«Η ελπίδα έρχεται» ήταν το πρώτο από τα πολλά συνθήματα με τα οποία υποδέχθηκαν πολλοί συμπολίτες μας την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Το έτος-σταθμό όπου ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στο Μέγαρο Μαξίμου και η Αριστερά κατέκτησε την εξουσία. Τότε που ακόμα και πολλοί από αυτούς που δεν ανήκαν σε αυτήν επιχειρηματολογούσαν για την Αριστερά των αγώνων και του ηθικού πλεονεκτήματος. Τα χρόνια όμως πέρασαν και η Αριστερά, που μέχρι τότε εμφανιζόταν ως αντισυμβατική και αντισυστημική, έγινε κυβερνώσα Αριστερά. Εβαλε κοστούμι, άρχισε να συναναστρέφεται και να κλείνει το μάτι στο «κατεστημένο», έμαθε να υποκλίνεται και να διαφημίζει το πόσο «χρήσιμη» είναι στους ισχυρούς. Το χειρότερο όμως είναι ότι επένδυσε στον διχασμό, στον κοινωνικό αυτοματισμό και στον διαχωρισμό σε «εχθρούς» και «φίλους». Εχθροί όλοι όσοι αποτελούν εμπόδια για τη διατήρηση της καρέκλας και φίλοι όσοι είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν. Και επειδή αντιλήφθηκαν ότι πρέπει να διατηρήσουν την εκλογική τους πελατεία ξεκίνησαν να διαφημίζουν στοιχειώδεις πολιτικές επιδοματικής λογικής προσπαθώντας να επιδείξουν κοινωνικό πρόσωπο. Δηλαδή αντί να προωθήσουν αναπτυξιακές πολιτικές και ο καθένας να ενισχύσει το εισόδημά του με σταθερό και μόνιμο τρόπο προτιμούν να διαχειρίζονται τη μιζέρια. Δηλαδή από το «Η ελπίδα έρχεται» καταλήξαμε στο ότι «Η ελπίδα χάθηκε στον δρόμο». Ομως η απομυθοποίηση και τα αδιέξοδα της Αριστεράς δεν μπορεί να σημάνουν και αδιέξοδα για τη χώρα. Η ανάγκη για πολιτική αλλαγή είναι περισσότερο επιβεβλημένη από ποτέ.
Γία να γίνει όμως αυτό χρειαζόμαστε μια αλλαγή νοοτροπίας. Ξαναδιαβάζοντας τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό, ο οποίος έγραψε ότι «Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές», καταλαβαίνουμε ότι ο μοναδικός δρόμος στον οποίον μπορούμε να βαδίσουμε με ασφάλεια και σιγουριά είναι ο δρόμος της αλήθειας. Είναι η Συμφωνία Αλήθειας που πρότεινε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης στους πολίτες.
Είναι ο δρόμος της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας. Είναι όμως και ο δρόμος της σύγκρουσης. Σύγκρουσης με το μίσος, τον διχασμό, το βόλεμα, τη λογική τού «φταίει πάντα ο προηγούμενος».
Είναι η ώρα να ξαναθυμηθούμε ποιοι είμαστε και με ποια χαρακτηριστικά προχωρήσαμε μπροστά ως έθνος. Να ξαναμιλήσουμε για εργατικότητα, καινοτομία, φιλότιμο και περηφάνια. Εργατικότητα και καινοτομία μέσα σε μία οικονομία που ευνοεί και ενθαρρύνει την υγιή ιδιωτική πρωτοβουλία. Φιλότιμο μέσα σε μία κοινωνία που δεν κάνει διακρίσεις και προστατεύει τους αδύναμους. Περηφάνια για μία πατρίδα που αντιμετωπίζει τους γείτονές της επί ίσοις όροις, που έχει συμμάχους, αλλά είναι πάντα όρθια και περήφανη. Με το τέλος της Μεταπολίτευσης και την κατάρρευση των μύθων που μας κρατούσαν πίσω, είναι η ώρα της ΝΔ να βάλει την υπογραφή της στο νέο κεφάλαιο της Ελλάδας. Να ξαναδώσει στους πολίτες πραγματική ελπίδα.
Ο Σάκης Ιωαννίδης είναι μέλος του ΔΣ του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας και πρώην πρόεδρος ΟΝΝΕΔ