Για την οικονομία της συζήτησης, ας δεχθούμε ότι ο Σκίμπε δεν κάνει για προπονητής της εθνικής ομάδας. Πως έδωσε όσα είχε να δώσει, συμμάζεψε την κατάσταση όταν αυτή έμοιαζε με σκορποχώρι και έδωσε ξανά κίνητρο στους ποδοσφαιριστές όταν το χρειάζονταν. Χωρίς ωστόσο να τους εμπνεύσει, δίχως να δώσει το εξτρά που έχει ανάγκη ένα σύγχρονο συγκρότημα για να βαδίσει στη νέα εποχή. Και να διεκδικήσει εκ νέου διακρίσεις σαν κι αυτές του όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος.
Ναι, ο γερμανός προπονητής μπορεί να έχει όλα τα άσχημα του κόσμου. Ενα όμως δεν πρέπει να τεθεί σε αμφισβήτηση: είναι κύριος, ασχολήθηκε με την Εθνική και καλεί με βάση τις δικές του απόψεις και θεωρίες. Το μείζον τώρα δεν είναι αυτό, αλλά το ποιος θα τον διαδεχθεί. Ενας ξένος ή πάμε σε λύση Ελληνα με τα γνωστά συν ή πλην; Σε όλον τον κόσμο, αν κάποιος θέλει να δώσει τα ηνία στην Εθνική σε κόουτς, αναζητεί ένα παιδί της Ομοσπονδίας ή κάποιον πολύπειρο με χρόνια στο προπονητικό κουρμπέτι. Εμείς εδώ και κάμποσα χρόνια είχαμε ξεφύγει από την πρώτη λογική και πορευόμαστε εκθειάζοντας το ξένο μοντέλο. Που δεν δέχεται παρεμβάσεις, ακούει λίγα από όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, κρατά αποστάσεις από τους παράγοντες και βαδίζει έχοντας ξεκάθαρες απόψεις. Τώρα είναι δυνατόν να πάμε ξαφνικά σε μια λύση που θα θυμίζει τη δεύτερη περίπτωση; Θέλουμε κάποιον σεβάσμιο στον πάγκο; Με ικανότητα να κάνει αλλαγές που για άλλους θα είναι μαγικές και άλλοι θα τις αποκαλούν «τρελές κινήσεις»; Θα γίνει πρόσληψη ενός τεχνικού επειδή τα έχει καλά με την Ομοσπονδία ή, για να το πούμε σωστότερα, με τους ανθρώπους που επηρεάζουν πρόσωπα και καταστάσεις στην ΕΠΟ; Αντί, δηλαδή, να κοιτάμε το μέλλον, πορευόμαστε έχοντας τη ματιά στο παρελθόν; Και σε ανθρώπους παρωχημένους, που μάλιστα έχουν καιρό να προπονήσουν μια ομάδα; Δηλαδή, η Εθνική πρέπει να κινείται με τη λογική ποιος είναι διαθέσιμος και ποιον έχουμε από κοντά για να του δώσουμε το χρίσμα;
Αυτά είναι πρωτοφανή. Και οι πρώτοι που θα λάβουν το λανθασμένο μήνυμα θα είναι οι ποδοσφαιριστές. Γιατί αντιλαμβάνονται αμέσως τι συμβαίνει και προς τα πού φυσάει ο άνεμος. Αν οι παράγοντες της ΕΠΟ, που φανερά έχουν βρεθεί σε μια δίνη, είναι έτοιμοι να προχωρήσουν σε τομές και ρήξεις, μπορούν να το κάνουν. Αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού καλό είναι να θυμούνται πως ένα λάθος δεν διορθώνεται με ένα ακόμα μεγαλύτερο.