Υπάρχει κάποιος λόγος που ανάμεσα σε τόσο πολλές και διαφορετικές συλλογές που παρουσιάστηκαν στην Εβδομάδα Μόδας στο Παρίσι όλες είχαν ένα κοινό στοιχείο; Σχεδιαστές σε οίκους πολυτελείας, ανεξάρτητα ονόματα, δημιουργοί της πρωτοπορίας αλλά και ειδικοί στην κολακευτική θηλυκότητα συγχρονίστηκαν με το πνεύμα των καιρών και αποφάσισαν να ερμηνεύσουν το ανδρικό κοστούμι. Αλλά μέσα στην τρέχουσα συνθήκη της διαφορετικότητας που ορίζει τη ρευστότητα των φύλων και όχι τον κάθετο προσδιορισμό μεταξύ αρσενικού και θηλυκού σωματότυπου.

Δεν θα είναι η πρώτη φορά την τελευταία πενταετία που το ανδρόγυνο στυλ θα εμφανιστεί ως κυρίαρχο είδος της μόδας. Ομως το κοστούμι ως σύνολο με σακάκι – παντελόνι είναι αυτό που έδειχνε ξεχωριστό μέσα στη θάλασσα της εμπριμέ πολυχρωμίας των μίντι φορεμάτων και των άλλων ρούχων που οι φαρδιές γραμμές τους και οι ασύμμετρες φόρμες τους έχτιζαν ένα φράγμα μεταξύ σώματος και εξωτερικού περιβάλλοντος.

Η στιγμή για τις γυναίκες που βγαίνουν να αναζητήσουν εργασία ή προσπαθούν να διατηρηθούν σε εργασιακό περιβάλλον είναι κρίσιμη. Οικονομικές συνθήκες και καταγγελίες γύρω από τη σεξουαλική συμπεριφορά φαίνεται ότι τραβάνε το κόκκινο χαλί του γκλάμορ πάνω στο οποίο οι σχεδιαστές της μόδας είχαν συνηθίσει να δείχνουν τα προσόντα τους, προκαλώντας την εκτίναξη των τιμών στα κομμάτια των συλλογών τους. Η επιθυμία των γυναικών για παιχνίδια με την εμφάνισή τους είναι το άθροισμα της ορθολογικής τοποθέτησης των μειωμένων εισοδημάτων τους και των ενδείξεων σεβασμού της προσωπικότητάς τους. Ανέμπνευστες δηλαδή προτεραιότητες για ένα σύστημα που αναπαράγεται χάρη στην κατανάλωση του περιττού και του ασυνήθιστου. Για μία μόδα που στηρίζει την ισχύ της στη λάμψη, τη ματαιοδοξία και την επιφανειακή κολακεία.

ΓΥΝΑΙΚΑ ΦΕΤΙΧ. Οχι άλλα αποκαλυπτικά ρούχα. Μόνο εγκεφαλικές σκέψεις για πάσης φύσεως θύματα. Αυτό το νέο είδος έμπνευσης είναι ένα δύσκολο βήμα που πρέπει να κάνει η σύγχρονη μόδα για να προχωρήσει και να κερδίσει πάλι το ενδιαφέρον των γυναικών οι οποίες διαθέτουν δικό τους πορτοφόλι. Και οι οποίες δεν ντύνονται ως τρόπαια πλούσιων συζύγων και εραστών. Η γυναίκα-φετίχ δεν κυκλοφορεί πια ανάμεσά μας με σκοπό να οπλίσει με ερωτισμό το ημίγυμνο σώμα της για να αποπλανήσει τους θαυμαστές της. Τώρα η μόδα απευθύνεται σε όσες δείχνουν την απροκάλυπτη αδιαφορία τους για τάσεις που γεννιούνται σε οθόνες κινητών και σβήνουν στην επομένη χιλιάδα των «like». Και δείχνει ότι ενδιαφέρεται να σχολιάσει όχι με λέξεις αλλά με ραμμένα κομμάτια τις κοινωνικές ανισότητες που συμβαίνουν παντού σε όλον τον κόσμο. Αν η αφρικανική και η ασιατική ήπειρος υστερούν σε δομές γνώσης, μόρφωσης και παιδείας των γυναικών, αν η κοινωνία των ΗΠΑ συνθλίβει τα άτομα χωρίς λευκή επιδερμίδα ή αν η ευρωπαϊκή περιπτωσιολογία αδυνατεί να επεξεργαστεί τα ζητήματα φύλου, στο εξής υπάρχει κάποιο κοστούμι της μόδας για να τονίσει το πρόβλημα. Με αυτόν τον τρόπο προσφέρει και τη λύση: η νεο-ραπτική του Ντέμνα Γκβασάλια προσφέρει τετράγωνους ώμους σε σακάκια με πλασμένο κορσάζ. Η Κλερ Γουάιτ Κέλερ στον Givenchy ντύνει με τα κοστούμια της τα άτομα «απροσδιόριστου φύλου», η Στέλα ΜακΚάρτνεϊ φορά ροζ αποδομημένο κοστούμι στον νεαρό άνδρα – μοντέλο του σόου της γιορτάζοντας την ανεξαρτησία του οίκου της και την προσωπική της σχεδιαστική ελευθερία.  Η σεζόν προχωρεί και οι αυστηροί κώδικες της μόδας υποχωρούν. Η νέα κομψότητα έχει άλλη διάσταση.