Τα μυστικά της Λεωφόρου ΝΑΤΟ

Τα μυστικά της Λεωφόρου ΝΑΤΟ

Τώρα που αρχίζουν να ανοίγουν τα στόματα σχετικά με το πάρτι που στήθηκε γύρω από το τραπέζι με τα ευρωπαϊκά κονδύλια για το Προσφυγικό, ψίθυροι (για κραυγές δεν μιλάω) που έφτασαν στα εξαιρετικής λήξεως «αφτιά» των αρμόδιων υπηρεσιών της Κομισιόν, κάνουν λόγο για μία εταιρεία στον Ασπρόπυργο, κοντά στη Λεωφόρο ΝΑΤΟ, η οποία φέρεται ότι είχε δραστηριοποιηθεί στην κατασκευή μικρών σπιτιών για τους πρόσφυγες. Ειδικότερα οι «ψίθυροι» αυτοί, οι οποίοι ασφαλώς θα συγκεντρώσουν το επόμενο διάστημα την προσοχή των αρμόδιων κοινοτικών υπηρεσιών, αναφέρονται στο κοστολόγιο αυτών των σπιτιών που προμηθεύτηκε το Δημόσιο με έκτακτες διαδικασίες τη διετία 2016-2018 προκειμένου να καλύψουν επείγουσες ανάγκες στέγασης προσφύγων. Και πιο εξειδικευμένα, εστιάζονται στο αν αυτό το κοστολόγιο ανταποκρίνεται με τα ισχύοντα στην αγορά.

Η συγκεκριμένη εταιρεία προκάλεσε το ενδιαφέρον πολλών και διαφόρων εδώ στα καθ’ ημάς, και για έναν επιπλέον λόγο: για αδιευκρίνιστες επί του παρόντος αιτίες, είχε διαταχθεί «άνωθεν» η 24ωρη επιτήρηση και φύλαξη των εγκαταστάσεών της στην περιοχή του Ασπροπύργου από την ΕΛ.ΑΣ. Η φύλαξη διατηρήθηκε ώς τον Μάρτιο του 2018, οπότε και αιφνιδίως διεκόπη, δεδομένου ότι όπως υποστηρίζει ένας δικός μου, γνώστης του θέματος, ήταν με προφορική εντολή – μου είπε και το όνομα, αλλά αυτή τη στιγμή μου… διαφεύγει (λέμε τώρα…). Ουδείς ποτέ αντελήφθη γιατί έπρεπε να φυλάσσεται η εταιρεία αυτή, όπως και ουδείς ποτέ κατάλαβε πώς, από τις δεκάδες εταιρείες κατασκευής προκατασκευασμένων σπιτιών στην Αττική, επελέγη η συγκεκριμένη ως προμηθευτής του Δημοσίου.

Πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι από μια πρόχειρη έρευνα που έκανα, κατόπιν όλων αυτών, μου προέκυψε ότι η μέση τιμή ανά τετραγωνικό μέτρο για ένα σύγχρονο προκατασκευασμένο σπίτι, από ξύλο ή μπετόν ή από συνδυασμό των δυο υλικών, εξοπλισμένο με το σύνολο των παροχών που απαιτούνται για να λειτουργήσει αμέσως μια κατοικία (δίκτυα, τζάκι, καλοριφέρ, ηλιακός θερμοσίφωνας κ.λπ.) είναι περί τα 700 το τ.μ.

Οι τιμές των εμβαδού 12-14 τ.μ. σπιτιών/κοντέινερ που προμηθεύτηκε το Δημόσιο για τη στέγαση των προσφύγων, κινήθηκαν γύρω στις 12.000 το καθένα. Και είναι αυτό που υποθέτω θα κινήσει και το ενδιαφέρον της OLAF, αλλά φευ, όχι ακόμη κάποιας ελληνικής υπηρεσίας…

Εναν εισαγγελέα ρε παιδιά, έναν εισαγγελέα, που φώναζε και ο άγνωστός μου στρατηγός κύριος Ηλιόπουλος, πριν τον καρατομήσει ο υπουργός Βίτσας που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, αλλά κάποια στιγμή θα δώσει μια εξήγηση για όσα καταγγέλλει ο στρατηγός. Είμαι βέβαιος επ’ αυτού. Σύντομα, δε…

Βεβαίως όπως και να το δεις, όπως και να το αντιμετωπίσεις το πράγμα πρόκειται για «φυσική ανάγκη». Και υπό προϋποθέσεις μπορεί να είναι και μία «έκτακτη ανάγκη». Ο καθένας μας το έχει αντιμετωπίσει σε κάποια φάση της ζωής του, άρα δεν μιλάμε για κάτι άγνωστο. Αλλά μου λένε ότι εκεί στη Μόρια, στο στρατόπεδο-ντροπή για τη χώρα, αυτή η «έκτακτη ανάγκη» των πολλών έχει γίνει κανονική «κονόμα» για λίγους. Περί τα 35 βυτία εκκενώσεως βόθρων πηγαινοέρχονται, λέει, ημερησίως, για να αποκομίσουν τις «έκτακτες» ή «τακτικές» ανάγκες των δυστυχισμένων που «φιλοξενούνται» στο στρατόπεδο. Και ότι το κόστος αυτής της «ειδικής» εξυπηρέτησης του στρατοπέδου ανέρχεται ημερησίως στις 7.000 ευρώ – κάπου 200.000 ευρώ τον μήνα, σχεδόν 1 εκατομμύριο τον χρόνο.

Αλλά όπως μου ανέφερε ένας κύριος εκ Λέσβου… Μυτιλήνης, θα μπορούσε με το ¼ αυτών των χρημάτων που ξοδεύονται ετησίως να είχε κατασκευαστεί κοντά στο στρατόπεδο, και σε σημείο που δεν θα προκαλούσε όχληση και στο διπλανό χωριό, ένας μικρός σταθμός βιολογικού καθαρισμού. Περί τις 300.000 έχουν προϋπολογίσει το έργο της κατασκευής οι Μυτιληνιοί. Αλλά ουδείς αναλαμβάνει την ευθύνη να το προκηρύξει,  να το μελετήσει και να το υλοποιήσει. Δεν θα προλαβαίνουν μάλλον, άλλη εξήγηση δεν βρίσκω…

Δεν θέλησα να τους το χαλάσω χθες, πρώτη ημέρα του νέου συμβόλου της ΝουΔού (αν και όσα σύμβολα και να αλλάξει αυτό το κόμμα, τίποτε δεν βγαίνει, αν δεν αλλάξει πρώτα μυαλά…), αλλά θα το κάνω σήμερα. Πέρα από το εντελώς μπερδεμένο στα όρια του παραλόγου νέο σήμα, υπάρχει και κάτι που του διέφυγε, είμαι βέβαιος, του προέδρου Κυριάκου. Οτι η ίδια ακριβώς ιδέα «ενέπνευσε» τη μεταλλαγή του σήματος του ΠΑΣΟΚ το 2005, έναν χρόνο μετά την ανάληψη της προεδρίας του κόμματος από τον Γιώργο Παπανδρέου. Ενα δέντρο, το δέντρο με τις αρχές και τις αξίες του ΠΑΣΟΚ, μετεξελισσόταν στο νέο σήμα σε κάτι που έμοιαζε με ήλιο, με το σύνθημα «Αλλάζουμε το ΠΑΣΟΚ για να αλλάξουμε την Ελλάδα» να το περιβάλλει.

Προχθές, είδαμε κάτι ανάλογο στη ΝουΔού με κάτι σφήνες να πηγαινοέρχονται και να φτιάχνουν κάτι που υποτίθεται ότι απεικόνιζε γραφιστικά, αλλά με προωθημένο τρόπο, το λογότυπο ΝΔ και ανάμεσά τους τον πυρσό. Ποιο ήταν το σύνθημα; «Αλλάζουμε τη Νέα Δημοκρατία, για να αλλάξουμε την Ελλάδα». Ιδιο με του ΠΑΣΟΚ. Ιδιο κι απαράλλαχτο.

Ποιος είχε την έμπνευση αυτή, δεν ξέρω. Υποθέτω ο Τάκης Θεοδωρικάκος, που πάντοτε είχε στενές σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ, μπορεί και άλλος, δεν παίρνω όρκο. Οπως και να έχει όμως, η ομοιότητα είναι εκκωφαντική…

Σχετικά με το ίδιο θέμα τώρα, δεν ξέρω τι είναι αυτό που πιάνει τους αρχηγούς των κομμάτων, με το που αναλαμβάνουν αρχηγοί στα κόμματά τους, να θέλουν να αλλάξουν σήμα και κεντρικό σύνθημα του κόμματος του οποίου αναλαμβάνουν την ηγεσία. Αντί να κοιτάξουν να το οργανώσουν καλύτερα, να φέρουν κόσμο, καινούργια πρόσωπα και φρέσκες ιδέες, αλλάζουν λογότυπο. Δεν ξέρω αν το ξέρουν, αλλά στην Αμερική ας πούμε, τα δυο κόμματα εξουσίας, οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικανοί, διατηρούν το ίδιο σήμα από την ίδρυσή τους. Οι Δημοκρατικοί έχουν από το 1832 ως σήμα έναν γαϊδαράκο και οι Ρεπουμπλικανοί από το 1854 έναν ελέφαντα. Αυτό. Τίποτε άλλο. Και όταν προκρίνεται κάποιος υποψήφιος για το προεδρικό αξίωμα δεν αποτολμάει να βάψει ας πούμε τον γάιδαρο και να τον κάνει… ζέβρα, ούτε του βάζει τέσσερα αφτιά. Ή έξι πόδια. Γάιδαρο τον αφήνει, όπως τον ξέρει όλη η Αμερική και κυρίως όπως τον γνωρίζουν οι ψηφοφόροι του Δημοκρατικού Κόμματος. Και αντιστοίχως το ίδιο συμβαίνει και με τους Ρεπουμπλικανούς. Εδώ τι τους έχει πιάσει με τα σήματα ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω…

Και κάτι τελευταίο, που αφορά το Κίνημα Αλλαγής, και τη μεγάλη συζήτηση που έχει ξεκινήσει αναφορικά με το με ποιον θα παν’ και ποιον θ’ αφήσουν, που λέει (λέει;) και ο ποιητής: παιδιά, για όλα αυτά, και ειδικότερα για το κεντρικό ζήτημα της συζήτησης, υπάρχει μία, αναγκαία δε, προϋπόθεση: να υπάρχει αιτία μετά τις εκλογές για να διχαστείτε επί του προαναφερόμενου ερωτήματος. Τουτέστιν, αν το ΚΙΝΑΛ κινηθεί εκλογικά στα χαμηλά επίπεδα που το καταγράφουν τώρα οι δημοσκοπήσεις, μικρή ή καθόλου σημασία έχει με ποιον επιθυμείτε να συνεργαστεί και με ποιον όχι. Προϋπόθεση λοιπόν είναι να κάνετε το κόμμα πραγματικό καταλύτη των εξελίξεων. Μετά έχετε όλο τον χρόνο να διχαστείτε ή και να… τριχαστείτε, ακόμη. Για να είμαστε σοβαροί δηλαδή…