Μπορεί να μην του φαίνεται, αλλά ο Πρωθυπουργός είναι ένας άνθρωπος με μπέσα. Ο λόγος του συμβόλαιο.

Τι είπε το Σάββατο στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ; Οτι «ήλθε η ώρα να θρέψουμε τους καρπούς των κόπων μας».

Τι έκανε τη Δευτέρα; Πήγε με τον Καμμένο και θρέφτηκαν με «αγκινάρες α λα πολίτα, ρολό κοτόπουλο με ρύζι, πένες σουφλέ, σαρδέλα φούρνου με πράσινη σαλάτα, κοντοσούβλι με πατάτες τηγανητές, πέρκα με πατατοσαλάτα και μοσχάρι κοκκινιστό με ρύζι».

Τον Κοτζιά τον έφαγαν την επομένη.

Είναι η λογική εξέλιξη μιας κατάστασης που έφερε τον Πρωθυπουργό να παρακαλάει τους υπουργούς του και τους υπουργούς να πλακώνονται μεταξύ τους στο Υπουργικό Συμβούλιο.

Αλλά και απόρροια της αποσύνθεσης μιας κυβέρνησης που καταρρέει σχεδόν σε δημόσια θέα.

Ξέρετε τι καταλαβαίνω εγώ;

Οτι ο Πρωθυπουργός και οι δικοί του έχουν καταλήξει στην εκτίμηση πως στη σημερινή Βουλή δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πλειοψηφία.

Είναι αλήθεια ότι οι άοκνες προσπάθειες φίλων της κυβέρνησης έχουν μαζέψει κάποιους επιγόνους του αείμνηστου «Γαργάλατα» Αθανασιάδη-Νόβα, πρωτεργάτη της εκτροπής του ’65.

Ακούγεται, για παράδειγμα, ότι υπολογίζουν στους Παπακώστα, Κουντουρά, Θεοχάρη, Ζουράρι, Παπαχριστόπουλο και Δανέλλη, αλλά κανείς δεν ξέρει.

Ούτε έχει ιδιαίτερη σημασία. Με έξι «Γαργάλατες» και 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας θα μπορούσε ενδεχομένως να παρουσιάσει μια αριθμητική πλειοψηφία. Αλλά καταλαβαίνει κι ο ίδιος ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να την εμφανίσει ως κυβέρνηση.

Πράγμα που σημαίνει, Καμμένος! Ή θα πέσει χωρίς τον Καμμένο ή θα χαϊδεύει τον Καμμένο για να μην πέσει. Θα τον κουβαλήσει πάντως όσο μακριά γίνεται και σε όποιον αρέσει.

Ακόμη και εις βάρος της συμφωνίας με τα Σκόπια, που τελικά κοστίζει στον Πρωθυπουργό περισσότερο απ’ όσο είχε υπολογίσει. Κι ιδίως τώρα που έπεσαν στο τραπέζι κάτι βαριές κουβέντες για τα μυστικά κονδύλια του υπουργείου Εξωτερικών.

Προφανώς ο Καμμένος δεν υπαινίχθηκε όσα υπαινίχθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο για να ενημερώσει την Παπακώστα. Αλλά για να καταλάβουν όλοι οι παρόντες ότι ξέρει.

Γι’ αυτό ο Πρωθυπουργός προσπαθεί με κάθε τρόπο και κάθε κόστος να παρατείνει τη συμβίωση με τον υπουργό Αμυνας – έστω κι όταν με «πόνο καρδιάς» την πληρώνει ο Κοτζιάς…

Γι’ αυτό παρακαλάει να μην τον ρίξουν οι υπουργοί κι ας εξευτελίζεται παρακαλώντας.

Γι’ αυτό τους ανέχεται όλους και τα καταπίνει όλα – κυρίως από τον Καμμένο….

Είναι η δύσκολη στιγμή που περνάει κάθε πολιτικός πριν πέσει κι όταν δεν μπορεί να διαχειριστεί την πτώση του.

Τόσο απλό. Και τόσο λυπηρό ταυτοχρόνως.