Μόλις «έληξε» το θέμα των συντάξεων, η αντιπολίτευση το αντικατέστησε ακαριαία με το θέμα των χρηματοδοτήσεων του Προσφυγικού ή της χρηματιστηριακής διαταραχής με τις μετοχές των τραπεζών: «κατάρρευση της οικονομίας» (φυσικά αποσιωπήθηκε η άνοδος των μετοχών την Πέμπτη). Οταν το καλοκαίρι διατηρήθηκε για τα νησιά της προσφυγικής κρίσης το καθεστώς του μειωμένου ΦΠΑ, όταν συγχρόνως θεσμοποιήθηκε για όλα τα νησιά το πολυετές αίτημα του μεταφορικού ισοδυνάμου και διπλασιάστηκε το ποσό της ενίσχυσης της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου για την επόμενη πενταετία, «έσκασε» το ολοκληρωτικά ψεύτικο θέμα των «δέκα χιλιάδων προσφύγων» που τάχα μου επαναπροωθούνται απ’ τη Γερμανία στην Ελλάδα και μάλιστα στα νησιά. Οι αληθινές και μάλλον ευχάριστες ειδήσεις αποκρύφτηκαν από τις ψευδείς. Κάθε δε δυσάρεστη είδηση που αποδεικνύεται ψεύτικη ή μικρής σημασίας, πρέπει να αντικατασταθεί από μια άλλη δυσάρεστη είδηση, πιο ορμητική, πιο κατακλυσμιαία, που δεν θα επιτρέψει την ανακούφιση του πολίτη απ’ τη διάψευση της προηγούμενης. Ενα τρένο, μια επετηρίδα ειδήσεων, που όχι μόνο είναι ψευδείς ή μικρότερης σημασίας απ’ τον θόρυβο που προκαλούν, όχι μόνο καταλαμβάνουν την ψυχή του καταναλωτή τους, αλλά συγκροτούν μια ασφυκτική ειδησεογραφική ατζέντα. Να σημειώσω ότι συνήθως δεν προβάλλονται αόριστες ή απόμακρες ειδήσεις (ειδήσεις που έχουν μικρή συναισθηματική δραστικότητα), αλλά «ειδήσεις» άμεσες, αιματηρές, εικονογραφικές, τιμωρητικές. Ενας συνήθης φόρος (π.χ. τέλη κυκλοφορίας) προβάλλεται στην ποινική και ανελαστική του διάσταση: αν δεν πληρωθεί θα σημάνει τη φυλάκιση του παραβάτη. Απόλυτα ανελαστική ημερομηνία εφαρμογής και σκληρή ποινή από τη μη εφαρμογή. Συνήθως επιλέγεται κάτι που «πιάνει» σε μεγάλα τμήματα πολιτών. Οδύνη, απειλή, μαζικότητα.
Πρόκειται για μια έξυπνη επικοινωνιακή τεχνική κυρίως από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας. Ο πολίτης δεν συνέρχεται ποτέ, δεν ακούει, δεν συνδυάζει γεγονότα, χάνει εντελώς την ψυχραιμία του. Τον αφορούν όλα ισοϋψώς και συνδυασμένα. Ο ΕΝΦΙΑ έχεις δεν έχεις ακίνητο, η κατάργηση ενός επιδόματος είτε το έπαιρνες είτε όχι κ.λπ. κ.λπ. Είναι ενδιαφέρον αλλά μοιάζει να διαμορφώνεται μια συλλογική συνείδηση, ενώ απλώς επεκτείνεται και συλλογικοποιείται ο φόβος, η μη ψυχραιμία, η ακρισία. Το τελευταίο είναι κεντρική επικοινωνιακή επιλογή. Ο πολίτης ζαλισμένος, φοβισμένος, έχει την αίσθηση ενός κατακλυσμού. Πάνω λοιπόν σ’ αυτό το υπόστρωμα τρόμου και ακρισίας, ο παράλυτος πολίτης βομβαρδίζεται από μια σειρά εμπρόθετα αόριστων άρα εύπλαστων συνθημάτων: «Μπροστά», «αλλάζουμε», «ανοικτή Νέα Δημοκρατία», «τσουνάμι επενδύσεων» κ.λπ. Αν συνδυάζεις το συγκεκριμένα δυσάρεστο με κάτι αόριστο, το δεύτερο είναι ο νικητής. Ο πολίτης απειλείται από την είδηση και έχει κάτι τουλάχιστον αόριστα ελπιδοφόρο: «Μπροστά». Ετσι βιώνει το επώδυνο πραγματικό και αυτόματα προσχωρεί στο φωταυγές φαντασιακό. Από τον επώδυνο ΣΥΡΙΖΑ, πάει στην παρηγορητική Νέα Δημοκρατία. Θεολογικό σχήμα αλλά νομίζω ευφυές.
Μπορεί με την επικοινωνιακή επιδεξιότητα να κατανοηθούν οι βαθύτερες παραγωγικές και πολιτιστικές ανάγκες μιας χώρας; Μπορεί με την επικοινωνιακή ευφυΐα να κυβερνηθεί μια χώρα; Ποιος νοιάζεται; Αφού το πρόβλημα δεν είναι να κυβερνηθεί η χώρα αλλά το ποιος θα είναι ο κυβερνήτης.
Ο Δημήτρης Σεβαστάκης είναι βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Νομού Σάμου και πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής