Ο Πύργος του Αϊφελ ορθώνεται πια στο κέντρο της πόλης Χανγκτσόου. Οι ουρανοξύστες του Μανχάταν βρέθηκαν στην κινεζική ύπαιθρο. Η γέφυρα Tower Bridge κοσμεί τον ποταμό της Σαγκάης, επαυξημένη κατά δύο πύργους. Και το άγαλμα του Χριστού από το Ρίο ντε Ζανέιρο συναντά τα πέτρινα αγάλματα από το Νησί του Πάσχα μπροστά σε μια κινεζική λίμνη. Οχι, τα γνωστά μνημεία που έχουν αναδειχθεί σε σημαντικά τοπόσημα σε όλο τον κόσμο κι αποτελούν πόλο έλξης για εκατομμύρια τουρίστες δεν μετακόμισαν ξαφνικά σε νέους προορισμούς προς την Ανατολή. Πιστά αντίγραφά τους είναι διασκορπισμένα σε όλη τη χώρα, προσδοκώντας να δώσουν στους επισκέπτες μια αίσθηση από Δύση, αν και οι ίδιοι έχουν να επιδείξουν δικά τους, αυθεντικά, μνημεία.
Ολες αυτές οι κόπιες, που δεσπόζουν σε θεματικά πάρκα και περιοχές της χώρας του Μάο, έγιναν πρωταγωνιστές του φωτογραφικού πρότζεκτ «I am just a scenic spot». Η γερμανίδα φωτογράφος Παουλίνε Νικς, με διάθεση να αμφισβητήσει την τεχνητή πραγματικότητα των Κινέζων, αναδεικνύει τη νέα αρχιτεκτονική τάση της αντιγραφής. Σχολιάζοντας προφανώς την πρακτική του κοπιαρίσματος όλων αυτών των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς για τουριστικούς σκοπούς, απαθανατίζει τα κινεζικά τους alter ego και τα τυπώνει σε μορφή καρτ ποστάλ. Φροντίζει, βέβαια, το μνημείο κάθε φορά να είναι μόνο του στη φωτογραφία, χωρίς ιδιαίτερο φόντο ή άλλη πληροφορία, ώστε να απογυμνώνεται ουσιαστικά από οποιοδήποτε περιβάλλον μπορεί να το δικαιολογήσει.
ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ. Παρουσιάζοντας η Νικς όλα αυτά σε καρτ ποστάλ, δημιουργεί μια νέα ταυτότητα για τα τεχνητά σημεία αναφοράς των επισκεπτών, που γίνονται πολύ πειστικά. Για να ενισχύσει μάλιστα το στοιχείο αυτό, η έκθεσή τους γίνεται σε ένα συνηθισμένο σταντ που συναντάει κανείς στα τουριστικά καταστήματα. Αυτομάτως οι καρτ ποστάλ μετατρέπονται στο μοναδικό τεκμήριο που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι επισκέπτες για να δείξουν στην οικογένειά τους ή στους γύρω τους ότι βρέθηκαν εκεί, δίπλα τους.
Ανατρέχοντας στις φωτογραφίες της Νικς, κάποιος μπορεί να βρει σημαντικά μνημεία όπως ο Παρθενώνας, ο οποίος στην κινεζική εκδοχή δεν είναι χτισμένος σε λόφο 150 μέτρων. Αλλά και η γυάλινη πυραμίδα του Λούβρου, που στο Παρίσι κατασκευάστηκε από τον σινοαμερικανό αρχιτέκτονα Ι.Μ. Πέι, αλλά εδώ είναι αμφίβολο αν θα έχει την ίδια υπογραφή.
Ολες αυτές τις παραδοξότητες καταγράφει η κάμερα της Νικς, σαν μεταφορά για το πόσο χώρο δίνει ο φωτογράφος στον θεατή να βιώσει το έργο που είναι μια πραγματικότητα που δημιουργήθηκε. Αυτός ο συνδυασμός του περιεχομένου που αντανακλάται στις εικόνες και της αισθητικής επηρεασμένης από τη ζωγραφική περιέχει τα δημιουργικά χαρακτηριστικά της φωτογράφου. Γεννημένη το 1982 στην Ολλανδία, έπειτα από χρόνια ενασχόλησής της με το graphic design και τη ζωγραφική, αποφάσισε να εστιάσει τις καλλιτεχνικές της δυνάμεις στη φωτογραφία. Σήμερα ζει κι εργάζεται στο Αμστερνταμ, ενώ έργα της δημοσιεύονται κυρίως στην ολλανδική εφημερίδα «De Volkskrant».