Μας ευτέλιζαν για χρόνια γι’ αυτά που προτείναμε ως αναγκαίες διορθώσεις των οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών στρεβλώσεων που έφεραν τη χρεοκοπία. Αυτές όμως ήταν οι πολιτικές, πολιτισμικές, κοινωνικές αρχές στις οποίες πιστεύουμε. Σήμερα, κόντρα στις δικές τους αρχές και συμμαχώντας με την Ακροδεξιά, κάνουν ως κυβέρνηση αυτά τα οποία εμείς προτείναμε από χρόνια. Αυτά δηλαδή που από χρόνια έκαναν εξάλλου οι πιο οργανωμένες, πιο πλούσιες, πιο εύρωστες κοινωνίες των εταίρων-δανειστών μας.
Τώρα ζητούν και πάλι την ψήφο μας γιατί, λέει, αυτοί τα έκαναν τίμια και υπέρ των αδυνάτων. Των εργαζομένων και των συνταξιούχων δηλαδή που μείωσαν περαιτέρω τις αποδοχές τους, των ελεύθερων μικροεπαγγελματιών που ρήμαξαν στους φόρους. Διορίζοντας συγγενείς τους μέχρι τρίτου βαθμού. Ψεύτες; Καιροσκόποι εξουσιαστές; Διαλέγετε και παίρνετε. Από μαθητευόμενοι αριστεροί μάγοι μαδουριστές, σήμερα σκληροί νεοφιλελεύθεροι εξουσιαστές, μερκελιστές και τραμπιστές, παρέα με τους ακροδεξιούς, τους αντισημίτες, τους σεξιστές, τους εθνολαϊκιστές. Αγνώριστοι εθνολαϊκιστές οι ίδιοι. Δίχως ίχνος πολιτικών, θα έλεγα εκ των πραγμάτων, και προσωπικών αρχών. Γιες μεν των δανειστών, υπογράφουν με κλειστά μάτια ό,τι τους ζητηθεί, προκειμένου να κρατηθούν στην εξουσία. Μισθοί, συντάξεις, δημόσια παρουσία, όλα στο σφυρί, δίχως αναστολές, δίχως αντίλογο. Τα αγαπημένα παιδιά της ευρωπαϊκής και αμερικανικής γραφειοκρατίας των δανειστών. Το αντιδάνειό τους, μια κοινωνία ήσυχη, παραιτημένη, που αποδέχεται τα πάντα. Δεν ανοίγει ρουθούνι πλέον στις πλατείες και στους μαζικούς χώρους, οι επαναστάτες ασχολούνται με τη διαχείριση των εξουσιαστικών λαφύρων τους.
Για να διασώσουν την αριστερή τους συνείδηση προσέφεραν στους κομματικούς τους πελάτες την Παιδεία, εφαρμόζοντας όλες τις αναχρονιστικές αριστερές πολιτικές που συνεισέφεραν στην απαξίωση των σχολείων και των πανεπιστημίων μας: ισοτισμός προς τα κάτω, επιβράβευση της ήσσονος προσπάθειας και της αρεστής ευκολίας, ανωτατοποιήσεις ΑΕΙ και καθηγητές ΑΕΙ δίχως αξιολόγηση, βορά των σχολείων στον κομματισμό των ημετέρων. Ευτυχώς άφησαν έξω από την υποστροφή την έρευνα και την καινοτομία που γεννά ελπίδες για το μέλλον.
Είναι τέτοια η δίψα τους για εξουσία που τους ξύπνησε τον λανθάνοντα καθεστωτισμό τους. Δικαιοσύνη και ενημέρωση ένιωσαν το μακρύ χέρι των κομισαρίων τους, ευτυχώς δίχως αποτέλεσμα. Οι λειτουργοί τους σήκωσαν το ανάστημά τους, προστατεύοντας τη Δημοκρατία. Είναι τέτοια η δίψα τους για εξουσία που παρότι έχουν το μυαλό να αντιλαμβάνονται τη χυδαιότητα την επικαλούνται ως επίλυση του ασφαλιστικού προβλήματος της χώρας με την αχρεία επίκληση της αποδήμησης των συνταξιούχων. Αυτό αν δεν είναι ύψιστος αμοραλισμός τι είναι; Και μάλιστα αριστερών, κοινωνικά ευαίσθητων πολιτικών. Από το στόμα του αριστερού Πρωθυπουργού, του αριστερού υπουργού Οικονομικών. Η συνειδητοποίηση και μόνο αυτής τους της χυδαιότητας θα έπρεπε να τους κάνει να ντρέπονται. Ελπίζω αυτό το αίσθημα να φωλιάζει, έστω κρυφό, στην ψυχή κάποιων εξ αυτών που ακόμη σεβόμαστε. Ως παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα που έρχεται. Ως φρένο στον πειρασμό της επανάληψης του φρενήρους ακτιβισμού τους που ξέρουν καλά και που τους έφερε στην εξουσία, καταλαμβάνοντας, μερικές φορές καίγοντας, ψευδολογώντας, λοιδορώντας τους πολιτικούς τους αντιπάλους, διχάζοντας βαθιά την ελληνική κοινωνία. Παρακαταθήκη ντροπής μπας και γίνουν πολιτικοί, πολίτες και κόμμα με αρχές, χρήσιμοι στον τόπο.