Προφανώς ο Πασκουάλ, ο Μπλατ, ο Ομπράντοβιτς (αυτός κιόλας το έχει αναγάγει σε επιστήμη), ο Ιτούδης, ο Λάσο, ο Μπαρτζώκας και από κοντά τους ή με κάποια απόσταση άλλοι δέκα προπονητές θέλουν το ίδιο πράγμα…

Τον τίτλο της Ευρωλίγκας ντε!

Δεν υπάρχει κανείς από δαύτους που να ομνύει στο ρηθέν υπό του Πιερ ντε Κουμπερτέν ότι «σημασία έχει η συμμετοχή» και εν πάση περιπτώσει πληρώνονται από τους εργοδότες τους για να φέρνουν τίτλους…

Δεν βάζω το ζήτημα στην αρχέγονη υπαρξιακή βάση του, απλώς μου έδωσε την αφορμή να το θίξω ο Τσάβι Πασκουάλ την περασμένη Τρίτη, όταν (στη συνέντευξή του στην εκπομπή «Pick N’ Roll» της Cosmote TV) ανέδειξε άλλο ένα ή μάλλον ένα άλλο αγαθό του πρωταθλητισμού…

Εν γνώσει του ότι κινδυνεύει είτε να του κρεμάσουν κουδούνια, είτε να του βάλουν την ετικέτα του loser και να υποστεί τον κανιβαλισμό που ευδοκιμεί στα πέριξ, ο προπονητής του Παναθηναϊκού είπε το εξής:

«Στη ζωή μπορείς να δεις τα πάντα από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Πετύχαμε κατακτώντας δυο πρωταθλήματα και αποτύχαμε μένοντας έξω από δυο φάιναλ φορ. Αποτύχαμε κόντρα στη Φενέρμπαχτσε και στη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά αποκλεισθήκαμε από δυο ομάδες που έπειτα από λίγες μέρες κατέκτησαν τον τίτλο. Εχω μάθει να κοουτσάρω ομάδες, παίκτες, συστήματα, αλλά και την πίεση του αποτελέσματος, που απαιτεί πνευματική προπόνηση».

Υπάρχει κι άλλο ένα οπτικό πρίσμα που συνήθως διαλανθάνει την προσοχή μας και το επισήμανε ο Πασκουάλ, χωρίς προφανώς να προπαρασκευάζει από νωρίς ένα άλλοθι: «Εκτός από τα φάιναλ φορ και τους τίτλους, επιτυχία αποτελεί και το να προσφέρεις όμορφο και ελκυστικό θέαμα και να ευχαριστιέται ο κόσμος που πληρώνει για να το βλέπει».

Προφανώς ο Πασκουάλ ξέρει ότι εάν συνδυασθούν όλα αυτά (το θέαμα, το φάιναλ φορ και οι τίτλοι) τότε η επιτυχία θα προκαλέσει… πάταγο!