Το αποκαλώ Σύνδρομο Ηρακλή Πουαρό. Πρόκειται για μια παθογένεια των χαρτογιακάδων που πιστεύουν πως διαθέτουν τόση δύναμη, εξουσία και – κυρίως – αγχίνοια πουμπορούν να κυνηγούν και να κατατροπώνουν το έγκλημα στο ποδόσφαιρο.
Με βιογραφικά γεμάτα υπερβολές αλλά και ψεύτικους τίτλους καταφέρνουν να ξεγελούν και να κατακτούν νευραλγικές θέσεις σε ομοσπονδίες και στη συνέχεια, κάνοντας κατάχρηση εξουσίας, μεταμορφώνονται στον διάσημο βέλγο ντετέκτιβ.
Ενας από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους αυτού του είδους παραγοντισμού ήταν ο Κροάτης Ρόμπιν Μπόκσιτς. Ηταν το δεξί χέρι του επίσης «Πουαρό» Πέτερ Λιμάχερ, που έφερε τον τίτλο «ειδικός ανακριτής της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας».
Κάτι τέτοιους τύπους η έγκριτη ημεδαπή δημοσιογραφία τούς θαυμάζει τα μάλα. Ακούν «ειδικός ανακριτής», «Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία», έρευνες και τρέχουν τα σάλια τους. Ευτυχώς, η οσφυοκαμψία δεν αποτελεί γνώρισμα όλων των Ευρωπαίων.
Ηταν 2 Οκτωβρίου 2008 όταν έσκασε η «βόμβα» ότι το παιχνίδι Ζενίτ-Μπάγερν 4-0 ήταν χειραγωγημένο. Οι ισπανικές εφημερίδες «Ελ Παΐς» και «ABC» αποκάλυπταν πως ξεκίνησαν έρευνες ύστερα από τη σύλληψη ενός ρώσου μαφιόζου.
Ο Λιμάχερ έκανε το λάθος να πάρει θέση, ύστερα από προτροπή του Μπόκσιτς, και να ρίξει λάσπη στην αξιοπιστία της Μπάγερν.
Οι κατηγορίες δεν αποδείχθηκαν ποτέ και μετά την αγωγή που κατέθεσε η Μπάγερν οι «Πουαρό» σβήστηκαν από τον χάρτη.
Μια παρόμοια «βόμβα» έσκασε την Παρασκευή μέσα στις αράδες αποκλειστικού ρεπορτάζ της «Εκίπ». Την είχε τοποθετήσει πληροφοριοδότης της UEFA καταγγέλλοντας πως αξιωματούχος του Ερυθρού Αστέρα είχε πρόθεση να παίξει 5 εκατ. ευρώ σε ήττα της ομάδας του με πέντε γκολ διαφορά από την Παρί. Και κάποιοι τον πήραν στα πολύ σοβαρά. Ο ειδικός στα στοιχήματα Κριστιάν Καλμπ εξήγησε πως για να μη γίνει αντιληπτό και κινήσει υποψίες αυτό το ποσό, που αποτελεί το 5% του τζίρου του συγκεκριμένου αγώνα, πρέπει να διασπαρεί σε χιλιάδες κωδικούς. Επίσης το ρίσκο είναι τεράστιο με το συγκεκριμένο στοίχημα. Το Σύνδρομο Πουαρό ξαναχτύπησε και κάποιοι συνεχίζουν να τους παίρνουν στα σοβαρά.