Η διακοπή των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων μοιάζει να γίνεται κατά παραγγελία κάποιων μεγάλων ομάδων του καιρού μας, που μοιάζουν ξαφνικά άρρωστες. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης δεν κερδίζει και δεν σκοράρει στα πέντε τελευταία παιχνίδια της: είχε ξανασυμβεί το μακρινό 1985. Η Μπαρτσελόνα γκολ βάζει, αλλά στην Ισπανία έχει ξεχάσει κι αυτή τι θα πει νίκη. Η Μπάγερν Μονάχου είναι τέσσερις βαθμούς πίσω από την Μπορούσια Ντόρτμουντ στην Μπουντεσλίγκα – έχουμε να το δούμε από το 2011. Στην Αγγλία η Λίβερπουλ δεν μπορεί να ξεφύγει και η Μάντσεστερ Σίτι δυσκολεύεται να επαναλάβει το περσινό πρωτάθλημα: οι δυο τους έφεραν ένα μάλλον απογοητευτικό 0-0 μια εβδομάδα πριν. Την ίδια στιγμή η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δυσκολεύεται με όποιον και να αγωνίζεται. Αλλά για τα δικά της προβλήματα φταίει πάντα ο Μουρίνιο, που απαντάει στις κατηγορίες με πιπεράτες δηλώσεις. Οι Αγγλοι το καταδιασκεδάζουν: οι άλλοι όχι.

Διαφορετικά

Δεν έχουμε να κάνουμε με όμοιες ιστορίες: τα προβλήματα όλων αυτών των ομάδων είναι αρκετά διαφορετικά. Η Ρεάλ πληρώνει σίγουρα τη φυγή του Κριστιάνο Ρονάλντο, που με τα γκολ του μασκάρευε ένα σωρό προβλήματα. Η Μπάγερν θέλησε να ξεκινήσει από την αρχή έναν κύκλο με έναν νεότατο προπονητή, τον κροάτη πρώην ποδοσφαιριστή της Νίκο Κόβατς, που όμως πρέπει να φτιάξει μια καινούργια ομάδα με παλιά υλικά: έκανε ελάχιστες μεταγραφές και έχει ένα σωρό μεγάλης ηλικίας παίκτες. Η Μπαρτσελόνα εξαρτάται ολοένα και περισσότερο από τον Λίο Μέσι, που όμως μεγάλωσε. Η Λίβερπουλ κουβαλά τα ψυχολογικά προβλήματα μιας ομάδας που έχει χρόνια να κερδίσει το πρωτάθλημα και η Μάντσεστερ Σίτι, παρά τα τσουβάλια εκατομμύρια που έχει ξοδέψει, δεν έχει ακόμα τη σταθερότητα μιας ποδοσφαιρικής υπερδύναμης. Αλλά σε όλες αυτές τις ιστορίες κρίσης υπάρχει ένα κοινό χαρακτηριστικό: η κούραση, σωματική και ψυχολογική, που κουβαλάνε οι παίκτες μετά το Μουντιάλ.

Πενήντα

Ενας ποδοσφαιριστής που ανήκει σε κάποια από αυτές τις ομάδες παίζει συνήθως πάνω από πενήντα ματς τον χρόνο, αν η ομάδα του προχωρήσει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και ο ίδιος αγωνίζεται και στην εθνική ομάδα. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Λούκα Μόντριτς. Επαιξε πέρυσι 27 ματς με τη Ρεάλ στο πρωτάθλημα και 16 σε όλες τις υπόλοιπες διοργανώσεις (Τσάμπιονς Λιγκ, Σούπερ Καπ, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Συλλόγων, Κύπελλο Ισπανίας κ.λπ.). Αγωνίστηκε επίσης μέσα στη σεζόν σε πέντε ματς της Εθνικής, (μετράω μόνο τα επίσημα) πριν να πάει στο Μουντιάλ όπου έπαιξε και στα επτά ματς της Κροατίας. Επειτα από πάνω από 55 παιχνίδια πήγε έναν μήνα διακοπές (κι αν…) και ξανάρχισε προπονήσεις. Από το τέλος Αυγούστου μέχρι τώρα αγωνίζεται συνεχώς! Είναι απολύτως λογικό, μετά το ξεκίνημα και του Τσάμπιονς Λιγκ, να μην μπορεί να σπριντάρει. Εντάξει δεν κυκλοφορεί με μπαστούνι, όπως τον βλέπετε στο σκίτσο της Εφης Ξένου, αλλά η κόπωσή του είναι δεδομένη.

Λάθος

Κάνουμε το λάθος να μετράμε τα ματς των ποδοσφαιριστών σαν στο τέλος της σεζόν το κοντέρ τους να μηδενίζει και η καριέρα τους να αρχίζει από την αρχή: δεν είναι έτσι. Ενας ποδοσφαιριστής που έχει αγωνιστεί σε 51 ματς μέχρι τον Ιούλιο, τυπικά και μόνο αγωνίζεται τον Αύγουστο στο πρώτο του ματς στη σεζόν: τα προηγούμενα 51 δεν σβήνουν. Κι έπειτα έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια και κάτι άλλο: έχει αλλάξει ο τρόπος που οι ομάδες κάνουν το καλοκαίρι προετοιμασία – ειδικά αυτές οι ομάδες. Ολες χρησιμοποιούν το καλοκαίρι για να πάρουν μέρος σε τουρνουά, να κάνουν περιοδείες στην Αμερική ή στην Ασία, να εισπράξουν χρήματα από τους χορηγούς τους. Μπορεί η φαρμακευτική υποστήριξη των ποδοσφαιριστών να είναι η καλύτερη από ποτέ, αλλά οι παίκτες δεν έχουν πια καμία απολύτως δυνατότητα ξεκούρασης: ακόμα και το καλοκαίρι παίζουν ασταμάτητα.

Προπονήσεις

Υποτίθεται ότι η δουλειά γίνεται πλέον στην εβδομαδιαία προπόνηση κι έτσι ακριβώς συμβαίνει. Πλέον οι προπονήσεις είναι πιο εξειδικευμένες, οι γυμναστές είναι θαυματοποιοί και κάθε ομάδα έχει και φυσικοθεραπευτές και λογιών λογιών ειδικούς, που βοηθάνε τους παίκτες να βρίσκουν γρήγορα τη φόρμα τους ακόμα και έπειτα από τραυματισμούς. Πραγματικά οι προπονήσεις είναι εξαιρετικές, αλλά πόσες γίνονται; Οταν αρχίσουν οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις τέτοιες γίνονται ελάχιστες. Θα σας φέρω ένα παράδειγμα. Ας πούμε ότι η Μπαρτσελόνα έχει να παίξει μεσοβδόμαδα με τη Νάπολι. Αγωνίζεται την Κυριακή στο ισπανικό πρωτάθλημα και τη Δευτέρα οι παίκτες που έχουν αγωνιστεί κάνουν μασάζ και χαλάρωμα. Την Τρίτη παίρνουν το αεροπλάνο για την Ιταλία και το βράδυ παίζουν ένα διπλό για ζέσταμα πριν από το ματς. Την Τετάρτη αγωνίζονται, την Πέμπτη επιστρέφουν. Και επιτέλους την Παρασκευή κάνουν μια σοβαρή, σκληρή, επιστημονική προπόνηση. Αλλά μια. Γιατί την επόμενη μέρα έχουν ματς στο πρόγραμμα.

Βάρη

Το Μουντιάλ άφησε σίγουρα και ψυχολογικά βάρη. Ο Μέσι θέλει να αποδείξει ότι η αποτυχία της Εθνικής Αργεντινής δεν ήταν δική του και κουβαλάει λίγο στρες παραπάνω όσο κι αν στο θερμοκήπιο της Μπαρτσελόνα όλοι τον προσέχουν. Ο Σαλάχ μοιάζει να κουβαλάει ακόμα τον περσινό τραυματισμό: βιάστηκε να επιστρέψει για να παίξει στο Μουντιάλ με την Αίγυπτο και στη Λίβερπουλ ανησυχούν. Οι Γερμανοί της Μπάγερν γύρισαν ως αποτυχημένοι από το Μουντιάλ: δεν είναι ρομπότ, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, η αποτυχία κάτι τους άφησε. Η Ρεάλ έχει αρκετούς κουρασμένους από τις καλοκαιρινές περιπέτειες: δεν είναι μόνο ο Μόντριτς, είναι και ο Βαράν κι ο Ισκο και ο Καζεμίρο κι ο Μαρσέλο κι ο Ράμος που περπατάνε. Η Σίτι, τέλος, έχασε τον καλύτερό της παίκτη: ο επιβαρυμένος Ντε Μπρόινε πλήρωσε την καλοκαιρινή κούραση με έναν τραυματισμό που θα τον κρατήσει εκτός δράσης μέχρι τον Ιανουάριο. Φέτος, ομάδες που δεν παίζουν στο Τσάμπιονς Λιγκ και δεν είχαν και πολλούς διεθνείς στη Ρωσία το περασμένο καλοκαίρι έχουν τη μεγάλη ευκαιρία τους να πάρουν έναν τίτλο: η Μπορούσια Ντόρτμουντ, η Τσέλσι, η Σεβίλλη, η ίδια η Ατλέτικο Μαδρίτης που έχει κι αυτή τον κουρασμένο της Γκριεζμάν (αλλά κανέναν άλλο…) έχουν καταλάβει ότι τώρα είναι η ευκαιρία τους.

Κατάρ

Το επόμενο Μουντιάλ θα γίνει στο Κατάρ στα μέσα της χρονιάς: θα αρχίσει στις 20 Νοεμβρίου και θα ολοκληρωθεί στις 18 Δεκεμβρίου. Οι παίκτες θα φορτωθούν με ματς στη μέση και όχι στο τέλος της σεζόν. Οι σύλλογοι το έχουν καταλάβει και έχουν αποφασίσει ανακωχή στους καβγάδες τους με τη FIFA: θα έχουν ένα καλοκαίρι τους παίκτες νωρίς στη διάθεσή του. Αμέσως μετά προβλέπω ότι θα κηρύξουν στην παγκόσμια ομοσπονδία τον πόλεμο. Ωραία είναι τα Μουντιάλ: κρατάνε τον κόσμο μπροστά στις τηλεοράσεις, αναδεικνύουν πρωταγωνιστές, είναι γεμάτα περιπέτειες και δράματα. Αλλά οι σύλλογοι δεν θέλουν να πληρώνουν τον λογαριασμό της εξόντωσης των παικτών από τις Εθνικές. Προτιμούν να τους εξοντώνουν οι ίδιοι.