Το κομματικό έντυπο του ΣΥΡΙΖΑ τα έγραψε την Κυριακή. «Στους βασικούς άξονες» της συριζαϊκής πρότασης για τη συνταγματική αναθεώρηση – που τη βλέπει να ξεκινά στις αρχές Νοεμβρίου – είναι και μια «δέσμη αλληλοσυνδεόμενων μεταρρυθμίσεων στην αρχιτεκτονική του πολιτεύματος» που περιλαμβάνει και «την εκλογή ΠτΔ από τον λαό, αν αποτύχει η Βουλή σε δύο διαδοχικές ψηφοφορίες να τον εκλέξει και η λελογισμένη αύξηση των αρμοδιοτήτων του ΠτΔ». Δύο μέρες μετά ο εν ενεργεία ανώτατος πολιτειακός άρχοντας – τον οποίο δεν χρειάζεται να θυμίσει κανείς ότι το κυβερνών κόμμα πρότεινε και εξέλεξε στο αξίωμά του, αφού οδήγησε τη χώρα σε εκλογές – φάνηκε σαν να ανοίγει διάλογο με τον ΣΥΡΙΖΑ περί της αναθεώρησης του θεμελιώδους νόμου του πολιτεύματος. «Να μην υιοθετηθεί» είπε από το βήμα συνεδρίου «η ιδέα της απευθείας από τον λαό εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, και μάλιστα με ιδιαιτέρως ενισχυμένες αρμοδιότητες, αφού κάτι τέτοιο θα οδηγούσε, ενδεχομένως, σε μια συνταγματικώς προβληματική στροφή του πολιτεύματος προς την κατεύθυνση της προεδρικής δημοκρατίας».

Υπονόμευση

Το βασικό δε επιχείρημα για το παυλοπουλικό «όχι» στην άμεση εκλογή ΠτΔ ήταν πως θα οδηγούσε «οιονεί νομοτελειακώς, σε ένα είδος θεσμικής και πολιτικής “διαρχίας” στην κορυφή της εκτελεστικής εξουσίας, η οποία έρχεται σε αντίθεση προς την κοινοβουλευτική παράδοση και λειτουργία του ελληνικού πολιτεύματος». Εντάξει, η κυνική προσέγγιση είναι πως έχει την πολιτική άνεση να εκφράσει την παραπάνω θέση ο Παυλόπουλος, γιατί η επόμενη εκλογή ΠτΔ θα γίνει με τον τρόπο που έγινε και η προηγούμενη. Η μεθεπόμενη, άλλωστε, δεν τον αφορά εφόσον ο εκάστοτε πρόεδρος έχει δικαίωμα επανεκλογής μία μόνο φορά. Μήπως, όμως, υπάρχει ένα πιο σοβαρό πρόβλημα από αυτό που εκείνος επισήμανε αν το εκλογικό σώμα πηγαίνει στις κάλπες για να ψηφίζει πρόεδρο της Δημοκρατίας; Υπάρχει. Και το είχε αναδείξει ο συνταγματολόγος Σταύρος Τσακυράκης. Αν δει κάποιος συνολικά την πρόταση της Κουμουνδούρου – που θέλει να συνδυάσει την καθιέρωση της απλής αναλογικής με δημοψηφίσματα και άμεση εκλογή προέδρου – ο απώτερος σκοπός της είναι η υπονόμευση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.