Σε μια παλιότερη συνεδρίαση ενός κόμματος της προοδευτικής αντιπολίτευσης, ένα στέλεχος πρότεινε την ανάδειξη του θέματος της κλιματικής αλλαγής. «Δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια στην Ελλάδα» του είπαν. «Εχουμε πολύ σοβαρότερα προβλήματα».

Ζήτημα πολυτελείας θεωρείται σε αυτήν τη χώρα και η Ευρώπη – απόδειξη ότι απουσιάζει από την πολιτική συζήτηση και τις μεγάλες συνεντεύξεις που δίνουν κατά καιρούς οι πολιτικοί αρχηγοί. Στη Βαυαρία, αντίθετα, το κλίμα και η Ευρώπη αποτέλεσαν τα στοιχεία που εκτόξευσαν στη δεύτερη θέση τους Πράσινους. Μαζί, φυσικά, με την πολιτική των ανοιχτών συνόρων. Με άλλα λόγια, οι Gruenen επένδυσαν σε τρία θεωρητικά αντιδημοφιλή θέματα. Και δικαιώθηκαν.

Οι προβολείς είναι στραμμένοι από το βράδυ της Κυριακής στην Καταρίνα Σούλτσε, την 33χρονη συναρχηγό των Πρασίνων, που τόλμησε πρώτη να «αρπάξει» από τους Χριστιανοκοινωνιστές την έννοια της Heimat, της πατρίδας δηλαδή, ενώ έφτασε ακόμη και να εμφανιστεί σε προεκλογικές συγκεντρώσεις ντυμένη με ντιρντλ, το παραδοσιακό γυναικείο ένδυμα στις βαυαρικές και αυστριακές Αλπεις. Οι Πράσινοι δεν θριάμβευσαν όμως μόνο στη Βαυαρία. Αύξησαν κατά τρεις βουλευτές την παρουσία τους στη Βουλή του Λουξεμβούργου. Και έλαβαν 17% στις δημοτικές εκλογές στις Βρυξέλλες.

Πίσω από αυτό το πράσινο κύμα είναι ένας άνθρωπος που κατάλαβε πολύ νωρίς ότι η Αριστερά δεν έχει μέλλον αν δεν συνδέσει την τύχη της με την οικολογία. Εχει κανείς την αίσθηση ότι το 2018 αποτελεί μια διάψευση του Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ και της υπέροχης παρέας του, αφού η εξέγερση που θριαμβεύει σήμερα σε όλο τον κόσμο έχει ακριβώς τα αντίθετα συνθήματα από εκείνα του Μάη του ’68. Κι όμως. Την απάντηση στην επέλαση των λαϊκιστών τη δίνουν σήμερα οι πολιτικοί κληρονόμοι του ίδιου εκείνου Μάη και του πρωταγωνιστή του: η Καταρίνα και ο Λούντβιχ στο Μόναχο, ο Φρανσουά και η Καρόλ στο Λουξεμβούργο, η Ζακιά κι ο Χρήστος στις Βρυξέλλες. Αλληλεγγύη, όχι μίσος. Ανοιχτές κοινωνίες, όχι τείχη. Δημοκρατία, ευρωπαϊκή ενοποίηση, σεβασμός για το περιβάλλον – αλλά και υπεράσπιση των ταυτοτήτων.

Οι αντιφάσεις δεν λείπουν. Υστερα από την αποτυχία του να οικοδομήσει στη Γαλλία ένα πράσινο κόμμα ανάλογο μ’ εκείνο της Γερμανίας, ο Κον-Μπεντίτ υποστηρίζει με το γνωστό του πάθος το κίνημα του Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος έχει κατηγορηθεί ότι δεν έχει δα και την πιο υψηλή οικολογική συνείδηση, ενώ αρνήθηκε την πρόταση που του έγινε να αναλάβει ο ίδιος το υπουργείο Περιβάλλοντος. Αλλά σημασία δεν έχει τόσο τι κάνει ο ίδιος, που έχει κλείσει πια τα 73 του χρόνια, όσο οι σπόροι που έσπειρε και επιτέλους αποδίδουν καρπούς.

Το ότι η νέα Αριστερά είναι πράσινη, φιλελεύθερη και βαθύτατα ευρωπαϊκή δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορους τους εγχώριους σοσιαλδημοκράτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη σημερινή του μορφή σύντομα θα αποτελεί παρελθόν. Αλλά η Αριστερά δεν θα πεθάνει μαζί του.