Τον τελευταίο μήνα βιώνουμε ένα πρωτόγνωρο καθημερινό καταιγισμό από ρεπορτάζ, ανταποκρίσεις, χρονικά, μαρτυρίες, ντοκουμέντα και κάθε είδους δημοσιεύματα, εντύπων και ηλεκτρονικών μέσων, από την Ελλάδα αλλά κυρίως από το εξωτερικό  για το κολαστήριο της Ευρώπης, την τραγική Μόρια!

        Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει αναγκαστεί να αποκαλεί αυτή την ακραία αθλιότητα που βιώνουν άνθρωποι απλώς… μια δύσκολη κατάσταση! Μιλούσαν πολύ εύκολα για «ανθρωπιστική κρίση» στην Ελλάδα της κρίσης και των δύο Μνημονίων, αλλά τώρα είναι αυτοί που με δικές τους ευθύνες έχουν οδηγήσει σε ανθρωπιστική κρίση, πρωτόγνωρη για την Ελλάδα, μια προσφυγική κρίση, για την οποία, βεβαίως, δεν έχουν την κύρια ευθύνη.

       Η Μόρια θα συνεχίζει σταθερά να αποτελεί κορυφαίο παράδειγμα κυβερνητικής αβελτηρίας και θα εγγραφεί στη συνείδηση των ελλήνων πολιτών ως το ηθικό μειονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν μπορώ όμως σε κάθε περίπτωση να διανοηθώ ότι σε ατομικό επίπεδο όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν σχετιστεί με το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα το 2015-18, δεν νιώθουν αποτροπιασμό από τις εικόνες που βλέπουν και τις διηγήσεις και μαρτυρίες των ίδιων των θυμάτων και αυτοπτών μαρτύρων για τις αθλιότητες και τα βασανιστήρια της καθημερινότητας στη Μόρια. Ούτε ότι όλα αυτά δεν προκαλούν και εξεγείρουν κάθε συριζαίο.

       Δεν θα ήθελα επίσης να σταθώ στην ανεπαρκή  αξιοποίηση αλλά και στα της διαχείρισης των σημαντικών πόρων του 1,6 δισ. ευρώ, που έχουν διατεθεί από την ΕΕ. Τα τελευταία άλλωστε είναι υπόθεση της OLAF και των ελληνικών εισαγγελικών Αρχών μετά τις συνεχείς καταγγελίες.

Με ενδιαφέρει όμως ιδιαιτέρως, τούτων όλων δοθέντων, το τι μέτρα έλαβαν τρία χρόνια τώρα, τρεις χειμώνες – έρχεται και τέταρτος – για το πρωταρχικό της διαβίωσης-παραμονής. Τη στέγαση των ανθρώπων, φυσικά, πέραν από τις σκηνές! Και πώς ακριβώς έχουν προγραμματίσει να δράσουν φέτος;

       Με ενδιαφέρει, εξίσου, το πώς αντιμετωπίζουν πρακτικά το χρονοβόρο της διαδικασίας χορήγησης ασύλου στους αιτούντες, που φτάνει στο να απαιτούνται ώς και δύο-δυόμισι χρόνια για τη χορήγησή του. Δεν θα κρίνω εδώ τις συμφωνίες, που  η κυβέρνηση – συναινούσης και της ΕΕ – κατάφερε να συνάψει με την Τουρκία για την επαναπροώθησή τους. Η όλη συμφωνία με την υποχρεωτική παραμονή στον τόπο εισόδου αναμφισβήτητα γεννά και με το πέρασμα του χρόνου διογκώνει το πρόβλημα! Τι ακριβώς μέτρα πρακτικά, η κυβέρνηση προγραμματίζει για ξεπέρασμα αυτής της αδυναμίας, που όλοι θεωρούν ότι οφείλεται σε πραγματικούς σκοπέλους γραφειοκρατικούς και προπάντων έλλειψης εξειδικευμένου προσωπικού;

       Αναζητώντας κάποιον παλαιότερο διαγωνισμό για στέγαση προσφύγων μεταναστών, βρήκα κάποιον express, τον Φεβρουάριο του 2016, με υπογραφή κ. Σπίρτζη για κοντέινερ-οικίσκους, εξοπλισμένους των 25 τ.μ. (https://www.tovima.gr/2016/02/11/society/tesseris-etaireies-piran-ton-diagwnismo-ekspres-gia-konteiner-prosfygwn). Ας πάρουμε την τότε τιμή με το… πλουσιοπάροχο κόστος των 10.000 ευρώ το καθένα. Για τους 9.000 στοιβαζόμενους σήμερα στη Μόρια θα χρειαζόμασταν 3.000 οικίσκους. Θέλετε 4.000; Συνολικό κόστος 40 εκατ. ευρώ! Γιατί δεν γίνεται;

Το ζήτημα των μεταναστευτικών ροών και του ασύλου θα αποτελεί θέμα αιχμής για την Ελλάδα και την ΕΕ την επόμενη 10ετία!

 Εδώ και δύο χρόνια έχω προτείνει τη συγκρότηση ενός σώματος αποφοίτων των νομικών σχολών της χώρας από 2.000 έως και 3.000 επιστήμονες. Μέσα από ταχύρρυθμη εκπαίδευση θα καθίστανται ικανοί να διεκπεραιώνουν και ξεμπλοκάρουν τα ντελικάτα ζητήματα χορήγησης ασύλου ή/και επαναπροώθησης, με ταχύτητα και επάρκεια. Και σε βάθος χρόνου η ειδίκευση που θα έχουν αποκτήσει θα είναι χρήσιμη, όχι μόνο για τη Μόρια ή την Ελλάδα, αλλά και για άλλες χώρες υποδοχής της ΕΕ. Η επιλογή αυτή θα έχει πολλαπλά πολιτικά και κοινωνικά οφέλη. Η χρηματοδότηση από την ΕΕ είναι εξασφαλισμένη. Στη Γερμανία κάνουν κάτι αντίστοιχο. Εμείς γιατί όχι;

Ο Δημήτρης Χατζησωκράτης είναι μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Κινήματος Αλλαγής και της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ