Η ρευστοποίηση στην επικράτεια των μικρών κομμάτων δεν αφορά το ΚΚΕ. Ο Περισσός αυτές τις μέρες χαράσσει τη στρατηγική του για το επόμενο διάστημα και θα κλιμακώσει σε πολλά επίπεδα. Οι επικριτές του βλέπουν στη δράση του σημάδια σεχταρισμού, δηλαδή απομονωτισμού στην αριστερή αργκό. Υψηλόβαθμα στελέχη του ΚΚΕ απαντούν πως απλά το ΚΚΕ επιδιώκει τη συγκρότηση μιας ευρείας κοινωνικής συμμαχίας που θα χωρά την πλειοψηφία των εργαζομένων και άλλων κοινωνικών ομάδων. Απαντούν δε καυστικά, πως η ίδια η πραγματικότητα τους επιβεβαιώνει για τον «μοναχικό δρόμο τους» αφού ο μεν ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε «βαποράκι» της ολιγαρχίας και του ΝΑΤΟ ενώ απ’ τα αριστερά δεν υπάρχει χώρος για τακτικές ή στρατηγικές συμπορεύσεις.
ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΤΟΜΗ. Το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του στο εργατικό κίνημα το επόμενο διάστημα για παράδειγμα προχωρούν σε μια ποιοτική τομή στην παρέμβασή του. Εχει ενδιαφέρον πως η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ για απεργία στις 8 Νοεμβρίου επιχειρεί για μία ακόμη φορά να παρακάμψει τις «συμβιβασμένες ηγεσίες» σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. «Το ΠΑΜΕ καλεί τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, κάθε τίμιο συνδικαλιστή να κάνουν πέρα τους εργατοπατέρες, να ξεφύγουν από τον θανάσιμο εναγκαλισμό τους. Χωρίς καμιά αναμονή να πυκνώσουν τις συλλογικές διαδικασίες, Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις, συγκεντρώσεις με σκοπό τη μαζική συμμετοχή και την επιτυχία της απεργίας στις 8 Νοέμβρη». Για τον Περισσό, η αντιπολίτευση στην κυβέρνηση και τις πολιτικές της περνάει και από ένα πλατύ απεργιακό μέτωπο στο οποίο όμως θα πρωτοστατούν οι «ταξικές» δυνάμεις. Η μοναξιά του ΚΚΕ στο εργατικό κίνημα είναι απλά το επιχείρημα – σύμφωνα με τα στελέχη του κόμματος – που χρησιμοποιούν όσοι δεν θέλουν να μπουν σε μια λογική αντεπίθεσης στον δρόμο και στα σωματεία. Από την άλλη, με αφορμή τα 100χρονά του ο Περισσός προχωρά σε μια συνολική αντεπίθεση στο πεδίο της Ιστορίας, αναθεωρώντας και όψεις ή εκτιμήσεις που έκανε το προηγούμενο διάστημα. Το Δοκίμιο του ΚΚΕ και οι προδημοσιεύσεις στον «Ριζοσπάστη» επίσης αποτελούν μια αυτοτελή στρατηγική που ναι μεν απαντά στην αναθεώρηση εκ δεξιών στην Ιστορία, αλλά φτιάχνει και ένα εντελώς ξεχωριστό αφήγημα για όψεις της. Πάντως για το ΚΚΕ η όλη ανάλυση που κάνει και οι εκδόσεις είναι αδιαίρετα από την παρέμβασή του και στο πολιτικό πεδίο. Ακόμη και οι συναυλίες του Θάνου Μικρούτσικου, για παράδειγμα, το προηγούμενο διάστημα, ήταν μια καλή ευκαιρία για να αναδείξουν τα στελέχη του κόμματος τον άλλο αισθητικό δρόμο. Το ίδιο και αυτές που θα γίνουν στις 17 Οκτωβρίου με έργα των Μπετόβεν και Αλέκου Ξένου.
ΜΑΧΕΣ. Προφανώς και οι εκλογικές μάχες που έρχονται, αντιμετωπίζονται με εντελώς διαφορετικό τρόπο από το ΚΚΕ σε σχέση με τα άλλα κόμματα. Ως γνωστόν, το ΚΚΕ και οι μετωπικές του παρατάξεις σε δήμους και περιφέρειες μιλούν καθαρά για στήριξη σε συγκεκριμένα πρόσωπα, ενώ φέτος η ανανέωση θα έχει τον πρώτο λόγο. Το παράδειγμα Πελετίδη στην Πάτρα θα αποτελέσει βασικό επιχείρημα για τις κατακτήσεις που μπορούν να αποσπάσουν οι λαϊκές δυνάμεις στο οριοθετημένο πεδίο της καλλικρατικής Αυτοδιοίκησης.
Οι υποψηφιότητες με το ΚΚΕ έχουν μια εντελώς άλλη λογική και δεν θα συναντιούνται με αυτές τις Κεντροαριστεράς ή του ΣΥΡΙΖΑ σε κανέναν δήμο ή περιφέρεια της χώρας. Ο εκλογικός σχεδιασμός επίσης δεν είναι αυτοτελής για τις δυνάμεις του Περισσού, αλλά συνδέεται με τα ευρύτερα κινήματα που έχουν εκδηλωθεί σε γειτονιές, πόλεις της Ελλάδας. Εξάλλου οι συσκέψεις ανά περιοχή εντείνονται, οι συσπειρώσεις δυνάμεων αποτελούν το μεγάλο στοίχημα, ενώ κάποιες πρώτες εκτιμήσεις στελεχών μιλούν για καλά εκλογικά αποτελέσματα στις εθνικές εκλογές, διακαής πόθος για τον Περισσό είναι να φτάσει να είναι τρίτη δύναμη στις εθνικές κάλπες χωρίς όμως να θεωρεί πως όλα αρχίζουν και τελειώνουν στις κάλπες.