Η παραίτηση του Νίκου Κοτζιά δεν ήταν κάτι που αναμενόταν στο υπουργείο Εξωτερικών. Ωστόσο, στο άκουσμα της έντονης φημολογίας και κατόπιν της είδησης της αποδοχής της παραίτησής του από τον Αλέξη Τσίπρα, οι αντιδράσεις εντός του υπουργείου υπήρξαν διχασμένες. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη. Η θητεία Κοτζιά στο υπουργείο Εξωτερικών είχε άλλωστε αυτό το χαρακτηριστικό: τον διχασμό μεταξύ των απόλυτων υποστηρικτών και των απόλυτων διαφωνούντων.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Κοτζιάς επεδίωξε «να διαπραγματευθεί» με τον Τσίπρα κάποιους όρους για την παραμονή του στο πολυτελές γραφείο του νεοκλασικού της Βασιλίσσης Σοφίας. Ωστόσο, ο Πρωθυπουργός δεν εμφανίστηκε αυτή τη φορά διατεθειμένος να εμπλακεί σε μια τέτοια συζήτηση, σε αντίθεση με μια πιο συναινετική στάση που είχε τηρήσει στο παρελθόν, επιμένουν οι ίδιες πηγές. Αλλωστε, σύννεφα είχαν εμφανιστεί και παλαιότερα στις σχέσεις τους (ο τρόπος χειρισμού των ελληνορωσικών σχέσεων από τον Κοτζιά εντάσσεται στα θέματα που είχαν επιβαρύνει το κλίμα), αλλά ποτέ η κατάσταση δεν είχε φθάσει στα άκρα. Η ερμηνεία που ο ίδιος ο Τσίπρας έδωσε, ότι δηλαδή οι προσωπικές στρατηγικές δεν θα γίνουν αποδεκτές, είναι χαρακτηριστική.

Οι αληθινοί λόγοι της παραίτησης Κοτζιά ίσως να είναι πιο περίπλοκοι από τη δυσαρέσκειά του για τις βαριές εκφράσεις που εκτόξευσε εναντίον του ο υπουργός Αμυνας στο Υπουργικό Συμβούλιο, αλλά και τις υπόνοιες που ο τελευταίος άφησε εναντίον του για κακοδιαχείριση των απόρρητων κονδυλίων του υπουργείου Εξωτερικών. Εξίσου δύσκολο είναι να προβλεφθούν και οι προθέσεις του Κοτζιά από εδώ και στο εξής. Σήμερα αναμένεται να συνεδριάσει η Πολιτική Γραμματεία του ΠΡΑΤΤΩ, της κίνησης της οποίας ηγείται ο πρώην υπουργός, για να ληφθούν οριστικές αποφάσεις.

ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ. Στο υπουργείο Εξωτερικών πάντως πολλοί διπλωμάτες, και όχι μόνο, με τους οποίους συνομίλησαν «ΤΑ ΝΕΑ» χθες εξέφραζαν μια ανακούφιση για την αποχώρηση του Νίκου Κοτζιά. Είναι κοινή πεποίθηση ότι παρά τις συνεχείς δηλώσεις περί της αναβάθμισης του διεθνούς ρόλου της χώρας επί της υπουργίας του, ο Κοτζιάς χειριζόταν το υπουργείο ως φέουδο. Το υπουργικό γραφείο είχε επιδείξει τιμωρητική διάθεση σε πολλές περιπτώσεις που στελέχη εξέφραζαν διαφορετική άποψη – αν και οι πολιτικές εισηγήσεις στο υπουργείο είχαν σχεδόν εξαφανιστεί λόγω της ακολουθούμενης πρακτικής. Την ίδια στιγμή, ο Κοτζιάς είχε επιλέξει να διοικήσει με έναν πολύ στενό κύκλο ανθρώπων που ανακύκλωνε σε θέσεις μείζονος σημασίας. Από την άποψη αυτή αναμένεται με ενδιαφέρον η τακτική που θα ακολουθηθεί μετά την ανάληψη του υπουργείου από τον Τσίπρα.