Ο πολυεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος κονταροχτυπήθηκε με τον πρώην υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ και πρόεδρο έπειτα του Χάρβαρντ, Λόρενς Σάμερς, με θέμα τα μέτρα αποκατάστασης των ζημιών της κρίσης των στεγαστικών δανείων του 2008 (βλ. «ΤΑ ΝΕΑ», 2/10/2018).

Από την ανταλλαγή επιχειρημάτων ξεχωρίζει η αποστροφή του Σάμερς πως η τότε άποψη του Σόρος – μείωση δηλ.  επιβάρυνσης στεγαστικών δανείων κι ενίσχυση χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων – οδηγούσε σε κρατικοποίηση τραπεζών και «βρωμούσε σοσιαλισμό».

Το «μπατάρισμα» αυτό του Σόρος προς απόψεις που απομακρύνονται από τη λογική των ελεύθερων αγορών και προς την κατεύθυνση του κρατικού παρεμβατισμού και του προστατευτισμού, δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Από την εποχή των θριαμβευτικών του «χτυπημάτων» στο χρηματιστήριο και τον σχηματισμό της τεράστιας περιουσίας του, ο Σόρος άρχισε να καταφέρεται κατά της ελεύθερης αγοράς. Κλασικό παράδειγμα, κατά τον Μίλτον Φρίντμαν, καπιταλιστή που επιζητεί προστασία και περιορισμούς για τους άλλους μόλις φτιάξει το δικό του κομπόδεμα.

Και δεν είναι μόνο στον τομέα της χρηματιστηριακής οικονομίας που ακολουθεί τέτοια πολιτική. Είναι γνωστός ο ρόλος του στην υποστήριξη των μουσουλμανικών μεταναστευτικών ροών στην Ευρώπη, που έχει επηρεάσει τις περισσότερες χώρες και την Κομισιόν, μέσω των μηχανισμών και των μέσων που διαθέτει. Με το επιχείρημα που υποστήριξε και η Ανγκελα Μέρκελ και ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, πως έτσι αποκαθίσταται το δημογραφικό πρόβλημα της Δύσης και η έλλειψη εργατικού δυναμικού.

Οπως όμως έχει με ακρίβεια αποδείξει ο Douglas Μυrray («The Strange Death of Europe», 2017), οι μετανάστες επιβιώνουν σχεδόν αποκλειστικά εις βάρος των κοινωνικών παροχών (welfare). Χωρίς καμία συνεισφορά στο ασφαλιστικό της όποιας χώρας.

Η γενική παρατήρηση είναι πως διάφοροι πατερούληδες της γνώσης για τα συμφέροντα των λαών αποφασίζουν για το δέον γενέσθαι αδιαφορώντας για τις γνώμες των λαών – των άμεσα δηλ. ενδιαφερομένων. Τελευταίο παράδειγμα, το δημοψήφισμα στα Σκόπια. Οπου κατηγορεί η Δύση τη Ρωσία (!) για ανάμειξη και πρόκληση της αποχής, όταν σχεδόν οι πάντες σε Ευρώπη και ΗΠΑ πέρασαν από τα Σκόπια προπαγανδίζοντας το Ναι! Ξέχασαν όμως τον λαό. Που έχει προφανώς διαφορετικές προτεραιότητες από τις ελίτ.

Σε πολλά επίπεδα ο λαός στη Δύση βράζει. Διότι οι ελίτ τύπου Σόρος, και όχι μόνο, αγνοούν τα συμφέροντα και τις ευαισθησίες τους. Η επικείμενη έκρηξη θα συνεπάρει στο διάβα της πολλές παραδοσιακές αντιλήψεις.