Στην πολιτική το απρόβλεπτο γεγονός μπορεί να αλλάξει τους πολιτικούς σχεδιασμούς και να ανατρέψει πλήρως τη στρατηγική που έχει χαραχθεί. Τα όσα συνέβησαν την περασμένη εβδομάδα με τη μεγάλη πτώση των τραπεζικών μετοχών στο Χρηματιστήριο ήταν ένα γεγονός που έριξε βαριά τη σκιά του πάνω από το Μέγαρο Μαξίμου. Ταυτόχρονα, ο Πάνος Καμμένος, ο μέχρι σήμερα κυβερνητικός εταίρος του Αλέξη Τσίπρα, εξακολουθεί να είναι ο απρόβλεπτος πολιτικός παίκτης που ανά πάσα ώρα και στιγμή δύναται να αποτελέσει την εύφλεκτη πολιτική ύλη για να τιναχτεί στον αέρα η συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Ο Πρωθυπουργός επί της ουσίας έχει τις τελευταίες ημέρες έναν διπλό εφιάλτη που είναι από τη μια πλευρά ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ που με τις κινήσεις του προκαλεί εκνευρισμό στο Μέγαρο Μαξίμου, καθώς απειλεί τον κυβερνητικό συνασπισμό, και από την άλλη τα κόκκινα δάνεια που προκαλούν και εσωτερικές αναταράξεις στις τάξεις του Υπουργικού Συμβουλίου.

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΡΦΙ. Αν και δεν έχουν έφεση στους παραλληλισμούς στον ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται ότι τους χτύπησε ο νόμος του Μέρφι: «Αν είναι να πάει κάτι στραβά, θα πάει ώς το τέλος». Αυτό θέλει πάση θυσία να αποφύγει ο Τσίπρας που βλέπει, αντί να κλείνουν διάφορα μέτωπα, όπως π.χ. με τον Καμμένο, να ανοίγουν και άλλα, όπως το κραχ που έπληξε το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο το Μέγαρο Μαξίμου δεν είναι εύκολο να διαχειριστεί. Το πρόβλημα για την κυβέρνηση έγκειται στο γεγονός ότι αν και ετοίμαζαν ρελάνς με διάφορες κινήσεις και μηνύματα, όπως π.χ. ότι δεν θα κοπούν οι συντάξεις από 1-1-2019, πολλά από αυτά αποτυγχάνουν. Παράλληλα, βαριά τη σκιά τους πάνω από το Μέγαρο Μαξίμου ρίχνουν και τα εσωκομματικά ζητήματα που ΣΥΡΙΖΑ, όπου ναι μεν μπορεί κανείς να υιοθετεί τη γνωστή φράση του Βολταίρου «διαφωνώ με τη γνώμη σου, αλλά…», εντούτοις τα μαχαιρώματα με φόντο την επικείμενη συνεδρίαση της ΚΕ στις 12 και 13 του μηνός και την εκλογή του νέου οργάνου κυριαρχούν.

ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΚΡΑΧ. Το μείζον και καυτό θέμα που καίει τον Τσίπρα είναι αυτό των τραπεζών, καθώς είναι ένας παράγοντας που προστίθεται στην πολιτική εξίσωση του Μαξίμου και την κάνει απρόβλεπτη. Επί της ουσίας, στον δρόμο για τις εκλογές, η εξίσωση που έχει μπροστά του ο Πρωθυπουργός είναι πολυπαραγοντική και εν πολλοίς η λύση της δεν εξαρτάται μόνο από τις κυβερνητικές κινήσεις. Και μόνο η προ ημερών αναταραχή στο Χρηματιστήριο ξύπνησε μνήμες αλλοτινών εποχών, τέτοιων που όλα τα συστήματα εξουσίας ξορκίζουν. Πόσω μάλλον μια κυβέρνηση που έχει περίεργες σχέσεις με το τραπεζικό σύστημα και εν γένει με την αγορά και τους οικονομικούς παίκτες.

Παρά τα ξόρκια όμως του Μαξίμου, όσοι είναι γνώστες της ελληνικής οικονομίας και του χρηματοπιστωτικού της συστήματος είχαν την αίσθηση ότι επίκειται αμφισβήτηση από τις αγορές. Τα σημάδια ήταν εμφανή από καιρό και απλά η εκδήλωση του τραπεζικού κραχ ήταν ένα ηχηρό μήνυμα στο Μέγαρο Μαξίμου ότι όλα είναι ρευστά. Υπό την παραδοχή έμπειρων παραγόντων ότι οι ελληνικές Αρχές και κατ’ επέκταση η κυβέρνηση κινήθηκαν με πολύ αργούς ρυθμούς και τα όποια μέτρα εξυγίανσης του ασταθούς ελληνικού τραπεζικού συστήματος εφαρμόζονται με εξαιρετική βραδύτητα, η κυβέρνηση προσπαθεί να μεταδώσει το μήνυμα ότι όλα είναι υπό έλεγχο.

Μόνο που διάφορα γεγονότα παράλληλα με τη μεγάλη πτώση των τραπεζικών μετοχών, όπως η Folli Follie, η υπόθεση της ΔΕΗ αλλά και η γενική αίσθηση στην αγορά ότι η κυβέρνηση ορίζεται από τις εκλογικές της επιδιώξεις και πολιτικούς σκοπούς, δημιούργησαν ένα θολό τοπίο.

Και το πρόβλημα για το Μέγαρο Μαξίμου είναι ότι από τη στιγμή που προέκυψε το πρόβλημα των τραπεζών εκτιμάται ότι θα επανέρχεται ως μια ανοικτή πληγή που θα ταλαιπωρεί την κυβέρνηση. Εξάλλου υπάρχει η κριτική και της ΝΔ ότι η κυβέρνηση ουδέν ουσιαστικό έχει πράξει για το τεράστιο ζήτημα των κόκκινων δανείων και του ιδιωτικού χρέους στη χώρα μας.

Η ΚΙΝΗΣΗ ΦΛΑΜΠΟΥΡΑΡΗ. Ομως, ακόμα και η κίνηση του Πρωθυπουργού να ορίζει τον πολιτικό του μέντορα, τον υπουργό Επικρατείας Αλέκο Φλαμπουράρη, ως υπεύθυνο για τις τράπεζες επέδρασε αρνητικά στον ευρύτερο οικονομικό κύκλο. Και αυτό διότι εκλήφθηκε η συγκεκριμένη κίνηση ως απόπειρα να χειραγωγήσει το Μέγαρο Μαξίμου τις εξελίξεις στον τραπεζικό τομέα. Η επιλογή Φλαμπουράρη θεωρήθηκε ως κίνηση του Πρωθυπουργού να έχει ο ίδιος τον έλεγχο από τη στιγμή που ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης θέλησε να απεγκλωβιστεί από το θέμα, ενώ και ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ Δημήτρης Λιάκος αρνήθηκε κάθε εμπλοκή.

Σε αυτό το πολιτικό παίγνιο με φόντο τις τράπεζες επανήλθε ουσιαστικά και η κόντρα Μαξίμου με τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα που δέχεται εσχάτως, για μία ακόμη φορά, τα πυρά πολλών κυβερνητικών στελεχών, με πρώτο τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Δημήτρη Τζανακόπουλο και ακολούθως τον υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής Νίκο Παππά, καθώς η κυβέρνηση είδε πίσω από το τραπεζικό κραχ πολιτικές σκοπιμότητες.

Ενδεικτικό της καχυποψίας και του αρνητικού κλίματος που υπάρχει μεταξύ Μαξίμου και κεντρικής τράπεζας είναι ότι ο Στουρνάρας απουσίαζε στα μέσα της εβδομάδας από τη σύσκεψη υπό τον Τσίπρα, παρουσία Φλαμπουράρη, Δραγασάκη και Λιάκου. Ο Φλαμπουράρης ως έμπειρος δεν θέλησε να διατηρήσει την κόντρα, τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο, και τηλεφώνησε στον Στουρνάρα για να έχουν επικοινωνία, εν αντιθέσει με τον πάγο που επικρατούσε έως σήμερα. Και αυτό διότι παρά το ψυχροπολεμικό κλίμα το θέμα των τραπεζών είναι κρίσιμο και ανοικτό και το Μαξίμου τον χρειάζεται, από τη στιγμή που δεν υπάρχει σενάριο αντικατάστασής του, παρά τα όσα περί του αντιθέτου κυκλοφόρησαν και πάλι εσχάτως, ενώ ο υπουργός Επικρατείας ετοιμάζεται να συναντηθεί και με την Ενωση Τραπεζών. «Ουδέν πρόβλημα με τις τράπεζες» λέει σε συνομιλητές του ο Στουρνάρας και κρατώντας χαμηλούς τόνους επιμένει ότι το πρόβλημα είναι χρηματιστηριακό και όχι τραπεζικό.

Εν αναμονή της συνάντησης Φλαμπουράρη και τραπεζιτών έχει ενδιαφέρον ότι η κυβέρνηση «ενοχοποιεί» τραπεζίτη και φέρεται ενοχλημένη από τις κινήσεις του, διότι, όπως λέγεται στο παρασκήνιο από κυβερνητικά στελέχη, λόγω του άγχους του για την κεφαλαιακή στήριξη της τράπεζάς του προέβη σε δηλώσεις σε διεθνές ΜΜΕ που, κατά το κυβερνητικό κονκλάβιο, επέδρασαν στη δημιουργία αρνητικού κλίματος στο Χρηματιστήριο Αθηνών.

Η ΚΟΝΤΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΤΖΙΑ. Ο άλλος «εφιάλτης» του Τσίπρα στον δρόμο για τις εκλογές εξακολουθεί να είναι ο Καμμένος που έχει ανοικτό μέτωπο με τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά για τη συμφωνία των Πρεσπών. Αν και με τον Πρωθυπουργό υπάρχει ένα μορατόριουμ τουλάχιστον έως τον προσεχή Μάρτιο, λόγω και των εξελίξεων στην ΠΓΔΜ, εντούτοις η κατάσταση είναι πολύ ρευστή εξαιτίας και των συνεχών απειλών του Καμμένου, αλλά και των απαντήσεων κυβερνητικών στελεχών που του πετάνε το γάντι να ρίξει την κυβέρνηση εάν διαφωνεί.

Στο ζήτημα της συμφωνίας ο Κοτζιάς έχει τη στήριξη του Πρωθυπουργού που διαφωνεί ριζικά με τον Καμμένο, αν και στο Μέγαρο Μαξίμου συμμερίζονται τους πολιτικούς λόγους για τους οποίους αντιδρά. Γι’ αυτό και έχουν ζητήσει από τον Κοτζιά και κεντρικά στελέχη (στους κομματικούς επιτελείς έγιναν σχετικές συστάσεις κατά την πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας) να μην προκαλούν τον υπουργό Εθνικής Αμυνας για να μην προκληθεί μεγαλύτερη ένταση που θα επιδράσει αρνητικά για την κυβέρνηση.

Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν συζητηθεί στο Μαξίμου εναλλακτικά σενάρια από την παρούσα Βουλή και λέγεται ότι έχουν βρεθεί οι βουλευτές που θα ψηφίσουν τη συμφωνία, ασχέτως εάν δεν δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Υπό αυτές τις συνθήκες ο Καμμένος είναι απρόβλεπτος και δύναται ανά πάσα ώρα και στιγμή να ρίξει την πολιτική του βόμβα αποχωρώντας από την κυβέρνηση, σε μια έσχατη κίνηση, στο πλαίσιο της προσπάθειάς του για πολιτική και κυρίως εκλογική επιβίωση.