Σειρά της ΟLAF για το αεροδρόμιο

Και στην Κομισιόν έφτασε πλέον το θέμα της σύμβασης για την παράταση της εκμετάλλευσης του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος κατά 20 χρόνια, αντί του ευτελούς ποσού των 483 εκατ., το οποίο μεταφράζεται σε μόλις 24 εκατ. ετησίως. Οπως εγκύρως ενημερώθηκα, ο ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας Νίκος Χουντής κατέθεσε ερώτηση χθες στα αρμόδια όργανα της Κομισιόν, ζητώντας να διερευνηθούν οι ευθύνες για τη στοχευμένη υποτιμολόγηση της σύμβασης και να απαντήσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τι μέτρα θα λάβει κατά των υπευθύνων τώρα που η Διεύθυνση Ανταγωνισμού της ΕΕ αύξησε κατά 131% το τίμημα και το προσδιόρισε στα 1,1 δισ. ευρώ.

Η ερώτηση Χουντή, προσθέτω, λόγω της φύσεώς της, μοιραία θα προκαλέσει και την παρέμβαση της περίφημης OLAF, η οποία διερευνά περιπτώσεις απάτης στις χώρες – μέλη της ΕΕ.

Στο μεταξύ, και η Νέα Δημοκρατία επανήλθε χθες επί του θέματος. Μετά την ερώτηση που κατέθεσαν προχθές οι Κώστας Καραμανλής (ο μικρός, όχι ο άλλος) και Χρήστος Μπουκώρος, σε ανακοίνωση που εξεδόθη γίνεται λόγος για χαριστική πράξη η οποία επιβεβαιώνει «ενδείξεις ενός τεράστιου σκανδάλου» και τονίζεται: «Η απόπειρα παράτασης της παραχώρησης του Διεθνούς Αεροδρομίου Αθηνών σε εξευτελιστική τιμή, η οποία δεν ολοκληρώθηκε χάρη στην παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εγείρει αμείλικτα ερωτήματα διαφάνειας και χρηστής διοίκησης».

Καλούνται δε οι συναρμόδιοι υπουργοί Τσακαλώτος και Σπίρτζης να δώσουν καθαρές απαντήσεις. Αν έχουν, συμπληρώνω εγώ, διότι έχω την αίσθηση (από κάτι ακριτομυθίες…) ότι ο Τσακαλώτος που υπέγραψε τη σχετική αρχική απόφαση με το υποτιμολογημένο τίμημα, το οποίο θα κόστιζε – αν περνούσε… – στον ελληνικό λαό 600 εκατ., υπέγραψε κατόπιν εντολής «από πάνω»…

Δεν περιμένω φυσικά να πει από πόσο «πιο πάνω», αλλά θα έχει ενδιαφέρον να δώσει τις απαντήσεις που οφείλει…

Το «δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα» το θυμάστε; Το θυμάστε, δεν μπορεί. Είναι η γνωστή ατάκα του Ντίνου Ηλιόπουλου από την ταινία «Ο ατσίδας» και εγώ τη θυμήθηκα χθες μιλώντας με κάνα δυο παλικάρια από το Υπουργικό Συμβούλιο, που μου περιέγραψαν τον χαμό που έγινε μεταξύ του υπουργού Κοτζιά και του γνωστού Καμμένου υπουργού. Ο οξύθυμος Κοτζιάς, ο οποίος θεωρεί ότι κορυφαία στιγμή της υπουργικής του καριέρας είναι η συμφωνία των Πρεσπών, την έπεσε με τόσο έντονο τρόπο στον Καμμένο υπουργό, που ορισμένοι, και κυρίως οι κυρίες – μέλη του Υπουργικού, φοβήθηκαν ότι ο άλλος θα αντιδρούσε το ίδιο έντονα και θα πιάνονταν στα χέρια. Ευτυχώς τους χώριζαν μερικές θέσεις και δεν συνέβη κάτι (τόσο ωραίον!) το οποίο αυτοδικαίως θα μας κατέτασσε ως χώρα ανάμεσα σε χώρες της υποσαχάριας Αφρικής και της Ασίας, όπου υπουργοί και βουλευτές δεν έχουν την παραμικρή αναστολή να λύσουν τις διαφορές τους με γροθιές. Εντός και εκτός Κοινοβουλίων, αλλά και αιθουσών συνεδριάσεων του Υπουργικού Συμβουλίου.

Πάντως, όσα έμαθα για τη στάση του Καμμένου υπουργού, όταν δέχθηκε την επίθεση του υπουργού Κοτζιά, παρασάγγας απέχουν από την εικόνα τού «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω» υπουργού. Εχω την αίσθηση ότι του είχε πέσει βαρύ το κοντοσούβλι από το προχθεσινό γεύμα με τον Τσίπρα…

Και μέσα σε όλα αυτά, φυσικά, υπήρξε και ο απαραίτητος Παππάς, σε ρόλο ειρηνοποιού, ο οποίος ως εντεταλμένος από Τσίπρα να κρατάει τις γέφυρες ανοιχτές με τον Καμμένο έσπευσε να δηλώσει ότι αυτός δεν συμφωνεί με τη δήλωση Φίλη ότι ο Καμμένος είναι ο έλληνας Σαλβίνι. Δεν αντέχω τώρα, θα ρωτήσω: και ποιος σε ρώτησε, ρε Νικολάκη;

Αλλά και ο Τσίπρας, τι διακριτικός. Τι μειλίχιος. Τι «κομ-ιλ-φο». Τι ευγενικός. Και πόσο πολιτισμένος. Στο Υπουργικό Συμβούλιο κάλεσε, λέει, τους υπουργούς του να μη συστρατευθούν με τις επιδιώξεις της ΝουΔου, αλλά να υπερψηφίσουν τη συμφωνία των Πρεσπών για το Σκοπιανό και να μη ρίξουν την κυβέρνηση!

Μιλάμε για κανονική κωμωδία. Για θέατρο σκιών. Να τους βλέπει – από εκεί ψηλά όπου είναι – ο Ευγένιος Σπαθάρης και να αναθεματίζει την ώρα και τη στιγμή που αυτός έφυγε νωρίς και δεν πρόλαβε να μεταφέρει στη σκηνή του το έργο «Ο Τσίπρας Πρωθυπουργός και το Υπουργικό του Συμβούλιο». Να σπάσει τα ταμεία – που λένε και στο θέατρο.

Απίθανα πράγματα. Κωμικά. Ο Πρωθυπουργός ζητάει από τους υπουργούς του να μην καταψηφίσουν τη συμφωνία και δεν σηκώνεται ένας από τους υπουργούς να τον ρωτήσει: κύριε πρόεδρε, πλην του κυρίου Καμμένου, και αυτός θα δούμε στο τέλος τι θα κάνει, υπάρχει άλλος υπουργός που να καταψηφίζει τη συμφωνία; Δεν υπάρχει. Αρα τι νόημα έχει όλο αυτό;

(Τη στιγμή μάλιστα που η Κουντουρά και ο Τέρενς, ο επονομαζόμενος και ταχύς, έχουν ξεκαθαρίσει, και το έκαναν και χθες, ότι δεν ρίχνουν την κυβέρνηση. Για τον Κόκκαλη και την Κόλλια τα έλεγε; Θα γελάσω, και δεν το θέλω).

Νόημα δεν έχει. Θα μπορούσε να ρωτήσει ευθέως τον Καμμένο, να τελειώνουμε. Αλλά δεν το τόλμησε. Αυτού θα του έπεσαν βαριές οι αγκινάρες α λα πολίτα που έφαγε προχθές στο γεύμα στη Λέσχη Αξιωματικών…

Δεν έχει ανάψει μόνο στην κυβέρνηση φωτιές η ΕΡΤ, έχει ανάψει, και σιγοκαίνε μάλιστα, και στην Κλαδική των δημοσιογράφων του ΣΥΡΙΖΑ. Την περασμένη Τετάρτη μάλιστα, σε μια πολύωρη συνεδρίαση στην οποία έλαβαν μέρος περίπου 70 δημοσιογράφοι από την ΕΡΤ και τα ΦΕΚ «Η Αυγή», «ΕφΣυν» και Στο Κόκκινο, συζητήθηκε διεξοδικά το θέμα με τη λογική ότι πλέον δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα στο σύνολο της κυβέρνησης, αλλά και στον Πρωθυπουργό, αφού ο εντεταλμένος υπουργός – επιτηρητής της Παππάς λειτουργεί κατ’ εντολήν του κ. Τσίπρα.

Από τις τοποθετήσεις που έγιναν και που οι περισσότερες επισήμαναν τα διοικητικά και τα διαχειριστικά προβλήματα που έχουν ανακύψει στην ΕΡΤ, άξια μνημόνευσης είναι η τοποθέτηση του Νίκου Φίλη, ο οποίος με την εμπειρία που διαθέτει υπογράμμισε ότι αυτό το μοντέλο τηλεόρασης, που θυμίζει μια νέου τύπου ΥΕΝΕΔ, δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Στην κλειστή σύσκεψη κλήθηκε και ο δημοσιογράφος Σωτήρης Καψώχας, ο οποίος προ μηνός είχε καθυβρίσει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκο Μητσοτάκη. Του ζητήθηκε να βρει έναν εύσχημο τρόπο να ανακαλέσει τους υβριστικούς χαρακτηρισμούς, αλλά εκείνος φέρεται ότι αρνήθηκε, υποστηρίζοντας ότι ως σχολιαστής έχει το δικαίωμα της προσωπικής του άποψης. Ο Νίκος Φίλης στη δική του τοποθέτηση φέρεται ότι είπε, απευθυνόμενος στον Καψώχα, πως εκείνος ως πολιτικός μπορεί να κατηγορήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι είναι νεοφιλελεύθερος, συντηρητικός, οπισθοδρομικός, αλλά φασίστα δεν θα τον αποκαλούσε ποτέ γιατί δεν τον θεωρεί φασίστα.

Η συζήτηση διεκόπη αφού προηγουμένως αποφασίστηκε οι δημοσιογράφοι του ΣΥΡΙΖΑ να συντάξουν κείμενο, με το οποίο να αναλύουν την κατάσταση στην ΕΡΤ, και το κείμενο αυτό να το αποστείλουν στον Πρωθυπουργό, τους συναρμόδιους υπουργούς και τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής.

Χθες βράδυ επρόκειτο να συνεδριάσουν εκ νέου, προκειμένου να τεθούν επί τάπητος τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα μέσα ενημέρωσης του κόμματος, και ειδικά «Η Αυγή», η οποία βρίσκεται σε τραγική κατάσταση…

Η ώρα της αποχώρησης

Στο χθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο ήταν παρών και ο αντιπρόεδρος άνευ αρμοδιοτήτων Δραγασάκης. Καθόταν στα δεξιά του Πρωθυπουργού Τσίπρα, κοιτούσε, μου λένε, πέρα – δώθε, πάνω – κάτω και ψιλοέγραφε κάτι σαν να μουντζούρωνε τα χαρτιά του. Απορώ γιατί ο άνθρωπος αυτός δεν παραιτείται να πάει σπίτι του. Αρμοδιότητες δεν έχει πια, του τις αφαίρεσε ο Τσίπρας. Στην Κεντρική Επιτροπή κατά την ψηφοφορία για την Πολιτική Γραμματεία κατετάγη 19ος στους 21. Αρα ούτε στο κόμμα τον θέλουν. Γιατί δεν ακολουθεί ό,τι κάνουν οι ποδοσφαιριστές και οι ηθοποιοί; Που ξέρουν την ώρα κατά την οποία πρέπει να αποχωρήσουν; Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου…