Μια διαρκής διαδικασία. Μια άσκηση υπομονής, πνευματική αλλά και σωματική. Να βγαίνεις από το γήπεδο νιώθοντας ότι κάτι, κάποιος, κάπως σου στέρησε αυτό που άγγιξες. Αυτό που άξιζες.

Μία εβδομάδα πριν, στο Φάληρο με τον ΠΑΟΚ, ήταν ποδοσφαιρική αιχμαλωσία που άφησε τον Ολυμπιακό με άδεια χέρια. Με 23-4 τελικές… τελικό 0-1! Την Πέμπτη στον ιταλικό Βορρά η υποδειγματική εμφάνιση για εβδομήντα λεπτά κόντρα στην επτά φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης Μίλαν, θυσία στον βωμό στιγμών. Προσωπικά λάθη που τιμωρήθηκαν παραδειγματικά. Και όσο για χθες στο ΟΑΚΑ; Το εύκολο, το απλοϊκό είναι να σταθείς απλά στη φάση του 94′, εκεί όπου για μία ακόμη φορά διαδοχικά η τύχη γυρίζει στους Ερυθρόλευκους την πλάτη. Ο Γιάννης Φετφατζίδης φάτσα με το 1-2 να πετά στον ουρανό την κούρσα του Ποντένσε, την ασίστ του Γκερέρο, την ίδια την «κάθαρση» μιας νίκης. To σύνθετο βεβαίως είναι να σκεφτείς τα υπόλοιπα. Εκείνα που, όπως και να έχει, καταλήγουν πάντα με τον ίδιο παρονομαστή. Τον Ολυμπιακό να πληρώνει τον λογαριασμό της «εξυγίανσης» εντός των συνόρων, είτε με έλληνες διαιτητές είτε ακόμη και με ξένους που προς στιγμήν επιστρατεύτηκαν για να φέρουν πίσω τις Κυριακές μας.

Πόσα φάουλ άραγε να εκτέλεσε η ΑΕΚ γύρω από την ερυθρόλευκη περιοχή από το ποίημα του Κώστα Φορτούνη (58΄) και έπειτα. Πόσες υποδείξεις του Μαντς – Κρίστοφερ Κριστόφερσεν σε προσωπικές μονομαχίες έγιναν η αιτία ώστε ο Ολυμπιακός να περνά… μισή ώρα σε άμυνα ζώνης γύρω από την περιοχή του. Πόσες φορές σε ένα ματς που ήταν πια κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους οι Πειραιώτες αναγκάστηκαν να βρεθούν σε θέση άμυνας απέναντι σε έναν αντίπαλο που προφανώς δεν μπορούσε να αντιδράσει. Γιατί η ΑΕΚ δεν μπορούσε.

Δεν υπήρξαν χώροι μετά το 0-1. Δεν είχαν τον τρόπο οι Ερυθρόλευκοι να «παίξουν» χτυπώντας την υποχρέωση της ΑΕΚ να βγει ψηλά αναζητώντας την ισοφάριση. Δεν μπορούσαν να κρατήσουν την μπάλα, να ελέγξουν τον ρυθμό. Γιατί απλά δεν υπήρχε αναμέτρηση. Το παιχνίδι λες και… σεταρίστηκε γύρω από αμέτρητες στημένες μπάλες. Ολες με κατεύθυνση προς την άμυνα του Ολυμπιακού. Αντεξε η ομάδα του Μαρτίνς στις πολλές, την πλήρωσε εκεί όπου πλέον η κλεψύδρα έμοιαζε να αδειάζει σε μια φάση που δεν ήταν «στημένη», αλλά όπου η μπάλα μεταφέρθηκε στην περιοχή των φιλοξενουμένων με τον μοναδικό που μπορούσε να τη στείλει εκεί. Ενα γέμισμα στον αέρα.

Παρέα με Τριτσώνη

Πέρασε στα ψιλά του Σαββατοκύριακου πως ο συγκεκριμένος ρέφερι, ο Μαντς – Κρίστοφερ Κριστόφερσεν, ήταν παρέα με τον Σταύρο Τριτσώνη στη Βουδαπέστη πριν από μερικές εβδομάδες. Ο έλληνας παράγοντας ήταν «παρατηρητής διαιτησίας» της UEFA στην αναμέτρηση Βίντι – ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ (Europa League για τον όμιλο του ΠΑΟΚ). Εκείνος δηλαδή που «βαθμολόγησε» τον Κριστόφερσεν. Αν η μια ερώτηση είναι πώς η UEFA – που έστειλε μετά τον Περέιρα και τον Μάριν για τον έλεγχο της ΚΕΔ ώστε να απενεργοποιήσει τον Τριτσώνη της… περσινής εξυγίανσης – έκανε διεθνή παρατηρητή τον συγκεκριμένο, η άλλη έχει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Πώς ο Κριστόφερσεν εμφανίστηκε στα μέρη μας; Ποιος τον επέλεξε; Ποια ήταν τα κριτήρια; Ενας διαιτητής της… σειράς.

Κύκλοι στο μεγάλο λιμάνι γύρω από τον Ολυμπιακό ένιωθαν δυστυχώς να επιβεβαιώνεται η αίσθηση της «σχέσης του σεσημασμένου Τριτσώνη με τον δανό διαιτητή που έπαιξε όπως ακριβώς αναμενόταν. Μετά το γκολ αγχώθηκε και έπαιξε 100%-0%. Ώς τότε έκανε τα πάντα για να αφήσει το σκληρό παιχνίδι της ΑΕΚ. Δεν έβγαλε καθαρές κάρτες από νωρίς, αποκορύφωμα και ο τραυματισμός του Φορτούνη από το προκλητικό “χτύπημα” του Μοράν!». Να επιβεβαιώνεται επίσης η αίσθηση πως «ο θίασος Περέιρα συνεχίζει τις θλιβερές παραστάσεις του με μόνιμο θύμα τον Ολυμπιακό». Οι Ερυθρόλευκοι δεν ηττήθηκαν χθες βράδυ. Ετσι όπως ήρθαν τα πράγματα, όμως, δεν τους δόθηκε το δικαίωμα να πάρουν εκείνο που άξιζαν. Τη νίκη επί ενός αντιπάλου με τους ίδιους αγωνιστικούς στόχους.