Ηταν ένα πείραμα. Και όπως όλα τα πειράματα περιείχε υψηλό ποσοστό ρίσκου. Δεν θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν ομάδα να παρουσιάζεται σε ευρωπαϊκό παιχνίδι με έντεκα διαφορετικούς παίκτες σε σχέση με το προηγούμενο παιχνίδι της. Αυτό δεν ήταν rotation. Ηταν martination. Ο πορτογάλος προπονητής ξεπέρασε ακόμα και τον εμπνευστή των πολλών αλλαγών, τον σερ Αλεξ Φέργκιουσον.

Παρ’ όλα αυτά το πείραμα του Πέδρο Μαρτίνς έδειχνε πως είχε περιθώρια επιτυχίας. Εφτασε στην πηγή αλλά στην επιστροφή έπεσε η στάμνα τρεις φορές. Πόσο να αντέξει; Αν τα κατάφερνε, σήμερα θα μιλούσαμε για μια ιστορική νίκη όχι μόνο για τον Ολυμπιακό αλλά για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Υπάρχει ένα στοιχείο με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο οποίο πιθανόν να κρύβεται και η αιτία για το εφιαλτικό δεκάλεπτο (70′-79′) που οδήγησε στην κατάρρευση του Ολυμπιακού.

Στο πρώτο ημίχρονο η κατοχή της μπάλας ήταν 67-33 για τη Μίλαν. Σ’ αυτό το διάστημα οι Ερυθρόλευκοι κατάφεραν να προηγηθούν με κεφαλιά του Γκερέρο που θύμισε street football.

Στην επανάληψη ο Ολυμπιακός κράτησε μπάλα. Σωστό από άποψη τακτικής. Ανέβασε το ποσοστό του στο 43% ενώ οι σωστές πάσες έφτασαν στο εντυπωσιακό 90%. Μόνο ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, η Παρί Σεν Ζερμέν και η Μπάγερν μπορούν να φτάσουν σ’ αυτά τα ύψη.

Παρ’ όλα αυτά αντί να κρατήσει το σκορ ή και να πετύχει ένα ακόμα γκολ, η εστία του παραβιάστηκε τρεις φορές.

Ο Ολυμπιακός μοιάζει σαν να έπεσε σε μπλόκο, σε παγίδα. Σαν να έχασε τον προσανατολισμό του και να εγκατέλειψε την αμυντική του διάθεση πιστεύοντας πως μπορεί να χτυπήσει την αντίπαλό του με πάσινγκ γκέιμ.

Οι επιλογές του Πέδρο Μαρτίνς δημιούργησαν ταυτόχρονα ένα σουντόκου για δυνατούς λύτες.

Την ενδεκάδα που έπαιξε εναντίον του ΠΑΟΚ ή την ενδεκάδα που επέλεξε χθες θα προτιμήσει για το κρίσιμο, από κάθε άποψη, ντέρμπι με την ΑΕΚ; Ο Μαρτίνς κινδυνεύει να χαθεί στον λαβύρινθο που δημιούργησε ο ίδιος.