Υπάρχουν πολλοί εκκεντρικοί στο περιβάλλον του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Κανείς όμως δεν φτάνει τον 33χρονο Στίβεν Μίλερ, ανώτατο σύμβουλο του αμερικανού προέδρου για θέματα πολιτικής. Ο Μίλερ μοιάζει με έναν τύπο ακροδεξιού που συναντάται περισσότερο στην Ευρώπη παρά στις Ηνωμένες Πολιτείες: νέος, επιδέξιος, καλοντυμένος, λίγο δανδής. Το εμπρηστικό του λεξιλόγιο κατά των μεταναστών («θα υψώσουμε αυτό το τείχος πραγματικά ψηλά») ξεσηκώνει τα πλήθη. «Για όλα τα δεινά αυτής της χώρας φταίνε οι αντίπαλοι του Τραμπ» λέει. Ισως να το πιστεύει κιόλας. Το περίεργο με τον Μίλερ είναι η αντίφαση ανάμεσα στις απόψεις του για τους πρόσφυγες, τους μετανάστες και τις μειονότητες και στο προσωπικό του υπόβαθρο. Είναι απόγονος Εβραίων που έφτασαν στις ΗΠΑ έχοντας διαφύγει από πογκρόμ στη Λευκορωσία. Μεγάλωσε στην Καλιφόρνια. Οι γονείς του ήταν Δημοκρατικοί. Ηδη από το σχολείο όμως διάβαζε ακροδεξιά έντυπα και στη συνέχεια συναναστράφηκε αντισημίτες. Στην ομιλία που εκφώνησε πέρυσι στην επέτειο του Ολοκαυτώματος ο Τραμπ δεν ανέφερε καν τους Εβραίους. Πολλοί πιστεύουν ότι την έγραψε ο Μίλερ. Ο Μίλερ αποκαλεί τον εαυτό του πατριώτη. Και δεν είναι ασυνήθιστο να είναι ένας Εβραίος αμερικανός, γάλλος, βρετανός, ρώσος ή γερμανός πατριώτης. Ούτε είναι ασυνήθιστο να είναι ένας Εβραίος συντηρητικός. Η Μάργκαρετ Θάτσερ είχε περιλάβει πολλούς Εβραίους στην κυβέρνησή της. Αυτό που είναι ασυνήθιστο είναι να είσαι Εβραίος και νατιβιστής (τουλάχιστον στο εξωτερικό του Ισραήλ). Κι αυτό, επειδή τα νατιβιστικά κινήματα επιμένουν σε ειδικά προνόμια αίματος και εδάφους που έχουν κοστίσει ακριβά στις μειονότητες, και ιδιαίτερα στους Εβραίους, οδηγώντας στο είδος της βίας που έδιωξε τους προπάππους του Μίλερ από τη χώρα τους.
Η «Frankfurter Allgemeine Zeitung» έγραψε πρόσφατα ότι αρκετοί Εβραίοι εντάσσονται στο ξενόφοβο AfD. Πολλοί από αυτούς είναι ρωσικής καταγωγής. Το βασικό τους κίνητρο για τον εναγκαλισμό τους με την Ακροδεξιά φαίνεται να είναι ένας υπερβολικός φόβος ότι οι μουσουλμάνοι ετοιμάζονται να καταστρέψουν τη Δύση. Ο Μίλερ διακατέχεται από έναν τέτοιο φόβο, όπως και ο μεγιστάνας των καζίνων Σέλντον Αντελσον, ένθερμος υποστηρικτής του Τραμπ.
Η μετανάστευση ήταν η μοίρα των Εβραίων ήδη από τον 8ο αιώνα π.Χ. Οι ανοιχτές κοινωνίες, η θρησκευτική ανεκτικότητα και η ελευθερία της κίνησης ήταν σπάνια πράγματα γι’ αυτούς. Εξού και η έλξη τους για τόπους όπως το Αμστερνταμ, αλλά και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Να γιατί οι Αμερικανοεβραίοι εξακολουθούν να ψηφίζουν το Δημοκρατικό Κόμμα ακόμη κι αφού πλουτίσουν.
Η δυσπιστία προς τον νατιβισμό είναι προϊόν μακράς και οδυνηρής εμπειρίας. Αυτός είναι και ο λόγος της δυσαρέσκειας των Αμερικανοεβραίων με το Ισραήλ του Νετανιάχου. Ο τελευταίος είναι ιδεολογικά πιο κοντά σε σκληροπυρηνικούς νατιβιστές, όπως ο Βίκτορ Ορμπαν, παρά στους Εβραίους της Αμερικής.
Ολα αυτά εξηγούν γιατί οι περισσότεροι Εβραίοι θα συνεχίσουν να ψηφίζουν εναντίον του Τραμπ, όσο κι αν ο αμερικανός πρόεδρος είναι ανοιχτά εχθρικός προς τους Παλαιστινίους. Και γιατί ο Μίλερ παραμένει μια εκκεντρική περίπτωση.