Ο Ηρακλής Μήλλας, ένας καθηγητής που δίδαξε στο Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Αγκυρας και Τουρκική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου, στην περίφημη συγκριτική μελέτη του «Εικόνες Ελλήνων και Τούρκων. Σχολικά βιβλία – Ιστοριογραφία, λογοτεχνία και εθνικά στερεότυπα» (εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2001) αναφέρεται, μεταξύ άλλων, και στη σχολική εκπαίδευση των μικρών Τούρκων κατά την περίοδο της «τουρκικής εθνογένεσης», μετά την οριστική διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήτοι τη δεύτερη και την τρίτη δεκαετία του 20ού αιώνα, με εμπνευστή τον Μουσταφά Κεμάλ, γνωστότερο ως Κεμάλ Ατατούρκ (Πατέρα των Τούρκων). Τα Τουρκόπουλα παπαγάλιζαν επί χρόνια τη λεγόμενη «τουρκική ιστορική θέση», σύμφωνα με την οποία οι σύγχρονοι πολιτισμοί είναι άμεσο ή έμμεσο δημιούργημα των αρχαίων Τούρκων και η πρώτη γλώσσα που άρθρωσε το ανθρώπινο γένος, όταν σηκώθηκε από τα τέσσερα πόδια στα δύο, ήταν η τουρκική. Σήμερα όλα αυτά ηχούν ως απίστευτες ηλιθιότητες, ακόμη και στα αφτιά των ίδιων των Τούρκων, αλλά επί δεκαετίες πιστοποιούσαν το αξίωμα των απανταχού ιστορικών ότι πίσω από κάθε μεγάλη εθνογένεση – κυρίως κατά το πρώιμο στάδιό της, που είναι και το πιο ανασφαλές – ελλοχεύει συνήθως μια μεγάλη παραχάραξη.

Οι αναλόγου ευφυΐας και αντίστοιχου επιστημονικού αντικρίσματος απόψεις της Βασιλείας Στεργιοπούλου – «Εδώ πριν από 13 εκατομμύρια χρόνια γεννήθηκε ο πρωτάνθρωπος. Ο Ελλην ο λευκός, ο εκπρόσωπος της αρίας φυλής. Ο Ελλην είναι ο εκπρόσωπος της αρίας φυλής» – έφεραν την μπάλα στο δικό μας τερέν. Δεν έχει σημασία εάν τις ίδιες απόψεις ενστερνίζεται το πρώην αφεντικό της στην «Ελληνική Αγωγή», ο Αδωνις Γεωργιάδης, από τη στιγμή που δείχνουν να τις ενστερνίζονται πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι από τους συμπατριώτες μας. Ασφαλώς, κάθε πρωτοετής της Βιολογίας, αν δεν κυλιστεί στο πάτωμα από τα γέλια, θα σας πει ότι οι γενετικές μεταλλάξεις λαμβάνουν χώρα ασυγκρίτως πιο αργά και σε ασυγκρίτως μεγαλύτερο βάθος χρόνου από τις μεταλλάξεις στην όποια εθνική συνείδηση, δική μας ή ξένη (διότι, ναι, και η εθνική συνείδηση υπόκειται με το πέρασμα του χρόνου σε μεταλλάξεις, ασχέτως εάν οι εθνικιστές θέλουν να μας πείσουν ότι είναι μονολιθική). Η παρεξήγηση εν μέρει οφείλεται στη σύγχυση που επικρατεί στο μυαλό των πιο πολλών από εμάς ανάμεσα στις γενετικές και τις πολιτισμικές μεταλλάξεις. Οι δεύτερες (τα memes, τα μιμίδια, κατ’ αναλογίαν προς τα genes, τα γονίδια), ιδίως μετά τη σαρωτική επέλαση της σύγχρονης τεχνολογίας, μπορούν να επικρατήσουν ακόμη και στο χρονικό πλαίσιο μιας γενιάς (ένα νανοδεύτερο, από γενετική άποψη). Ο γιος μου, είκοσι πέντε χρονών σήμερα, αλλά ακόμη και η κόρη μου, που προ ενός μηνός έκλεισε τα δέκα, μπορούν να χειρίζονται τους υπολογιστές με πολύ μεγαλύτερη επιδεξιότητα από αυτήν που απέκτησα εγώ στα πενήντα μου. Δεν οφείλεται στα γονίδιά τους. Οφείλεται στα μιμίδια.

Δεν υπάρχει ελληνικό DNA – όπως δεν υπάρχει και τουρκικό, αγγλικό, γαλλικό, αμερικανικό κ.ο.κ. Δεν υπάρχει εθνικό DNA, διότι το DNA προηγείται κάθε εθνικής συνείδησης και οι μεταλλάξεις του ανιχνεύονται σε όλες τις εθνότητες ανεξαιρέτως. Προκειμένου να το διαπιστώσουμε, δεν χρειάζεται να σπουδάσουμε βιολογία ή να στραβωθούμε πάνω από εθνογραφικές/ανθρωπολογικές μελέτες. Αρκεί να βγούμε μια βόλτα. Θα συναπαντήσουμε Ελληνες που καλύπτουν όλη την γκάμα, τόσο εμφανισιακά – από πανέμορφους έως αποκρουστικούς – όσο και σε επίπεδο μόρφωσης ή συμπεριφοράς: έξυπνους, βλάκες, γενναίους, δειλούς, καλοπροαίρετους, κακόβουλους, καλλιεργημένους, ακαλλιέργητους… Αντιστρέφοντας το γνωστό εθνικιστικό στερεότυπο «Ελληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι», θα λέγαμε πως Ελληνας – ή ό,τι άλλο – σίγουρα δεν γεννιέσαι και κάποτε, με τον ιδρώτα του προσώπου σου, ίσως και να γίνεις.