Πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους αλλά και το διάστημα του Μεσοπολέμου (1919-1940) δεν υπήρχε για την τότε Γιουγκοσλαβία θέμα «Μακεδονίας». Η απόδοση της «μακεδονικής» ταυτότητας στους μέχρι τον Νοέμβριο του 1943 σέρβους κατοίκους της Μπανοβίνα Βαρδάρσκα έγινε στη «Συνέλευση του Αντιφασιστικού Συμβουλίου Εθνικής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας» (Γιάιτσε Βοσνίας, 29.11.1943), από τον πανίσχυρο κομμουνιστή ηγέτη της Γιουγκοσλαβίας Τίτο, για καθαρά επεκτατικούς λόγους σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας Ελλάδας και Βουλγαρίας.
Σύμφωνα με την Ελληνοσερβική Συνθήκη του 1913, οι σλαβόφωνοι πληθυσμοί που κατοικούσαν νότια της ελληνογιουγκοσλαβικής οριοθετικής γραμμής ήταν Ελληνες και οι βορείως αυτής Σέρβοι.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΟΛΙΣΘΗΜΑ της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδος στο θέμα των σλαβοφώνων Ελλήνων της Μακεδονίας έγινε στις 29 Σεπτεμβρίου 1924, με την υπογραφή του εθνικά επιζήμιου ελληνοβουλγαρικού πρωτοκόλλου Πολίτη – Καλφώφ (ΥΠΕΞ των χωρών), με το οποίο αναγνωρίζονταν ως Βούλγαροι οι σλαβόφωνοι Ελληνες. Η υπογραφή απετέλεσε κεραυνό εν αιθρία για τους σλαβόφωνους Ελληνες της Μακεδονίας και τις ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις. Οι επιπτώσεις ήταν ολέθριες για τις νεότερες ελληνικές γενιές.
Η Ελληνική Βουλή, ευτυχώς, δεν επικύρωσε τη Συνθήκη και το 1925 η Κοινωνία των Εθνών ακύρωσε το αμαρτωλό Πρωτόκολλο. Το μειονοτικό χαρτί όμως που απέκτησαν οι Σέρβοι απ’ αυτό απετέλεσε έκτοτε επιθετικό όπλο στα χέρια της γιουγκοσλαβικής διπλωματίας.
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΛΙΣΘΗΜΑ στο εθνικό θέμα της Μακεδονίας έγινε από τον δικτάτορα Πάγκαλο το 1925. Υπό την πίεση των Αγγλων δήλωσε ότι αναγνωρίζει την ύπαρξη σερβικής μειονότητας στην Ελλάδα. Η απόφασή του, με τις εθνικά απαράδεκτες παραχωρήσεις προς τους Σέρβους, είχε πολύ αρνητικές εθνικές επιπτώσεις στο θέμα των σλαβοφώνων Ελλήνων της Μακεδονίας.
Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος το 1928 άμβλυνε τα προβλήματα των κακών χειρισμών. Οι πληγές θα είχαν επουλωθεί αν δεν εξακολουθούσαν τα ολέθρια σφάλματα της ηγεσίας του ΚΚΕ στην Κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο.
ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΟΛΙΣΘΗΜΑ, είναι η εθνικά απαράδεκτη μετονομασία από την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος Γ. Παπανδρέου της Γενικής Διοίκησης Μακεδονίας σε Γενική Διοίκηση Βορείου Ελλάδος. Η Γενική Διοίκηση Μακεδονίας απετέλεσε με απόλυτη επιτυχία το διοικητικό κέντρο των 13 νομών της Μακεδονίας από την απελευθέρωσή τους (1912-1913) μέχρι το 1945. Η μετονομασία έγινε αμέσως μετά τα Δεκεμβριανά (1944), όταν η Ελλάδα βρισκόταν υπό τη διοίκηση του Σκόμπι.
Η ιστορικά επίδικη, χρονικά απαράδεκτη και εθνικά επιζήμια μετονομασία της Γενικής Διοίκησης Μακεδονίας διευκόλυνε σημαντικά τη γιουγκοσλαβική κυβέρνηση του Τίτο στην επιβίωση του θνησιγενούς ψευδομακεδονικού ομόσπονδου κρατιδίου. Βοήθησε να σχηματισθεί διεθνώς η εντύπωση πως αποτελούσε υποχωρητικό ελιγμό σιωπηρής συναίνεσης της Ελλάδος στις μεθοδεύσεις του γύρω από το «Μακεδονικό».
Τα προαναφερθέντα σφάλματα και η ανοχή του κομμουνιστικού τμήματος του ΕΑΜ στα επεκτατικά σχέδια του Τίτο επί Κατοχής είναι οι αιτίες:
– Του αυτονομιστικού κινήματος των σλαβόφωνων Ελληνων της Δυτικής Μακεδονίας στην Κατοχή και τον Εμφύλιο.
– Του Εμφυλίου, γύρω από τον ορεινό όγκο Βιτσίου, Γράμμου, Καϊμακτσαλάν, όπου κατοικούσαν συμπαγείς μάζες σλαβόφωνων πληθυσμών, τις οποίες επί Κατοχής το ΚΚΕ άφησε να διαβρωθούν από τις διεθνιστικές φανφάρες της γιουγκοσλαβικής προπαγάνδας, προκειμένου να κερδίσει την εύνοια του Τίτο και την εξουσία στην Ελλάδα.
– Της σημερινής Ελληνοσκοπιανής διένεξης, με τα παρεπόμενά της, με αποκορύφωμα τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Η ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική της χώρας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο και τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων στα Βαλκάνια συνέβαλαν καθοριστικά στη βουλιμία των Σλάβων σε βάρος της Μακεδονίας, φθάνοντας σήμερα να οικειοποιούνται όνομα, εθνικότητα, γλώσσα και εμείς να θριαμβολογούμε.
Ο ξένος παράγοντας βρήκε την πιο ευάλωτη-υποχωρητική, με διεθνιστικές και όχι εθνικές αντιλήψεις κυβέρνηση και επέβαλε επίλυση του «Σκοπιανού». Το βέβαιο είναι ότι με την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών το θέμα των «Σκοπίων» για την Ελλάδα και τους Ελληνες δεν έκλεισε.
Ο Κωνσταντίνος Ζιαζιάς είναι επίτιμος αρχηγός ΓΕΣ, στρατηγός ε.α.