«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία».

Αν ζούσε στις μέρες μας ο Ισοκράτης δεν θα άλλαζε ούτε ένα κόμμα από τις παρατηρήσεις που είχε κάνει για τις αρρώστιες της Δημοκρατίας πριν από 2.500 χρόνια.

Η ένδεια ιδανικών έχει πάρει σάρκα και οστά. Οι πηγές, κατά τον Ισοκράτη, της αυτοκαταστροφής, μετατράπηκαν σε πολιτικά όπλα στον πόλεμο για την εξουσία.

Οι επίπεδες αντιλήψεις χωρίς ίχνος ηθικής σε συνδυασμό με την ατιμωρησία αποτελούν τα γενεσιουργά αίτια του φαύλου κύκλου όπου έχουμε εγκλωβιστεί όλοι μας.

Οταν η παρανομία αιτιολογείται ως πολιτική πράξη, όταν ο εκβιασμός και ο χρηματισμός θεωρούνται μέρος της καθημερινότητας, όταν η συντεταγμένη Πολιτεία αρνείται να προστατέψει τον πολίτη, τότε η Δημοκρατία είναι βαριά άρρωστη.

«Δεν κάναμε καταγγελία γιατί και στο παρελθόν είχε γίνει και δεν άλλαξε τίποτα». Δεκατρείς λέξεις, δεκατρείς μαχαιριές. Ο κρατικός παχυδερμισμός που όχι μόνο συντηρεί αλλά πολλαπλασιάζει τα φαινόμενο ανομίας. Η αμφισβήτηση του καταγγέλλοντος, ο ωχαδερφισμός, ακόμα και η τεμπελιά του δημόσιου λειτουργού αποτελούν τους κόμπους στη θηλιά της αποστεωμένης Δημοκρατία μας.

Οι πολίτες εκπαιδεύονται από το ίδιο το κράτος να είναι αναιδείς, αυθάδεις, ασεβείς. Φτάσαμε στο σημείο να θεωρείται η καταπάτηση του νόμου λάβαρο αναγέννησης.

Απτερες πολιτικές σκέψεις που υπό κανονικές συνθήκες θα αποτελούσαν σενάριο καλοκαιρινής επιθεώρησης μετατρέπονται σε χρυσόβουλα.

Η εξουσία είναι ένα πολύ επικίνδυνο όπλο στα χέρια εκφραστών ερεβωδών ιδεολογημάτων και πάντοτε στρέφεται κατά αυτών που τους την πρόσφεραν με ποταπά κριτήρια.

Είναι κανόνας ο κόσμος των ψευδαισθήσεων να μετατρέπεται σε εφιάλτη για τους πάσχοντες από δογματική ακαμψία. Και δυστυχώς, σ’ αυτή την κατηγορία δεν εντάσσονται μόνο οι πολιτικοί.