως και μετά τον Αγιαξ, μίλησε για απειρία. (Για μια ομάδα που ήταν σε 13 ευρωπαϊκά ματς αήττητη). Κατανοείς τον αυξημένο βαθμό δυσκολίας στα παιχνίδια των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ αλλά κακά τα ψέματα: η ΑΕΚ έχει χάσει τη σκληράδα, το μέταλλο, που είχε πέρυσι. Της ομάδας που έπαιζε πρώτα για το μηδέν. Η καινούργια ΑΕΚ πήγε στην Τούμπα να παίξει ποδόσφαιρο κατοχής. Μπήκε με αφέλεια στο γήπεδο (με φόβο είπε ο προπονητής της) απέναντι στην Μπενφίκα και βρέθηκε να είναι 0-2 στο 15′. Στις συνολικά τρεις ήττες, έχει δεχθεί οκτώ γκολ. Σε σχέση με πέρυσι λες και βλέπεις άλλη ομάδα. Και είναι άλλη ομάδα. Αλλος προπονητής, άλλοι ποδοσφαιριστές. Βράνιες, Κονέ, Λάζαρος, Αραούχο δεν είναι πια εδώ. Απ’ αυτούς που ήρθαν βλέπει κανείς κάποιον να κάνει τη διαφορά;