Η επίθεση με μολότοφ στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας έχει εκτός από τέσσερις τραυματίες αστυνομικούς και μια ευθεία αναφορά: θυμίζει Μπογκοτά!

Αυτή είναι η ευτυχέστερη εκδοχή της!

Διότι αν μιλάμε για Μπογκοτά έχουμε τη δράση συμμοριών που επιδιώκουν να επιβάλουν τον δικό τους νόμο ή καλύτερα τη δική τους ανομία στην πόλη. Να κάνουν κουμάντο.

Καθημερινά βιαιοπραγούν κι εξουσιάζουν ολόκληρες γειτονιές, πανεπιστήμια και γκέτο. Το βράδυ καίνε αστυνομικά τμήματα ή γραφεία κομμάτων. Και το πρωί εγκλωβίζουν απειλητικά τη Σύγκλητο στη Φιλοσοφική για να επιβάλουν την παρουσία του Ρουβίκωνα στην επικράτειά τους.

«Αυτά είναι φοιτητικές διαδικασίες» καμάρωσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Κυρίτσης. Δυστυχώς, δεν είναι. Αν ο βουλευτής είχε ποτέ περάσει έξω από κάποιο κανονικό Πανεπιστήμιο θα το ήξερε.

Αν μιλάμε λοιπόν για μια ανεξέλεγκτη δράση συμμοριών, τότε η δημοκρατική πολιτεία (στην οποία υποτίθεται μετέχει κι ο βουλευτής Κυρίτσης) είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει το φαινόμενο ουσιαστικά, αποτελεσματικά και παραδειγματικά.

Για προφανείς κι αυτονόητους λόγους. Καμία έννομη τάξη δεν ανέχεται την κατάλυσή της. Κι ασφαλώς καμία δημοκρατία.

Αν δεν μιλάμε για Μπογκοτά, τα πράγματα είναι πιο σοβαρά.

Στην περίπτωση αυτή δεν αντιμετωπίζουμε απλώς τη δράση κάποιων συμμοριών, με διάχυτα φαινόμενα παραβατικότητας ή εγκληματικότητας, αλλά έναν κανονικό εμφύλιο – έστω χαμηλής έντασης.

Οπως κάθε πόλεμος όμως κι ο εμφύλιος έχει κανόνες εμπλοκής. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάθονται οι πολλοί, οι σιωπηλοί κι οι πολιτισμένοι να τους απειλούν, να τους εκφοβίζουν ή να τους τραμπουκίζουν μερικοί αλήτες.

Δεν υπάρχει περίπτωση δηλαδή η μια πλευρά να πετάει μολότοφ και η άλλη νυχτολούλουδα.

Και σίγουρα δεν υπάρχει περίπτωση να υποκύψει η Δημοκρατία στην απειλή ενός άτυπου πολέμου ή ενός εκφοβισμού επειδή κάποιοι έχουν ευκολότερο τον τσαμπουκά.

Αν η μια πλευρά πολεμά, θα πολεμήσει και η άλλη. Αν η μια έχει θύματα, θα έχει και η άλλη.

Κάποιος πάντως θα νικήσει και σίγουρα κανείς δεν θα κάτσει να χάσει με κάτω τα χέρια.

Θα είναι εξαιρετικά χρήσιμο να αποφασίσουν η κυβέρνηση, η Γεροβασίλη και οι Κυρίτσηδες τι από τα δύο ισχύει. Μακάρι να αποφασίσουν σωστά και να δράσουν επιτέλους ανάλογα.

Για έναν θεμελιώδη λόγο.

Επειδή η Δημοκρατία αμύνεται πάντα συλλογικά, θεσμικά και συντεταγμένα. Δεν επιτρέπει σε κανέναν να πάρει τον νόμο στα χέρια του.

Αλλά ακριβώς για να αποφύγει τέτοιες ανεξέλεγκτες καταστάσεις είναι υποχρεωμένη να πάρει τον νόμο στα χέρια της η ίδια.

Πριν είναι πολύ αργά. Και φυσικά πριν γίνουμε Μπογκοτά.