Είμαι ο στρατηγός που πάει μπροστά

Toν έλκοντα την καταγωγή του από τη Λήμνο πατέρα του Νικ Καλάθη τον λένε Τζον, αλλά με τη φόρα που έχει πάρει ο κανακάρης του μάλλον πρέπει να αλλάξει όνομα…

Πλάκα πλάκα, ο αρχηγός του Παναθηναϊκού δεν είναι ο γιος του Τζον Καλάθη, αλλά ο γιος τού… πάρ’ τα όλα, όπως λέγαμε παλιά!

Εμείς το λέγαμε παλιά, αλλά ο Νικ το λέει και το κάνει τώρα, και μάλιστα, ενώ το απολαμβάνει, κατά βάθος νιώθει άδειος. Ή, εν πάση περιπτώσει, όχι γεμάτος…

«Εχω πάντα στο μυαλό μου και στην καρδιά μου την ευρωπαϊκή αστοχία μας και νιώθω ότι μας στοιχειώνει μετά το 2012, όταν παίξαμε για τελευταία φορά στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας, αλλά ελπίζω ότι θα ξορκίσουμε αυτούς τους δαίμονες και θα διανύσουμε όλο τον δρόμο μέχρι τη Βιτόρια» έδωσε το σύνθημα ο δαφνοστεφής πόιντ γκαρντ.

Γιατί είναι δαφνοστεφής; Διότι τη Δευτέρα το βράδυ, ενώ όλοι οι υπόλοιποι προσκεκλημένοι και τιμώμενοι στην εκδήλωση του ΕΣΑΚΕ με θέμα την επίσημη παρουσίαση του νέου πρωταθλήματος έφυγαν με τα αυτοκίνητά τους, ελόγου του νοίκιασε ένα φορτηγό για να κουβαλήσει τα έπαθλά του στο σπίτι!

Πρωταθλητής με τον Παναθηναϊκό, ΜVP της σεζόν, μέλος της καλύτερης πεντάδας, πρώτος πασέρ, κορυφαίος αμυντικός και δημοφιλέστερος παίκτης του πρωταθλήματος, ε, διάβολε, τόσα βραβεία απαιτούσαν ρυμουλκό μετά ρυμουλκούμενου!

Ο Καλάθης πάντως δεν είναι αχάριστος και αναγνωρίζει ότι «όλα αυτά τα οφείλω στον Παναθηναϊκό, ο οποίος με έχει κάνει τον παίκτη που είμαι και ελπίζω να μη σταματήσω εδώ, αλλά να γίνω ακόμα καλύτερος».

Got it, καταπώς λένε και στο χωριό του στη Φλόριντα, ονόματι Κασέλμπερι…

Εκκινώντας στην έβδομη σεζόν της πράσινης θητείας του και έχοντας υπογράψει ένα νέο τριετές συμβόλαιο, ο γεννημένος στις 7 Φεβρουαρίου του 1989 γκαρντ δηλώνει έτοιμος, αποφασισμένος, αλλά προπάντων ικανός για όλα! «Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στην πιο δημιουργική, στην πιο παραγωγική, στην ωριμότερη και στην καλύτερη φάση της καριέρας μου. Νιώθω επίσης πολύ υπεύθυνος ως αρχηγός και ως ηγέτης του Παναθηναϊκού και θέλω, όπως οι στρατηγοί, να βγαίνω μπροστά και να κατευθύνω την ομάδα μου σε όλες τις μάχες όλων των πολέμων που έχουμε μπροστά μας. Το μόνο που θέλω και εύχομαι είναι να μείνουμε υγιείς και ενωμένοι για να προχωρήσουμε και να πετύχουμε τους στόχους μας».

Τι καπνό φουμάρει η καινούργια ομάδα του Παναθηναϊκού; Ο Καλάθης τη θεωρεί «πολύ ποιοτική, εμπειρότερη από πέρυσι, πιο βολική στα χέρια του προπονητή και ικανή να κάνει ένα βήμα προς τα εμπρός».

Ο άλλοτε παίκτης των Φλόριντ Γκέιτορς, της Λοκομοτίβ Κουμπάν (την οποία οδήγησε στην κατάκτηση του Eurocup) και των Μέμφις Γκρίζλις δεν καταδιώκεται πλέον από δεύτερες σκέψεις και από πειρασμούς που αφορούν το ΝΒΑ ή μια μεταγραφή σε άλλη ομάδα και εστιάζει στον μεγάλο στόχο, που αποτελεί κιόλας το απωθημένο του Παναθηναϊκού…

Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα, όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται, τόσο νόημα έχει το κλισέ ότι «θα προτιμούσα ένα φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας απ’ όλα αυτά τα βραβεία πού κρατώ στα χέρια μου».

Το γνωρίζει βεβαίως ότι ο… ακατονόμαστος στόχος περνάει και από τα χέρια του μεταφορικά, αλλά και στην κυριολεξία, ελέω του ρόλου του. «Με εξιτάρει πολύ να είμαι αυτός που βάζει στις ράγες την ομάδα και αποφασίζει πότε θα τρέξει, πότε θα επιτεθεί στο πέντε εναντίον πέντε, πώς θα λειτουργήσει γενικότερα πάνω στο παρκέ. Μου αρέσει να είμαι ο προπονητής μέσα στο γήπεδο, να βγαίνω μπροστά και να εμπνέω τους συμπαίκτες μου, αλλά ευτυχώς δεν απευθύνομαι σε κλειστά αφτιά. Ο Παναθηναϊκός διαθέτει κι άλλους παίκτες με εμπειρία και προσωπικότητα, με τους οποίους εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος».

Ο Καλάθης δεν κάνει εκπτώσεις στους στόχους και στις φιλοδοξίες του. «Σύμφωνοι, όλοι έχουμε στο μυαλό μας περισσότερο την Ευρωλίγκα, αλλά θέλουμε να κυριαρχούμε και στην Ελλάδα. Το πρωτάθλημα δεν είναι εύκολη υπόθεση και οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε κάθε ματς με προσοχή, σοβαρότητα και αυτοσυγκέντρωση. Οι μεγάλες ομάδες, περισσότερο από μεγάλους παίκτες, σπουδαίους προπονητές και αποτελεσματικά συστήματα, πρέπει να έχουν σωστή νοοτροπία».

Με την (αμερικανική και κινηματογραφική) λογική του «nobody is perfect», ο Καλάθης ξέρει πού πάσχει ο ίδιος και τι πρέπει να βελτιώσει. «Δουλεύω πολύ στις προπονήσεις για να σουτάρω καλύτερα και να ανεβάσω τα ποσοστά μου στο τρίποντο και στις βολές. Τσατίζομαι πολύ με τον εαυτό μου όταν χάνω βολές και δυστυχώς πέρυσι όλη η ομάδα είχε αυτό το πρόβλημα».

Προφανώς αυτό που δεν χρήζει βελτίωσης είναι η δημιουργική ικανότητά του, αλλά την επιδέχεται! Ων ο κορυφαίος πασέρ της Ευρωλίγκας και του ελληνικού πρωταθλήματος, ο Καλάθης δεν απολαμβάνει απλώς τον δημιουργικό οίστρο του, αλλά τον γλεντάει κιόλας.

«Από μικρός είχα μια ιδιαίτερη αίσθηση στην πάσα και σίγουρα μπορώ να δώσω περισσότερες από τις 16 που μοίρασα στον πρώτο αγώνα των πλέι οφ με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Με “φτιάχνουν” πολύ οι ασίστ, διότι, όπως λένε, μια πάσα κάνει ευτυχισμένους δύο ανθρώπους και κατ’ επέκταση ολόκληρη την ομάδα. Ο Παναθηναϊκός είναι γεμάτος από παίκτες με τους οποίους μπορώ να συνεννοηθώ με κλειστά μάτια και να τους στείλω συστημένη την μπάλα, όπου, όποτε και όπως τη θέλουν για να τελειώσουν τη φάση, είτε με λέι απ είτε με σουτ είτε με alley hoop. Ο Γκιστ, ο Λάσμε, ο Αντετοκούνμπο, ο Παππάς, ο Λοτζέσκι, όλοι τους τρέχουν, πηδούν ψηλά, πιάνουν την μπάλα στον αέρα ή όπου τη βρουν και είναι ιδανικοί αποδέκτες» σχολιάζει.

Το alley hoop είναι μια άλλη ιστορία και η παρουσία του Καλάθη επιβεβαιώνει το αρχαιοελληνικό απόφθεγμα «έξις δευτέρα φύσις», καθότι αποτελεί ένα σήμα κατατεθέν στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. «Γουστάρω πολύ αυτές τις φάσεις. Τρελαίνομαι να τις φτιάχνω διότι προσφέρουν θέαμα, ανεβάζουν την ψυχολογία μας και εξιτάρουν τον κόσμο. Συν τοις άλλοις, επειδή έχουμε πολύ καλή επικοινωνία μεταξύ μας, είναι πολύ δύσκολο για κάθε αντίπαλο να τις αντιμετωπίσει. Ενώ δηλαδή ξέρουν ότι θα τις κάνουμε, συνήθως δεν μπορούν να τις σταματήσουν».