Ηταν η κορύφωση της αντίφασης. Τη στιγμή που προσπαθούσαν να συνέλθουν τα μάτια μας από τις κράμπες που προκάλεσε η εικόνα της εθνικής ομάδας στο Τάμπερε, Ισπανοί και Αγγλοι κατέκλυζαν τα social media με λεπτομέρειες από την προηγούμενη εντός έδρας της Φούρια Ρόχα.

Εμοιαζε σαν συνωμοσία του σύμπαντος. Τάμπερε – Σαραγόσα, 3.318 χιλιόμετρα δρόμος. Οσο απέχει ο μύθος από τη σκληρή πραγματικότητα.

Ναι, η Ισπανία δεν είχε χάσει ξανά στο σπίτι της από τις 7 Ιουνίου 2003. Ηταν εκείνο το βράδυ που ο Στέλιος Γιαννακόπουλος με το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης στο Λα Ρομαρέδα τοποθέτησε τον θεμέλιο λίθο του ποδοσφαιρικού έπους που θα ακολουθούσε έναν χρόνο αργότερα στα γήπεδα της Πορτογαλίας.

Η πρώτη στάση της μεγαλειώδους πορείας που αναρριχήθηκε στο φως της δημοσιότητας λόγω της νίκης των Τριών Λιονταριών στη Σεβίλλη. Το απόλυτο κοντράστ με τη σημερινή ακυβέρνητη Γαλανόλευκη. Λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα ουδέν έστι.

Οι ευθύνες του εκλέκτορα της Εθνικής μας Μίχαελ Σκίμπε είναι τεράστιες. Εχει στα χέρια του μια από τις πιο ταλαντούχες φουρνιές παικτών, με εμπειρία από μεγάλα πρωταθλήματα και δίψα για διάκριση και αντί να δημιουργήσει ένα σύνολο για το οποίο θα μιλά όλη η Ευρώπη, κατάφερε να παρουσιάσει ένα θεατρικό μπουλούκι.

Με σύστημα «ό,τι κάτσει», μια ομάδα χωρίς αυτοματισμούς, χωρίς ομοιογένεια, χωρίς ψυχική σύνδεση. Οι αντιδράσεις παικτών που ανήκουν σε διαφορετικές ομάδες οι οποίες διεκδικούν τον τίτλο στη Σούπερ Λίγκα αποκαλύπτει αυτή την ψυχολογική ρήξη, το γκρέμισμα των γεφυρών που δεν μπόρεσε να αντιληφθεί ο Σκίμπε.

Σε επίπεδο διεκδικήσεων, η Γαλανόλευκη δεν έχασε πολλά. Ουσιαστικά μένει στο ίδιο αγωνιστικό επίπεδο. Τα δύσκολα όμως έπονται με την προκριματική φάση του Euro 2020. Ο διάδοχος του Σκίμπε θα πρέπει να εμπνέει, να είναι μια ισχυρή προσωπικότητα. Διαφορετικά πολύπειροι παίκτες θα αναρωτιούνται κάθε φορά που θα τους μιλάει: Μα τι να μας πει κι αυτός; Και η ακυβερνησία θα συνεχιστεί.