Ενδιαφέρουσα συγκυρία. Από την πρώτη διακοπή του Σεπτεμβρίου ώς εδώ: τέσσερις διαφορετικοί ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού που έκαναν «ντεμπούτο» με το εθνόσημο και δύο ακόμη που επέστρεψαν σε μια συγκυρία όπου μάλλον δεν τους περίμενε κανείς. Οι… εθνικές ιστορίες των Ανδρέα Μπουχαλάκη, Μαντί Καμαρά, Κωνσταντίνου Τσιμίκα, Παπ Σισέ, Γιάννη Φετφατζίδη και Γιάγκος Βούκοβιτς σε τίτλους. Με μια άλλη ματιά; Μια διαφορετική επιβεβαίωση των Ερυθρολεύκων μέσα σε έναν μήνα. Από άλλους αθλητικούς οργανισμούς, άλλους προπονητές, άλλα πρότζεκτ. Επιβράβευση για την καθημερινή δουλειά του Πέδρο Μαρτίνς, για τις επιλογές του νέου ρόστερ από τη διοίκηση και το τεχνικό τιμ. Μία ακόμη απόδειξη πως ο Ολυμπιακός χτίζει κάτι από την αρχή, κάτι ιδιαίτερο σε βάσεις στέρεες. Ενα ολοκληρωμένο ποδοσφαιρικό πλάνο που βήμα βήμα θα προκαλεί μικρές νίκες.
Σε έναν μήνα
Οχι, όσο και αν ψάξαμε δεν βρήκαμε κάτι αντίστοιχο. Μέσα σε έναν μήνα να ανοίγουν εθνικό λογαριασμό τέσσερις διαφορετικοί ποδοσφαιριστές από το ρόστερ των Πειραιωτών. Ποιος θα μπορούσε να μαντέψει μια τέτοια εξέλιξη, τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο, όταν οι Ερυθρόλευκοι δεν είχαν ανοίξει ακόμη τα αγωνιστικά χαρτιά τους. Και μιας και οι περιπτώσεις είναι συγκεκριμένες, θυμίζουμε ότι τους Καμαρά (21) και Σισέ (23) ο Ολυμπιακός τούς βρήκε στον «βυθό» της Ligue 2 και ότι στα πρόσωπα των Μπουχαλάκη (25) και Τσιμίκα (22) μοίρασε δεύτερες ευκαιρίες σε νέους έλληνες ποδοσφαιριστές που πέρυσι περνούσαν τη «δοκιμασία» του δανεισμού.
Δύο διαφορετικές δεξαμενές, από τις οποίες είναι αλήθεια πως δεν δημιουργούνται οι μεγαλύτερες προσδοκίες, έδωσαν στους Ερυθρόλευκους τέσσερις νέους πρωταγωνιστές.
Και όταν είσαι πρωταγωνιστής σε μια ομάδα επιπέδου Ολυμπιακού, τα υπόλοιπα μοιάζουν αυτονόητα. Καμαρά και Τσιμίκας είναι αναντικατάστατοι στο πλάνο του Πέδρο Μαρτίνς. Ο Μπουχαλάκης, σημείο αναφορά στη volume 1 εκδοχή της ενδεκάδας.
Ο Σισέ είναι λιγάκι πιο… πίσω, αλλά και εδώ ο προπονητής φαίνεται να έχει ένα συγκεκριμένο πλάνο ένταξης. Δεν αμφιβάλλει κανείς για το ταλέντο του Σισέ. Το έδειξε και το υπερασπίστηκε την περσινή σεζόν. Κάποιες… παιδικές ασθένειες που χαρακτηρίζουν το παιχνίδι του είναι που πρέπει να καταπολεμηθούν. Τα υπόλοιπα μοιάζουν να έχουν πάρει τον δρόμο τους. Καθόλου τυχαίο λοιπόν ότι αυτό το κουαρτέτο πλέον πρόσθεσε στο ποδοσφαιρικό βιογραφικό του την ένδειξη «διεθνής».
Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωση του Γιάννη Φετφατζίδη. Ενας από τους πιο ταλαντούχους ποδοσφαιριστές της τελευταίας δεκαετίας. Κλήθηκε για πρώτη φορά στην εθνική ομάδα τον Οκτώβριο του 2010, όταν γύρω εξελισσόταν μια μικρή «μανία» για τον έλληνα Μέσι. Τότε ήταν ο Ερνέστο Βαλβέρδε που κρατούσε το ερυθρόλευκο τιμόνι σε μια συγκυρία αντίστοιχη με τη σημερινή. Σε μια πάλι από την αρχή περιπέτεια που μόλις ξεκινούσε. Ο Φέτφα δεν έγινε Μέσι, έγινε όμως ένα παιδί των τμημάτων υποδομής των Πειραιωτών που έκανε αξιοζήλευτη καριέρα. Ο Ολυμπιακός, το Τσάμπιονς Λιγκ, η μετακίνηση στη Serie A, η επιλογή να απαντήσει καταφατικά στην πρόκληση της Αραβίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα το καλοκαίρι για την ομάδα της καριέρας του. Είναι μόλις 28 ετών. Είχε να κληθεί στην εθνική ομάδα τρία ολόκληρα χρόνια. Ο Μαρτίνς σταδιακά τον έχει και εκείνον στο γκρουπ «εμπιστοσύνης» στην πρώτη μοιρασιά των ρόλων. Δέκα συμμετοχές στα πρώτα 13 ματς της σεζόν. Το δικό του πακέτο «ικανοτήτων» δεν το βρίσκεις εύκολα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Καθόλου τυχαίο λοιπόν ότι ο Σκίμπε τού άνοιξε την πόρτα της επιστροφής.
Μία συμμετοχή παραπάνω από τον Φετφατζίδη στον νέο Ολυμπιακό έχει ο Γιάγκος Βούκοβιτς. Ο 30χρονος που είδε το καλοκαίρι να χάνει τη μεγάλη ευκαιρία της συμμετοχής σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Ελάχιστοι περίμεναν ότι θα φορέσει ξανά το εθνόσημο της Σερβίας έπειτα από τον αποκλεισμό του. Η παρουσία του όμως στις βασικές επιλογές των Ερυθρολεύκων έγινε και εδώ το όχημα για τη διαφοροποίηση μιας υπόθεσης που έδειχνε μερικούς μήνες πριν να έχει πάρει τον δρόμο της. Και ο Βούκος από δανεισμό επέστρεψε στο μεγάλο λιμάνι. Προσωπική επιλογή του Πέδρο Μαρτίνς, το καλοκαίρι, όταν όλοι οι υπόλοιποι θεωρούσαμε πως ο σύντομος κύκλος του στο Λιμάνι είχε ήδη κλείσει. Ο Πορτογάλος έβλεπε κάτι άλλο. Οχι μόνο στην περίπτωση του αριστεροπόδαρου στόπερ. Τώρα το βλέπει και μια σειρά από ομοσπονδιακούς τεχνικούς του πλανήτη.