Πριν από 20 χρόνια, όταν δηλαδή ξεκινούσε την ιερατική του δράση, δεν φανταζόταν ότι θα έφτανε η στιγμή που μαζί με δέκα από τα «παιδιά» του θα παραλάμβανε το βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη για το 2018. Για τον πατέρα Αντώνιο, τον ιδρυτή της Κιβωτού του Κόσμου, ποτέ οι διακρίσεις και τα βραβεία δεν ήταν αυτοσκοπός. Ωστόσο, όπως εξηγεί στα «ΝΕΑ», μια διεθνής διάκριση, όπως αυτή, είναι οπωσδήποτε αναγνώριση και πιστοποίηση του έργου αλλά και  αφορμή να βρεθεί ακόμη περισσότερος κόσμος στο πλευρό της Κιβωτού.

Δίπλα του, σε αυτή τη σημαντική στιγμή, εκτός από τη σύζυγό του, ήταν η μικρή αντιπροσωπεία παιδιών από όλα τα παραρτήματα της Κιβωτού ανά την Ελλάδα. «Ολα τα παιδιά είναι ιδιαίτερα συγκινημένα και χαρούμενα, όπως άλλωστε όλοι μας». Ο πατέρας Αντώνιος έλαβε τη συγκεκριμένη διάκριση έπειτα από πρόταση του ευρωβουλευτή Δημήτρη Παπαδημούλη ενώ το βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη για την Ελλάδα έλαβαν επίσης και η ΜΚΟ HOPEgenesis, που ασχολείται με το θέμα της υπογεννητικότητας, και η Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση «Ανεμος Ανανέωσης», που δραστηριοποιείται στον τομέα της ένταξης στην κοινωνία ιδιαίτερα ευάλωτων προσφύγων.

50 ΟΜΑΔΕΣ. Υπενθυμίζεται ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απονέμει το Βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη κάθε χρόνο σε συνολικά 50 ομάδες πολιτών ή μεμονωμένους πολίτες ή οργανώσεις που προάγουν την αλληλοκατανόηση μεταξύ των ευρωπαίων πολιτών, καθώς και την ευρωπαϊκή συνεργασία, ενδυναμώνουν το ευρωπαϊκό πνεύμα μέσω μακροχρόνιων, υπερεθνικών και διασυνοριακών πολιτιστικών συνεργασιών, ή/και προάγουν στην πράξη τις αρχές και αξίες της Χάρτας των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ο πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου σε ηλικία μόλις 26 ετών έπεσε στα βαθιά, καθώς η ενορία του Αγίου Γεωργίου, στην οποία ξεκίνησε, ήταν σε μία από τις πλέον «δύσκολες» περιοχές, στην Ακαδημία Πλάτωνος. Κι αυτό γιατί η εγκληματικότητα ανάμεσα στους νέους ανθρώπους ήταν ιδιαίτερα υψηλή, η ενορία ήταν, όπως ο ίδιος λέει, η φτωχότερη της Αρχιεπισκοπής, ενώ μεγάλος ήταν και ο αριθμός των κατακερματισμένων – προβληματικών οικογενειών.

«Οταν πρωτοξεκινούσα δεν υπήρχε καν σχέδιο. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι το έργο μας θα έπαιρνε αυτή τη διάσταση. Εξάλλου, όλα αυτά τα χρόνια δεν έκανα τίποτα παραπάνω από το να προσπαθώ μαζί με όλους όσοι στέκονταν στο πλάι μου να καλύψω τη μία ανάγκη που προέκυπτε μετά την άλλη και να βρούμε λύσεις για τα προβλήματα που προέκυπταν συνεχώς. Και χωρίς να το καταλάβουμε φτάσαμε σήμερα μέχρι εδώ» δηλώνει στα «ΝΕΑ».

Ενας νέος, λοιπόν, στο πόστο του και νεαρός στην ηλικία ιερέας σε μια τέτοια περιοχή δεν είχε παρά να κάνει ένα άνοιγμα στη νεολαία που είχε παραβατικές συμπεριφορές αλλά που στην πραγματικότητα ήταν η ίδια πληγωμένη και φοβισμένη. Η ανταπόκριση στην αρχή ήταν διστακτική. Οσο ο πατέρας Αντώνιος επέμενε, τόσο κέρδιζε την εμπιστοσύνη από τα παιδιά και τους νέους της περιοχής. «Ολα ξεκίνησαν με έναν αγώνα μπάσκετ, εικόνα πρωτόγνωρη για τα παιδιά» εξηγεί.

Η ΑΡΧΗ. Η αγκαλιά του χώρεσε όλα τα περιθωριοποιημένα παιδιά, αρχικά στο παλιό καφενείο στην οδό Πύλου. Γρήγορα αυξήθηκαν οι ανάγκες για σίτιση και βοήθεια στα μαθήματα των παιδιών. Χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες η πρωτοβουλία απέκτησε και όνομα: «Κιβωτός του Κόσμου».

Το 2007 αυτή η αγκαλιά είχε πια μια πιο σταθερή βάση, αφού το πρώτο σπίτι φιλοξενίας για 30 παιδιά, που έφταναν μετά από εντολή του εισαγγελέα ανηλίκων, ήταν πια πραγματικότητα. Μέχρι σήμερα η Κιβωτός του Κόσμου έχει υποστηρίξει χιλιάδες παιδιά, ενώ αυτή τη στιγμή φροντίζει μόνο στην Αθήνα περισσότερα από 400. Περίπου 12 μήνες μετά έρχεται και το Κέντρο Μέριμνας και Προστασίας Μητέρας και Παιδιού, στην οδό Ζηνοδώρου 3, στον Κολωνό, το οποίο έχει βοηθήσει πάνω από 120 οικογένειες – κυρίως δε μονογονεϊκές – να αποϊδρυματοποιηθούν, καλύπτοντας όχι μόνο τη στέγη, αλλά παρέχοντας τροφή, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, νομική υποστήριξη και ενδυνάμωση των δεξιοτήτων των γονέων για να ξαναμπούν στην αγορά εργασίας.