«Στον Ημιμαραθώνιο, δυο – τρεις ρακές θα πιείτε / Θα φάτε, θα χορέψετε και θα κουζουλαθείτε»: Οι μαντινάδες δίνουν και παίρνουν από τα ξημερώματα, δίνοντας το στίγμα της διοργάνωσης. Ολο το Αρκαλοχώρι αλλά και τα γειτονικά χωριά είναι στο πόδι. Μικροί, μεγάλοι, μεγαλύτεροι έχουν βγει στους δρόμους. Αλλοι ως θεατές, άλλοι ως εθελοντές που ήρθαν για «καερέτι», να δώσουν δηλαδή ένα χέρι. Με φιλέματα, με μουσικές, με τραγούδια, με χαμόγελα: «Στον Ημιμαραθώνιο, έλα να με φιλήσεις / και μη σε νοιάζει πως μπορεί και να καθυστερήσεις». Οι χρόνοι, άλλωστε, στην Κρήτη δεν έχουν και μεγάλη σημασία. Ούτε οι αγώνες των 21.100, 10.000 και 5.000 μ. προσφέρονται για πολύ μεγάλες επιδόσεις. Οι διαδρομές είναι πανέμορφες, αλλά αρκετά δύσκολες, με κάμποσες ανηφοροκατηφόρες. Σε έχουν άλλωστε προειδοποιήσει εντέχνως: «Οταν σε βλέπω πορπατώ με του μπεκρή το ζάλο / της γειτονιάς σου δεν μπορώ τσ’ ανηφοριές να βγάλω». Σχεδόν τέσσερις χιλιάδες δρομείς κάθε ηλικίας, από κάθε γωνιά της Ελλάδας αλλά και από το εξωτερικό, ήρθαν στο Ηράκλειο το περασμένο Σαββατοκύριακο για να λάβουν μέρος ίσως στην πλέον υποδειγματικά στημένη από ερασιτέχνες δρομική διοργάνωση της χώρας μας. Μέχρι και από την… Τασμανία υπήρξε συμμετοχή: ο νεαρός Ντάγκλας Χάμερλοκ ταξίδεψε από την άλλη άκρη του κόσμου ειδικά για τον αγώνα, και έγραψε μάλιστα και ρεκόρ διαδρομής στον Ημιμαραθώνιο, με 1:11:48. Στις γυναίκες η κρητικιά πρωταθλήτρια Ελευθερία Πετρουλάκη έριξε τρία ολόκληρα λεπτά τον χρόνο της και τερμάτισε πρώτη με 1:20:34. Και όσοι άργησαν κομμάτι; Δεν τους ένοιαξε καν: «Εγώ ‘μαθα από το χοχλιό, ζάλα μικιά να κάμω / και δε με νοιάζει κι αν αργώ, εκειά που θέλω, φτάνω». Το γεμάτο από θεατές και δρομείς θέατρο, οι βρακοφόροι με τον συρτό και τον μαλεβιζιώτη, η ρακή και το γλακοπίλαφο (όπως το γαμοπίλαφο, αλλά… δρομικό, καθώς «γλακώ» στα κρητικά σημαίνει «τρέχω») τους αποζημίωσαν. Η μεγαλύτερη συγκίνηση; Να βλέπεις να τερματίζουν άνθρωποι που κάνουν την υπέρβασή τους και να αποθεώνονται από το κοινό νιώθοντας πρωταθλητές. «Στον Ημιμαραθώνιο, να ξέρεις, κοπελιά μου / πως πάντα ο τερματισμός θα ‘ναι στην αγκαλιά μου»: Η κρητική φιλοξενία είναι ονομαστή. Και οι κουζουλοί Αρκαλοχωρίτες σε περιμένουν για να σου το επιβεβαιώσουν. Αυτό που έχουν καταφέρει, εκεί στον Νότο, είναι κάτι σπουδαίο. Και μακάρι να το συνεχίσουν για πολλά χρόνια.