Ως κόμμα της Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδείκνυε πάντοτε ιδιαίτερη ευαισθησία, ενίοτε δε και μαχητικά, στο θέμα των προσφύγων. Ως κόμμα της εξουσίας όμως απέδειξε πως η ευαισθησία εκείνη ήταν τουλάχιστον υποκριτική. Γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν εξασφάλισε μόνο μια επίγεια κόλαση στους ανθρώπους που αναζήτησαν καταφύγιο στην πατρίδα μας από τα δεινά της δικής τους. Ανοιξε παράλληλα μια μαύρη τρύπα πελατειασμού, εκμεταλλευόμενη τον πόνο και τη δυστυχία αυτών ακριβώς των ανθρώπων.

Ισως να ήταν αναμενόμενη η εξέλιξη για μια κυβέρνηση η οποία χειρίστηκε στην αρχή την προσφυγική κρίση με την αρμόδια υπουργό να δηλώνει τη μία πως οι μετανάστες λιάζονται και την άλλη πως εξαφανίζονται και τον υπουργό Αμυνας να απειλεί πως θα χρησιμοποιήσει τις προσφυγικές ροές για να γεμίσει με τζιχαντιστές την Ευρώπη. Από την αρχή ακόμη αποδείχθηκε πως η ευαισθησία είναι είδος εν ανεπαρκεία. Και πως, αντίθετα, περισσεύει ο κυνισμός.

Αλλά η κυβέρνηση δεν χρησιμοποίησε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες μόνο ως διαπραγματευτικό χαρτί στο μπρα ντε φερ με τους δανειστές. Ο τρόπος που χειρίστηκε τα ευρωπαϊκά κονδύλια για τη φροντίδα τους, έναν πραγματικό πακτωλό χρημάτων, εγείρει τουλάχιστον υποψίες. Και οι αθρόοι διορισμοί ιατρικού, νοσηλευτικού και διοικητικού προσωπικού πέραν κάθε σύννομης διαδικασίας που αποκαλύπτουν σήμερα «ΤΑ ΝΕΑ» δείχνουν ότι δεν υπάρχει κάτι που να διστάζει αυτή η κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί για εκλογικούς σκοπούς. Να επιμένει, δηλαδή, στη διάπραξη μιας τέτοιας ύβρεως.