Ο Ευγένιος Τριβιζάς σκέφτηκε κάποτε να γράψει παραμύθια από την ανάποδη. Ετσι, ξανάγραψε διάσημες ιστορίες σπάζοντας το καλούπι τους. Στην τριβιζική εκδοχή της πριγκίπισσας και του βατράχου, ας πούμε, ο βάτραχος δεν είναι πρίγκιπας. Είναι ένα απλό βατραχάκι που ξεγελά τις πριγκίπισσες – λέγοντάς τους ότι μόλις ακουμπήσουν τα χείλη τους πάνω του θα μεταμορφωθεί σε γοητευτικό πρίγκιπα – μόνο και μόνο για να κερδίσει ένα φιλί τους. Ωσπου μία από αυτές αποφασίζει να πάρει τη μορφή μιας βατραχίνας. Φαίνεται πως το εύρημα του αγαπημένου παραμυθά άρεσε στο Μαξίμου. Φαίνεται γιατί εσχάτως στα συριζαϊκά παραμύθια εμφανίζεται πάντα ένας δράκος, που τελικά δεν είναι δράκος.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα του εν λόγω αφηγηματικού μοτίβου της πρώτη φορά Αριστεράς ο δράκος του κεντρικού τραπεζίτη που δεν μιλούσε για να υπερασπιστεί το εγχώριο τραπεζικό σύστημα από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις στο χρηματιστήριο. Πιο κλασικό παράδειγμα ο δράκος της Ακροδεξιάς που έχει φωλιάσει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σύμφωνα με τις αναλύσεις κυβερνητικών, αλλά και κομματικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Για την τελευταία κρίση των ελληνικών τραπεζών – που αρκετοί έλληνες και ξένοι αναλυτές ουσιαστικά απέδωσαν στο έλλειμμα αξιοπιστίας της χώρας στις διεθνείς αγορές – το Μαξίμου έσπευσε να παρουσιάσει ως βασικά υπεύθυνο τον Γιάννη Στουρνάρα. «Το πρόβλημα μερικές φορές είναι το εξής: όταν ο κ. Στουρνάρας δεν πρέπει να μιλήσει μιλάει και πολιτικολογεί – ήθελε να βάλει τη χώρα σε νέα μνημονιακά δεσμά -, όταν πρέπει να μιλήσει φαίνεται ότι σιωπά» απεφάνθη ο Δημήτρης Τζανακόπουλος. «Υπήρξε μια κερδοσκοπική επίθεση, η οποία είχε προφανώς και πολιτικές προεκτάσεις γιατί κάποιοι κύκλοι επέλεξαν να σιωπήσουν» ήταν η πρώτη διαπίστωση του Νίκου Παππά. Για να ακολουθήσει λίγες μέρες αργότερα η δεύτερη, σύμφωνα με την οποία «για άλλη μια φορά ο κεντρικός τραπεζίτης συμπεριφέρεται ως πρώην υπουργός Οικονομικών μιας πολιτικής που άσκησε ο ίδιος και είχε τα αποτελέσματα που είχε και καταδικάστηκε από τον ελληνικό λαό».

Μία δύσκολη σχέση. Προφανώς οι σχέσεις Στουρνάρα – ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξαν ποτέ θερμές. Δεν χρειάζεται να ανατρέξει κάποιος στο βαρουφακικό πόνημα – σύμφωνα με το οποίο ο Τσίπρας έψαχνε τρόπους να τον διώξει από την ΤτΕ «με τις κλωτσιές» πριν καν καθίσει στην πρωθυπουργική καρέκλα και ο Παππάς τού επεσήμαινε πως «υπάρχουν και πιο δραστικές λύσεις στο πρόβλημα» – για να καταλήξει στο συγκεκριμένο συμπέρασμα. Οι δημόσιες τοποθετήσεις ορισμένων κυβερνητικών αρκούν. Και δίνουν μια ιδέα για το τι πιθανότατα επιχειρείται στο παρασκήνιο. Για παράδειγμα, άνθρωποι με επαφές στον ουρανοξύστη της ΕΚΤ, στην παλιά Großmarkthalle της Φρανκφούρτης, αναφέρουν πως δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που κυβερνητικοί κύκλοι αποπειράθηκαν να πείσουν ανώτερα στελέχη της ΕΚΤ ότι πρέπει να αποπεμφθεί ο Στουρνάρας από τη θέση του. Η απάντηση, βέβαια, στο συριζαϊκό «αίτημα» ήταν η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ να τοποθετήσει τον έλληνα διοικητή μέλος στην Επιτροπή Επιθεώρησης – στην επιτροπή, δηλαδή, εσωτερικού ελέγχου της κεντρικής τράπεζας και του ευρωσυστήματος.

Οσοι, πάντως, γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στο μέγαρο της Πανεπιστημίου και την οδό Νίκης επιμένουν ότι ειδικά κατά τη διάρκεια της χρηματιστηριακής κρίσης ο Στουρνάρας βρισκόταν καθημερινά σε ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας όχι μόνο με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ Δημήτρη Λιάκο, αλλά και με τον Αλέκο Φλαμπουράρη. Αν κάτι φανερώνει η παραπάνω ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, αυτό δεν είναι πως η «δρακοποίηση» του διοικητή υπαγορεύθηκε από καθαρά μικροπολιτικές ανάγκες;

Η «ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΝΔ». Η συγκεκριμένη τεχνική έχει, άλλωστε, δοκιμαστεί στην πολιτική αντιπαράθεση. Για την ακρίβεια, στην αντιπαράθεση με την αξιωματική αντιπολίτευση. Μια διαγώνια ματιά σε ανακοινώσεις της Κουμουνδούρου, ομιλίες στελεχών όλων των βαθμίδων και εμφανίσεις τους στα τηλεπαράθυρα το αποδεικνύει. Ανεξαρτήτως του θέματος η κριτική στους νεοδημοκράτες αρθρώνεται πάντα με τη χρήση του επιθετικού προσδιορισμού ακροδεξιός.

«Το “νέο” της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα συνοικέσιο μεταξύ ακροδεξιών λαϊκιστών και ακραίων νεοφιλελεύθερων, που επιδίδονται στο εμπόριο πατριωτισμού στο εσωτερικό και στις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου στο εξωτερικό» ήταν, φέρ’ ειπείν, το σχόλιο του γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ στη μητσοτακική ομιλία για τα 44α γενέθλια της ΝΔ. «Η σημερινή ΝΔ του κ. Μητσοτάκη είναι ένα υβρίδιο Ακροδεξιάς και ακραίου νεοφιλελευθερισμού» έχει πει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τον Σεπτέμβριο, για να σχολιάσει μια τηλεοπτική συνέντευξη του γαλάζιου προέδρου. «Ο κ. Μητσοτάκης δεν πολιτεύεται με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, αλλά με το άγχος της ακροδεξιάς πτέρυγας της ΝΔ, στην οποία έχει παραδώσει τα κλειδιά» ανέφερε το γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού για να απαντήσει στις προχθεσινές μητσοτακικές επικρίσεις σχετικά με την ενδοκυβερνητική κρίση που προκάλεσε το καμμενικό plan b. Οι απόψεις του αντιπάλου, άρα, δεν αποδομούνται με πολιτικά επιχειρήματα. Απαξιώνονται παρουσιαζόμενες ως απεχθείς ακροδεξιοί δράκοι.

Τα παιδιά που διαβάζουν τα παραμύθια από την ανάποδη του Τριβιζά μαθαίνουν πως ο θύτης μετατρέπεται εύκολα σε θύμα. Το ίδιο δίδαγμα θα μπορούσε μάλλον να αποκομίσει και όποιος παρακολουθεί τη συριζαϊκή διήγηση της πραγματικότητας.