Κανονικά, θα αρκούσαν οι αριθμοί. Οπως εκείνος που λέει, για παράδειγμα, ότι την τελευταία τριετία οι τράπεζες έχουν χάσει το 97% της χρηματιστηριακής τους αξίας. Αλλά οι αριθμοί δεν αρκούν για να αποτυπωθεί αυτή η χρηματοπιστωτική τραγωδία. Και δεν αρκούν επειδή σε αυτή την περίπτωση οι αριθμοί δεν είναι οι απόλυτοι πρωταγωνιστές. Η κρίση που τραπεζικού συστήματος έχει πολιτικό λίπος. Εχει και πρόσωπα. Εχει, ας πούμε, τον Γιάννη Στουρνάρα. Και έχει και τον Αλέκο Φλαμπουράρη που αναλαμβάνει την εποπτεία του συστήματος.

Τα δύο αυτά πρόσωπα, οι συνεχείς προσπάθειες εξοστρακισμού του ενός και τα νέα καθήκοντα του άλλου, προσωποποιούν κατά κάποιον τρόπο το πρόβλημα. Το πρόβλημα όμως το περιγράφει και η αγωνία να υποδειχθεί ένας ένοχος. Οι αγορές που για την περίσταση βαφτίζονται κοράκια, η ΝΔ που, σύμφωνα με την κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, επιδίδεται σε πολιτική κερδοσκοπία και βρώμικη προπαγάνδα, το πρακτορείο Bloomberg που κάτι έγραψε, κάτι υποβολιμαίο ασφαλώς, και οπωσδήποτε ο ίδιος ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, ο εχθρός που, ακόμα κι αν δεν υπήρχε, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα είχαν τρέξει να εφεύρουν. Ολες αυτές οι αιτιάσεις δεν είναι περισσότερο σοβαρές από μια άλλη εφημερίδα που έγραψε ότι εμφανίστηκε το σημάδι του Σατανά επειδή το Χρηματιστήριο σταμάτησε στις 666 μονάδες. Για την ίδια μεταφυσική αγωνία πρόκειται. Για την ίδια μεταφυσική άρνηση να περιγραφεί το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις, για την ίδια μεταφυσική ανάγκη να αποδοθούν οι ευθύνες κάπου αλλού, στον Στουρνάρα ή τον Διάβολο, που για πολλούς ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μπορεί να είναι και το ίδιο. Ετσι μεταφυσικά θα μπορούσε να διατυπωθεί και η πρόβλεψη πριν από τρία χρόνια: θα μοιάζουν με τράπεζες αλλά δεν θα είναι τράπεζες.

Αλλά αυτή η πρόβλεψη δεν έχει τίποτε μεταφυσικό στην πραγματικότητα. Το τραπεζικό σύστημα ήταν ήδη ταλαιπωρημένο για να αντέξει το σοκ του λουκέτου τότε και την έλλειψη φτηνού χρήματος σήμερα. Για τράπεζες και αριθμούς μιλάμε, όχι για μεταφυσική και μαύρα κοράκια.