Με την Ευρώπη στα όρια της νευρικής κρίσης (ίσως και της ρήξης…), με τις ελληνικές τράπεζες στα πρόθυρα του κραχ, η δήλωση των ημερών ανήκει στον κυβερνητικό εκπρόσωπο.

Δήλωσε χθες πως «όταν ο κ. Στουρνάρας δεν πρέπει να μιλήσει, μιλάει και πολιτικολογεί. Και όταν πρέπει να μιλήσει, σιωπά».

Είναι η κλασική συριζαίικη αντίληψη που λέει πως οι τραπεζίτες, οι δημοσιογράφοι, οι εφημερίδες, οι δικαστές, τα πολιτικά κόμματα, η αντιπολίτευση πρέπει να μιλούν «όταν πρέπει». Δηλαδή όταν βολεύει τον ΣΥΡΙΖΑ.

«Οταν δεν πρέπει», να βγάλουν τον σκασμό!

Η αντίληψη αυτή πηγάζει από τα βάθη του ολοκληρωτισμού, αν και υποθέτω ότι ανακυκλώνεται στα υπόγεια του Μαξίμου.

Πέραν της φρίκης όμως δημιουργεί και μερικά πρακτικά προβλήματα.

Κατ’ αρχάς πώς θα ξέρει ένας κεντρικός τραπεζίτης πότε πρέπει ή δεν πρέπει να μιλήσει.

Θα ρωτά τον Τζανακόπουλο; Κι εκείνος άραγε θα ξέρει να του πει;

Δεν είναι τόσο απλό. Διότι εξ όσων προκύπτει από το επίσημο βιογραφικό του Τζανακόπουλου η σχέση του με το αντικείμενο του Στουρνάρα είναι περίπου όση κι η σχέση του Στουρνάρα με τη ρυθμική γυμναστική.

Διαβάζω ότι είναι «απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών», έχει μεταπτυχιακό από την ίδια σχολή στη Φιλοσοφία του Δικαίου και «συνέχισε τις διδακτορικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνο» – χωρίς να διευκρινίζεται αν τις τελείωσε ποτέ…

Η επαγγελματική του σταδιοδρομία είναι γραμματέας της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ (2005-2010), διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Αλέξη Τσίπρα (2012-2015), γενικός γραμματέας του Πρωθυπουργού Τσίπρα (2015-2016) και κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης Τσίπρα από το 2016 έως σήμερα.

Δεν ξέρω ποια τράπεζα θα προσλάμβανε έναν άνθρωπο με ανάλογα προσόντα και για ποια δουλειά. Αλλά η ιδέα ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει μια μείζονα χρηματοπιστωτική κρίση με τέτοιους οδηγούς στο τιμόνι προκαλεί σύγκρυο.

Μεταξύ μας δηλαδή ευτυχώς που δεν ρωτάει ο Στουρνάρας τον Τζανακόπουλο. Κινδυνεύουμε λιγότερο.

Από εκεί και πέρα τα πράγματα είναι απλά κι απειλητικά.

Η διεθνής συγκυρία επιβαρύνεται αφάνταστα κι η χώρα είναι ουσιαστικά απροστάτευτη. Η κυβέρνηση μόνη της τα έφτιαξε όπως τα έφτιαξε, επειδή νόμισε ότι έτσι τη βολεύει για να πουλήσει παραμύθι.

Πολλοί την προειδοποίησαν. Κανέναν δεν άκουσε. Κανείς δεν της φταίει. Και φυσικά εκείνη θα τα λουστεί όπως τα έφτιαξε μέχρι τέλους.

Δυστυχώς όμως θα τα λουστούμε κι εμείς μαζί της. Δεν θα είναι εύκολο, ούτε ανώδυνο, αλλά μοιάζει λογικό.

Οταν το χρηματοπιστωτικό σύστημα θεωρείται ζήτημα επιπέδου «Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ», τότε δεν έχουμε πολλούς λόγους να κοιμόμαστε ήσυχοι.