Γίνεται πολλή κουβέντα τελευταία, ιδίως με αφορμή τις Πρέσπες, περί διαπραγμάτευσης. Εχει όμως τελείως διαστρεβλωθεί. Συγχέεται σχεδόν πάντοτε με την αντιπαράθεση και τη σύγκρουση.
Σε μια διαπραγμάτευση δεν παίρνει κάποιος τα πάντα. Σε μια διαπραγμάτευση και κερδίζεις αλλά και δίνεις. Το ζήτημα είναι να δώσεις εκείνο που φαίνεται ουσιαστικό για τον συνομιλητή σου αλλά όχι τόσο ζωτικής σημασίας για εσένα.
Επειτα από μια σωστή διαπραγμάτευση ουδείς θριαμβολογεί. Ομιλούν όλοι για πρόοδο και αποφυγή χειρότερων εξελίξεων.
Η σύγκρουση είναι μια διαφορετική διαδικασία. Στη διαπραγμάτευση δεν θέλεις να χάσεις αυτά που έχεις. Στην αντιπαράθεση επιδιώκεις να εκμηδενίσεις τον αντίπαλό σου. Μπορείς όμως και να χάσεις, υφιστάμενος συντριβή.
Οι συνετοί διαπραγματεύονται. Κι αποκτούν δεξιότητες που τους δίνουν επιτυχίες. Οι παρορμητικοί αλλά και οι πανίσχυροι συγκρούονται. Κερδίζουν αν έχουν ισχύ, αλλά και καταστρέφονται.
Διαπραγματεύεσαι με μέθοδο και υπομονή. Για να βελτιώσεις τη θέση σου. Γνωρίζοντας πως θα υποχρεωθείς και σε υποχωρήσεις.
Διαπραγματεύεσαι ξεκινώντας με αιτήματα πολύ υψηλότερα από αυτά που σε ενδιαφέρουν. Ωστε υποχωρώντας να εξασφαλίσεις περίπου αυτά στα οποία στοχεύεις.
Επιμένεις με σθένος πάνω σε αυτά από τα οποία ο αντίπαλός σου δεν μπορεί να δεχθεί. Την κρίσιμη στιγμή κάνεις μια μικρή υποχώρηση. Που γι’ αυτόν όμως γνωρίζεις πως δεν είναι αρκετή. Εκεί επάνω επιμένεις. Οταν τα πράγματα φθάνουν στα άκρα δέχεσαι κάποια από τα αιτήματά του. Που βρίσκονται ακριβώς επάνω σε αυτά που από την αρχή ήθελες να εξασφαλίσεις.
Η διαπραγμάτευση είναι μια μέθοδος επιτυχίας για όλους όσοι μετέχουν σε αυτή. Φτάνει να μη βασίζεται σε χίμαιρες και υπερβολικές προσδοκίες. Το αποτέλεσμά της πάντα βρίσκεται στη μέση.