Ούτε χθες έγραψα για τη διαιτησία του Κριστόφερσεν ούτε σήμερα θα γράψω. Στο ποδόσφαιρο άλλωστε ισχύει και εφαρμόζεται η απόλυτη δημοκρατία. Ο καθένας έχει την άποψή του. Και την απόλυτη βεβαιότητα ότι έχει δίκιο. Και στο 100% μάλιστα. Πέραν πάσης αμφιβολίας. Στην ίδια φάση, ο ένας λέει πέναλτι, ο άλλος τίποτα. Και δεν αναφερόμαστε στους φανατικούς της εξέδρας. Εχει συμβεί και με καθηγητές διαιτησίας που ασκούν την τέχνη του τηλεκριτικού. Ο ένας να λέει «ορθά δεν σφύριξε τίποτα ο διαιτητής» και ο άλλος ότι πρόκειται «για ξεκάθαρη περίπτωση πέναλτι». Η κουβέντα ωστόσο για τον Δανό Κριστόφερσεν άρχισε πριν ξεκινήσει το ΑΕΚ – Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ. Οταν έγινε γνωστό ότι πριν από είκοσι μέρες, στις 20 Σεπτεμβρίου, ο Σταύρος Τριτσώνης, εκλεκτό μέλος της ΚΕΔ, ήταν παρατηρητής του δανού διαιτητή. Στο ματς Βίντι – ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ για το Γιουρόπα Λιγκ.

Εξι χρόνια πριν

Τι πάει να πει, όμως, ο Τριτσώνης ήταν παρατηρητής του Κριστόφερσεν; Πάμε έξι χρόνια πίσω. Πολωνία, 13 Ιουνίου του 2012, ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Σε ένα ξενοδοχείο στο Πόζναν είμαστε δύο Ελληνες. Για το παιχνίδι της άλλης μέρας Ιταλία – Κροατία. Στο λόμπι η τηλεόραση δείχνει το Γερμανία – Ολλανδία. Μια παρέα Ολλανδών έχει κάνει έναν πλαστικό κουβά σαμπανιέρα, κατεβάζει τη μία μπίρα μετά την άλλη και κάνει φασαρία. Αλλάζουμε τραπέζι και πέφτουμε δίπλα σ’ έναν κύριο, που επίσης παρακολουθεί το ματς. Αθλητικός τύπος κι όχι μόνο, επειδή φοράει φόρμα. Καθώς η φάτσα του είναι χαρακτηριστική, τον αναγνωρίζεις με τη μία. Πρόκειται για τον άγγλο διαιτητή Χάουαρντ Γουέμπ που σφυρίζει το Ιταλία – Κροατία την επομένη. Κάποια στιγμή, εμφανίζεται και τρίτος Ελληνας. Που καθώς κατευθύνεται προς τη ρεσεψιόν μάς αναγνωρίζει και μας χαιρετάει ευγενικά. Πρόκειται για τον Κύρο Βασσάρα.

Παρατηρητής διαιτησίας (του Γουέμπ) στο αυριανό παιχνίδι. Ελέγχων και ελεγχόμενος στο ίδιο ξενοδοχείο. Αυτό είναι το στάτους της UEFA. Και όχι τυχαία. Για να μην μπορεί κανείς να πλησιάσει τον διαιτητή. Με τον παρατηρητή να παίζει και τον ρόλο του χωροφύλακα. Που πάει να πει ότι ακολουθούν το ίδιο ακριβώς πρόγραμμα. Είναι συνέχεια μαζί. Γνωρίζονται, ανταλλάσσουν τηλέφωνα. Πίνουν ένα ποτό το βράδυ. Παίρνουν πρωινό μαζί. Μαζί ακολουθούν τη διαδρομή προς και από το γήπεδο. Δύο μέρες είναι αχώριστοι. Και δεν συζητάνε βέβαια για τις εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Στο ποδόσφαιρο θα πάει η κουβέντα. Και στη διαιτησία. Θα μου πείτε τώρα, ξέρεις εσύ τι του έλεγε ο Τριτσώνης; Σαφώς και δεν ξέρω. Χωρίς να αποκλείω τίποτα. Ξέρω όμως πολύ καλά για ποιο λόγο έρχονται οι ξένοι διαιτητές. Για να σταματήσει η καχυποψία. Οταν σφυρίζει κάποιος που κανείς δεν ξέρει από πού κρατάει η σκούφια του.

Ντε και καλά

Κι από δεκάδες διεθνείς διαιτητές, δεκάδων ευρωπαϊκών ομοσπονδιών, έρχεται να σφυρίξει το ντέρμπι αυτός που ήταν δύο μέρες μαζί με τον Τριτσώνη. Κι άντε κι έσπασε ο διάολος το ποδάρι του. Και πρόκειται για σύμπτωση. Εσύ ως Τριτσώνης πώς το δέχεσαι; Σχεδόν σαράντα χρόνια σε αυτήν τη δουλειά, δεν έχω συναντήσει ούτε έναν αφελή που να ασχολείται με τη διαιτησία. Τον ψύλλο καλιγώνουνε όλοι. Εσύ ως Περέιρα πώς το δέχεσαι; Γιατί δεν βρίσκεις έναν άλλο διαιτητή; Να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο; Ποιος ο λόγος ντε και καλά να μπλέξετε; Γιατί να ζητήσεις τον Κριστόφερσεν; Αν δεν τον έχεις ζητήσει εσύ, γιατί δεν παίρνεις ένα τηλέφωνο στη Δανία; Να τους πεις «ευχαριστώ πολύ, δεν τον θέλουμε τον κύριο. Δεν μας κάνει». Και φέρε έναν Σουηδό. Αυτές οι δουλειές άλλωστε θέλουν προεργασία. Δεν γίνονται στην τούρλα του Σαββάτου. Γιατί ντε και καλά να σφυρίξει το ΑΕΚ – Ολυμπιακός ο γνωστός του Τριτσώνη;