Τα «στραβά μάτια» του Τσίπρα

Η λήξη του κυβερνητικού συναγερμού που προκάλεσαν οι τοποθετήσεις του Καμμένου υπουργού στην Ουάσιγκτον δεν ήταν κάτι τυχαίο, ούτε κάτι το οποίο μπορεί να κατηγοριοποιηθεί στο επίπεδο της «μιας συνηθισμένης κατάστασης». Υπήρξε, πληροφορούμαι, το αποτέλεσμα μιας έντονης ανταλλαγής απόψεων του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, και ειδικότερα τον Πρόεδρο της Βουλής Βούτση και τον Αλέκο Φλαμπουράρη, αλλά και στελέχη όπως ο Πάνος Σκουρλέτης, οι υπουργοί Παππάς, Τζανακόπουλος, Βερναρδάκης, καθώς και παράγοντες που είναι εκτός ΣΥΡΙΖΑ, εκτός κυβέρνησης και εκτός πλαισίου των συνομιλητών του Πρωθυπουργού. Συγκροτήθηκε και ειδική σύσκεψη για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Ακούστηκαν απόψεις διαμετρικά αντίθετες. Και το «διώξ’ τον και κάνε άνοιγμα προς Το Ποτάμι και τους ανεξάρτητους», και το «μη δίνεις μεγαλύτερη έκταση από αυτή που πρέπει. Ο Καμμένος είναι παρορμητικός, αλλά μην ξεχνάς ότι είμαστε εδώ γιατί εκείνος μας στήριξε». Αυτό το τελευταίο ήταν, μου είπαν, η θέση του Φλαμπουράρη και του Παππά, πράγμα που στους πολλούς δεν λέει πολλά πράγματα, αλλά στους εντός των τειχών λέει!

Προσωπικά νομίζω ότι καθοριστικό ρόλο στην τελική απόφαση του Τσίπρα να κάνει τα «στραβά μάτια» έπαιξε η παρέμβαση – και η παραίνεση – σοβαρού, σταθεροποιητικού παράγοντα της δημόσιας ζωής, που έθεσε, λέγεται, στον Πρωθυπουργό το πρόβλημα στην πραγματική του διάσταση: «Είσαι έτοιμος να πας σε εκλογές τώρα;». Ο Πρωθυπουργός προφανώς δεν ήταν – τουλάχιστον αυτό έδειξε με τη στάση του. Εξού και κατέφυγε στη γελοιότητα περί του τυφώνα Μάικλ που πλήττει τις ΗΠΑ και του τυφώνα Πάνου που πλήττει τη δική του κυβέρνηση. Επ’ αυτού, έχω να συμπληρώσω ότι αν αυτό που συνέβη στο μέσον της εβδομάδας στις ΗΠΑ είχε συμβεί τον Μάρτιο, είναι βέβαιο ότι η απόφασή του θα ήταν εντελώς διαφορετική…

Και κάτι ακόμη επί του συγκεκριμένου θέματος: το τηλεφώνημα διαψεύδεται μεν με θορυβώδη τουιταρίσματα από τον Καμμένο, αλλά υπάρχουν και δίαυλοι που επιμένουν ότι κάποια στιγμή προχθές οι γραμμές άνοιξαν ανάμεσα στο Μαξίμου και τον εταίρο στην Ουάσιγκτον – και επαναβεβαιώθηκε και από τις δύο πλευρές ότι δεν υπάρχει τίποτε που να διαταράξει τους ακατάλυτους δεσμούς που τους συνδέουν. Μαζί θα πορευθούν ώς το τέλος. Και θα διακινδυνεύσω και μία πρόβλεψη: δεν το ξέρω, δεν το έχω ως πληροφορία, αλλά έχω την αίσθηση ότι άμα τη επιστροφή του Καμμένου από τις ΗΠΑ θα υπάρξει συνάντηση των δύο. Για να δοθούν αμοιβαίες εξηγήσεις και να επαναληφθούν οι εκατέρωθεν διαβεβαιώσεις ότι η συμπόρευση θα συνεχιστεί ώς τις εκλογές του χρόνου. Το έχουν ανάγκη και οι δύο αυτό. Ο Τσίπρας για να διαχειριστεί όσο καλύτερα μπορέσει την ήττα και ο άλλος μήπως και με όλα αυτά που κάνει, και κυρίως λέει, καταφέρει και «τσιμπήσει» τίποτε από το εκλογικό σώμα και μπορέσει να εισέλθει στη Βουλή.

Πάντως, δεν πρέπει να διαφεύγει την προσοχή κανενός ότι αυτή η σχέση είναι της κατηγορίας «κράτα με να σε κρατώ» και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει με τίποτε. Μετά τις εκλογές τα σπουδαία (περί της σχέσης και του τι είναι αυτό το «κράτα με να σε κρατώ»)…

Μεταφέρω είδηση, όπως μου τη διαβίβασε χθες, νωρίς το πρωί, ο καλός άνθρωπος που διαθέτω στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες και ο οποίος συχνά πυκνά με ενημερώνει για θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος. Κατά την πηγή μου αυτή, μία από τις υποθέσεις που «σκαλίζει» η OLAF, η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία για την Καταπολέμηση της Απάτης, αφορά, μου είπαν, ένα περίεργο περιστατικό που είχε συμβεί στην Ειδομένη. Αφορούσε – και αυτό! – τη σίτιση των προσφύγων που είχαν συγκεντρωθεί στο μικρό χωριό του Κιλκίς, το οποίο έγινε παγκόσμια γνωστό το 2016 λόγω της συγκέντρωσης πλήθους προσφύγων που αποπειρώντο να διαφύγουν προς τη Δυτική Ευρώπη μέσω ΠΓΔΜ.

Σύμφωνα λοιπόν με ό,τι έχει διαρρεύσει μεταξύ των μελών της ΜΕΑ, ορισμένες ΜΚΟ είχαν εισηγηθεί, για την καλύτερη σίτιση των χιλιάδων προσφύγων που συνωστίζονταν στους αυτοσχέδιους καταυλισμούς δίπλα στα σύνορα, να μοιράζονται σε αυτούς επί καθημερινής βάσεως κουπόνια τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν σε εστιατόρια ή ταβέρνες της περιοχής προκειμένου να τρώνε ένα πιο ποιοτικό φαγητό. Ωστόσο υπήρξε, λέει, έντονη αντίδραση από τις ελληνικές υπηρεσίες, οι οποίες αντί του κουπονιού επέμειναν στη σίτιση από «κέτερινγκ», πράγμα το οποίο προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις των ανθρώπων που είχαν συγκεντρωθεί εκεί, λόγω της κάκιστης ποιότητάς του. Τώρα η OLAF διερευνά για ποιο λόγο αντέδρασε η ελληνική πλευρά στη λύση του κουπονιού και κάνει σύγκριση του κόστους των μερίδων φαγητού που διετίθεντο στους πρόσφυγες έναντι εκείνου που θα λάμβαναν αν χρησιμοποιούσαν κουπόνια για να σιτιστούν.

Οπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, δεν έχει τέλος αυτή η ιστορία με το πώς διατέθηκαν και εξακολουθούν να διατίθενται τα κονδύλια που έχει πάρει η Ελλάδα για τους πρόσφυγες…

Δικός μου άνθρωπος, πολύ φίλος, βρέθηκε εξαιτίας βαρέος προβλήματος υγείας νοσηλευόμενος σε δημόσιο νοσοκομείο – δεν έχει σημασία ποιο. Σημασία έχει το πρόβλημα το οποίο διαπίστωσε και μου το εξέθεσε άμα τη αναρρώσει του. Το μεταφέρω, όχι διότι το αγνοούν οι υπουργοί Υγείας (δεν το πιστεύω δηλαδή), αλλά γιατί είναι ένα ζήτημα το οποίο αφορά σχεδόν το σύνολο του ΕΣΥ. Οπως μου εξέθεσε από το κρεβάτι του πόνου, κατά την παραμονή του στο νοσοκομείο, γιατροί τον ενημέρωσαν πως μόνο το 2017 αποχώρησαν από το ΕΣΥ, λόγω συμπλήρωσης του 67ου έτους της ηλικίας τους, περίπου 300 γιατροί, ενώ στο τέλος του 2018 ο αριθμός αυτός πρόκειται να διπλασιαστεί καθώς ακόμη περίπου 600 με 700 γιατροί θα υποχρεωθούν να αποχωρήσουν λόγω συνταξιοδότησης. Το ζήτημα είναι ότι αρκετοί εξ αυτών είναι ηγετικά στελέχη ΜΕΘ, κλινικών, κέντρων αποκατάστασης, μαιευτηρίων κ.ά. με τεράστια επιστημονική κατάρτιση και εμπειρία, διευθυντές με τεράστια συνεισφορά στη διεκπεραίωση περίπλοκων περιστατικών και δύσκολων διοικητικών ζητημάτων, με αξιοσημείωτο ερευνητικό έργο, οι οποίοι έχουν υπηρετήσει το ΕΣΥ από θέσεις – κλειδιά.

Οι ίδιοι οι γιατροί είπαν στον δικό μου ότι τα εννέα τελευταία μνημονιακά χρόνια, παρότι πλείονες επιστήμονες γιατροί συμπλήρωσαν το 67ο έτος της ηλικίας τους και ως εκ τούτου υποχρεώθηκαν να αποχωρήσουν από την υπηρεσία τους, καμία πρόνοια δεν ελήφθη για την αντικατάσταση αυτών, δεδομένου ότι δεν έγιναν προαγωγές μόνιμων επιμελητών Α’ και Β’ και τα κενά καλύφθηκαν με τοποθετήσεις επικουρικών επιμελητών Β’ για έναν χρόνο. Δεν ξέρω τι θα κάνουν οι υπουργοί Ξανθός και Πολάκης για το τεράστιο κενό που δημιουργείται, μπορώ να υποθέσω όμως, έτσι όπως μου εκτέθηκε το πρόβλημα, τις τεράστιες επιπτώσεις που θα έχει στην υγεία των ασθενών. Φυσικά πάντα ισχύει το «τόπο στα νιάτα», αλλά εδώ το πρόβλημα απαιτεί άμεσες λύσεις. Κατά τον άνθρωπό μου, «δεν υπάρχουν πολλές, μία είναι: η κυβέρνηση θα πρέπει να παρατείνει για τουλάχιστον δύο έτη τη θητεία των απερχόμενων λόγω σύνταξης επιστημόνων γιατρών, με σκοπό την κάλυψη των υφιστάμενων κενών, προετοιμάζοντας στο διάστημα που θα μεσολαβήσει την αντικατάστασή τους από επιμελητές Α’ και Β’».

Δεν ξέρω αν αυτό μπορεί να συμβεί, διότι υπάρχει η νομολογία που απαγορεύει κάτι τέτοιο – η συνταξιοδότηση είναι υποχρεωτική στα 67 χρόνια για όλους τους απασχολουμένους στο Δημόσιο. Ισως για λόγους «έκτακτης ανάγκης» να μπορεί να γίνει κάτι. Ας το δει ο Πολάκης ειδικά – αφήνοντας για λίγο τη μανιώδη ενασχόλησή του με το Facebook…