Αλωνίζουν οι φατρίες της ΕΡΤ

Ξαναζεσταίνεται η δημόσια συζήτηση για την ΕΡΤ, και τα χάλια της, και δεν καταλαβαίνω γιατί. Αλήθεια το λέω. Βγήκε, ας πούμε, το Σάββατο ένας κύριος Σπύρος Κρίμπαλης, εντεταλμένος σύμβουλος προγράμματος της κρατικής τηλεόρασης, για να μας πει τι; Αυτό που συνοψίζει ο ίδιος σε μια ανοιχτή επιστολή του προς τον υπουργό Παππά. Οτι την ΕΡΤ διοικούν «μια αλαζονική, μικρόψυχη και αστοιχείωτη διοίκηση μαζί με μια άκρως επιθετική παραδιοίκηση υπό τον κ. Παναγιώτη Καλφαγιάννη (οι οποίοι) λειτουργούν σαν ενιαίο σύστημα εξουσίας που θυμίζει περισσότερο εμπόλεμη φατρία παρά ορθολογική εταιρική δομή».

Είναι καινούργιο πρόσωπο ο Καλφαγιάννης; Δεν τον γνώριζε ο επιστολογράφος του υπουργού Παππά πριν αναλάβει τη θέση που του ανέθεσε ο υπουργός Παππάς; Και αν δεν τον γνώριζε, δεν τον έμαθε με το που πήγε στο γραφείο του στην ΕΡΤ και είπε «καλημέρα σας, λέγομαι Κρίμπαλης και είμαι ο νέος εντεταλμένος σύμβουλος προγράμματος»;

Εγώ πιστεύω ότι γνώριζε. Οπότε τι να μας λέει τώρα, με όσα μας λέει;

Αυτή η τεράστια μορφή, που λέγεται Καλφαγιάννης και που είναι ο ισόβιος πρόεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ, έρχεται από πολύ μακριά και θα πάει ακόμη μακρύτερα – είναι βέβαιο. Οσο τουλάχιστον διοικεί ο σχηματισμός ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τη χώρα. Το ξέρουν αυτό μέχρι τα πουλάκια που κελαηδούν στα ψωροπεύκα του προαυλίου της ΕΡΤ. Και να μου επιτραπεί εδώ να συνεισφέρω με το εξής: μην τον βλέπει τώρα τον Καλφαγιάννη ο κύριος Κρίμπαλης που σκίζεται για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Νίκο τον Παππά. Παλαιότερα σκιζόταν για το ΠΑΣΟΚ. Γιατί είναι πολύ ΠΑΣΟΚ ο Καλφαγιάννης. Βαθύ, σκούρο πράσινο ΠΑΣΟΚ. Της ίδιας συνομοταξίας με τον Νίκο τον Φωτόπουλο της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ.

Ο Καλφαγιάννης, αγαπητέ μου, είναι η ΕΡΤ η ίδια. Οπως ο άλλος, έναν καιρό, ήταν η ΔΕΗ. Απορώ μόνο με το πώς σας διέφυγε αυτή η (σκληρή) πραγματικότητα…

Δεν αλλάζει αυτή η χώρα

Και είναι μόνο ο Καλφαγιάννης στον οποίο ο περί ου ο λόγος Κρίμπαλης επικεντρώνει την επιστολή του; Αντλώ από αυτήν δύο μόνο πρόσωπα, τα οποία προσωπικά γνωρίζω, από παλιά, πολύ παλιά. Τις ένδοξες ημέρες της Πασοκάρας. Ο φίλος μου, ο Τάσος ο Μπιρσίμ, η εμβληματική μορφή που γνωρίσαμε όλοι στη δεκαετία του ’80 ως προσωπικό σκηνοθέτη του Ανδρέα του Αείμνηστου, είχε περάσει τα τελευταία χρόνια ένα μεγάλο διάστημα στην ΕΡΤ και πού και πού ανεβαίνει και βοηθάει όταν υπάρχουν μεγάλα θέματα για κάλυψη – όπως, ας πούμε, η επίσκεψη του Μακρόν στην Αθήνα ή του Ταγίπ Ερντογάν.

Η ΕΡΤ είναι αυτή που είναι λοιπόν, και αυτή θα παραμείνει. Και ο Μητσοτάκης να έρθει στα πράγματα, αυτή την ΕΡΤ θα χρησιμοποιήσει. Μόνο τα πρόσωπα θα αλλάξει. Στη διοίκηση και στις εκπομπές. Τα υπόλοιπα, ίδια. Γιατί και η επόμενη κυβέρνηση θα κυριαρχείται από την ίδια, καταστροφική λογική: μας πολεμούν τα ιδιωτικά μέσα (όμοια και η καραμέλα) και τι να κάνουμε κι εμείς, χρησιμοποιούμε την κρατική τηλεόραση ως κυβερνητική τηλεόραση.

Γι’ αυτό, ποσώς με αγγίζουν εμένα όλα όσα καταγγέλλονται. Αν έχει κάτι αξία σε όλο αυτό που συμβαίνει με την ΕΡΤ, είναι η εσωκυβερνητική κόντρα του Νίκου Παππά με τον Νίκο Φίλη και η προπαρασκευή μιας Εξεταστικής Επιτροπής για το κλείσιμο της ΕΡΤ τον Ιούνιο του 2013. Για το λεγόμενο «μαύρο». Γιατί θα δώσει, είμαι βέβαιος, το «πάτημα» στους επόμενους να οργανώσουν κι εκείνοι μια Εξεταστική Επιτροπή για όσα συμβαίνουν σήμερα, με τα κόστη των εκπομπών, τις αναθέσεις, τις επιλογές – γενικά το πόσο μας κοστίζει αυτός ο δεινόσαυρος ως χώρα, χωρίς το αντίστοιχο αισθητικό και πολιτιστικό αποτέλεσμα…

Η τρέλα που βιώνουμε

Αλλά αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτε, είμαι βέβαιος. Και κάθε μέρα που περνάει η βεβαιότητά μου γίνεται μεγαλύτερη. Από όσα απίθανα συμβαίνουν και κατατείνουν στο συμπέρασμα ότι «δεν υπάρχει σωτηρία» ανθολογώ τρία περιστατικά, φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους:

1. Ομάδα της κατηγορίας «γνωστοί – άγνωστοι» επιτίθεται σε κοσμηματοπωλείο της περιοχής Χαλανδρίου, πετάει φέιγ βολάν, φωνάζει συνθήματα και ρίχνει μπογιές κατά του καταστήματος. Το «έγκλημα» του ιδιοκτήτη είναι ότι έχει συγγενική σχέση με τον ιδιοκτήτη του κοσμηματοπωλείου όπου λιντσαρίστηκε ο Ζακ Κωστόπουλος. Η ναζιστική θεωρία περί «συλλογικής ευθύνης» παρούσα εν έτει 2018…

2. Ξημερώματα Παρασκευής προς Σάββατο, ομάδα της ίδιας κατηγορίας «γνωστοί – άγνωστοι» επιτίθεται με βόμβες μολότοφ κατά της έδρας της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αχαΐας και στο τσακ τη γλιτώνει ο φρουρός από το ολοκαύτωμα. Και εδώ η ίδια θεωρία περί «συλλογικής ευθύνης»…

3. Σε εκδήλωση στον Πειραιά, ερευνητικό κέντρο παρουσιάζει τα συμπεράσματά του για τις συνθήκες της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα – καταδεικνύει ότι στο περιστατικό ήταν και αστυνομικοί, αλλά δεν επενέβησαν για να αποτρέψουν τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής. Μάλιστα. Αλλά αυτό το ξέραμε από την πρώτη στιγμή. Είχε καταγγελθεί. Δεν είναι;

Για τα δύο πρώτα περιστατικά δεν θα πω τίποτε. «Μιλάνε» από μόνα τους για την τρέλα που βιώνουμε. Για το τρίτο όμως έχω να πω ότι η δίκη για τη δολοφονία του Φύσσα προχωρεί με πρωτοφανή βραδύτητα. Κλείσαμε πέντε χρόνια και διανύουμε ήδη τον έκτο χρόνο από το έγκλημα. Προφανέστατα, κάποιος/οι έχει/ουν ως στόχο αυτή η δίκη να τραβήξει ώς τις εκλογές. Αλλη εξήγηση δεν μπορώ να δώσω…

(Γιατί ώς τις εκλογές; Μα πώς αλλιώς θα συντηρηθεί το αφήγημα ότι Ακροδεξιά και ΝουΔου είναι συγκοινωνούντα δοχεία;)

«Κακό χωριό τα λίγα σπίτια»

Στην εύανδρο Ηπειρο, για κάτι περιπτώσεις όπως αυτή που θα εκθέσω εν συνεχεία λέμε, ως συνήθως με εκείνη την οξφορδιανή προφορά που στέλνει για ψυχοφάρμακα τον συνομιλητή μας, «bad village the few houses»! Τουτέστιν, στην καθομιλουμένη στην υπόλοιπη Ελλάδα, «κακό χωριό τα λίγα σπίτια».

Το θυμήθηκα χθες, πληροφορούμενος ότι στις Συκεές Θεσσαλονίκης, στην έδρα του τεράστιου Σίμου (Σίμος Δανιηλίδης, δήμαρχος Συκεών, μεγάλη μορφή επίσης), έγινε μια ολομέλεια του Κινήματος Αλλαγής, κατά την οποία αποφασίστηκε να στηριχθεί για την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας ο γιατρός Χρήστος Παπαστεργίου. Για την ίδια θέση είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον, λέει, και ο δικηγόρος Αγγελος Τόλκας, τον οποίο για ένα φεγγάρι ο πρόεδρος Γιώργος (Παπανδρέου) είχε χρησιμοποιήσει ως κυβερνητικό εκπρόσωπο. Πού είναι η είδηση; Οτι ύστερα από μια έρευνα που έκαναν μεταξύ τους οι άνθρωποι του ΚΙΝΑΛ κατέληξαν στο ότι μεταξύ των δύο χαμένων στις εκλογές του Μαΐου λιγότερο χαμένος θα ήταν ο Παπαστεργίου και προτίμησαν αυτόν έναντι του Τόλκα. Τον δε Τόλκα ενημέρωσε σχετικά ο Χρήστος Πρωτόπαπας. Αλλά ο άλλος το πήρε στραβά. Και το κοινολόγησε ότι κόπηκε από υποψήφιος. Και κάπως έτσι έμαθε όλη η Ελλάδα ότι εκεί στο ΚΙΝΑΛ παίζει πάντα ένα σκοτεινό παρασκήνιο, το οποίο εργάζεται αόκνως για να μη σηκώσει ποτέ κεφάλι αυτός ο έρμος ο χώρος της Κεντροαριστεράς.

Πώς είπαμε ότι λένε στην εύανδρο Ηπειρο για κάτι τέτοιες περιπτώσεις; «Βad village the few houses»!.. Ετσι ακριβώς…