Η πρώτη ιδέα που έπεσε στο τραπέζι ήταν του Πρωθυπουργού: να τα ρίξουν στη Νέα Δημοκρατία. Σίγουρη συνταγή, έτοιμη επιχειρηματολογία, ταιριάζει σε όλες τις καταστάσεις. Ειδοποιήθηκε το δημοσιογραφικό όργανο για τον τίτλο της επομένης, δόθηκαν οδηγίες για το κύριο άρθρο και οι παριστάμενοι ετοιμάστηκαν να φύγουν. Τότε επενέβη ο Δραγασάκης. Πρέπει να βρούμε και τίποτε άλλο να πούμε, είπε. Ενα τέτοιο κραχ δεν μπορεί να το προκάλεσε μόνο ο Μητσοτάκης. Ούτε καν μαζί με τη Μαρέβα.

Ξεκίνησε τότε ένας νέος γύρος. Ο υπουργός Οικονομίας πρότεινε να αποδοθεί μέρος της ευθύνης στους λαϊκιστές της Ιταλίας. Ο υπουργός Οικονομικών υποστήριξε ότι η υπερβολική αντίδραση των αγορών προκλήθηκε από ένα άρθρο του Bloomberg. Ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ δεν μίλησε. Ολοι κοίταζαν τον νεοδιορισθέντα επόπτη του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Εκείνος, ως καθ’ ύλην αρμόδιος, θα έδινε τη λύση.

Αφού το σκέφτηκε λίγο, ο Αλέκος Φλαμπουράρης απάντησε με τη θυμοσοφία που δεκαετίες τώρα δεν τον έχει εγκαταλείψει ποτέ. Παιδιά, εγώ καινούργιος είμαι. Τα τραπεζικά δεν τα ξέρω καλά. Θυμάμαι όμως ότι κάποτε μου είχαν μιλήσει για κάτι που λέγεται πρωτογενές πλεόνασμα. Δεν κατάλαβα ποτέ τι ακριβώς είναι, αλλά κάποια σχέση πρέπει να έχει με όλη αυτή την ιστορία, δεν μπορεί.

Ισως να μην εκτυλίχθηκε ακριβώς έτσι η σύσκεψη που συγκάλεσε ο Αλέξης Τσίπρας προχθές το απόγευμα για να συζητηθεί η κατάρρευση των τραπεζικών μετοχών. Το βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση τα χρειάστηκε. Εδώ δεν απειλείται μόνο το αφήγημα της καθαρής εξόδου, που είναι αποφασιστικής σημασίας για την έκβαση των εκλογών. Υπάρχει κίνδυνος να δικαιωθεί και ένας από τους πιο μισητούς αντιπάλους, ο Γιάννης Στουρνάρας, που ζητούσε επίμονα πιστοληπτική γραμμή μετά την έξοδο από τα Μνημόνια. Αυτή η διαβολική επίθεση των αγορών πρέπει να σταματήσει.

Δεν είναι εύκολο. Αρκεί να δει κανείς την εξέλιξη της κόντρας της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τους άρχοντες της Ρώμης για το ύψος του ελλείμματος. Τη μια μέρα, ο αντιπρόεδρος Λουίτζι ντι Μάιο λέει πως «δεν θα κάνουμε πίσω ούτε χιλιοστό». Την επομένη, ο ουσιαστικός ηγέτης της χώρας Ματέο Σαλβίνι δηλώνει πως δεν δίνει δεκάρα για τις προειδοποιήσεις των Βρυξελλών, χαρακτηρίζοντας τον Γιούνκερ μεθύστακα. Και μια μέρα μετά, ο υπουργός Οικονομικών κάνει μια ιταλική kolotoumba και δεσμεύεται ότι το έλλειμμα δεν θα είναι 2,4% του ΑΕΠ για τρία χρόνια, όπως επέμενε μέχρι τότε, αλλά μόνο για ένα. Στη συνέχεια θα μειωθεί.

Πού οφείλεται η υποχώρηση; Μα στο ότι μίλησαν οι αγορές. Και η δική τους αντίδραση σπανίως χαρακτηρίζεται από θυμοσοφία. Ο Φλαμπουράρης πρέπει να το έχει καταλάβει πια. Δεν αρκεί να του φωνάζουν από τα ταξί «Κρατάτε γερά!». Καλό είναι να ρίχνει πότε πότε και μια ματιά στο Χρηματιστήριο.