Ο Λεωνίδας Κασελάκης δεν ήταν ο πρώτος σκόρερ του Προμηθέα στη νίκη επί της Oλίμπια Λουμπλιάνα, που υπήρξε κιόλας η δεύτερη σε ισάριθμους αγώνες της εκ Πατρών ορμώμενης Σταχτοπούτας στο Champions League…
Αυτός ήταν ο Ολεξάντρ Λίποβι με 17 πόντους…
Δεν ήταν ούτε ο clutch player στο δραματικό φινάλε…
Αυτοί ήταν ο Ρίον Μπράουν με μια ελεύθερη βολή στα εννέα δευτερόλεπτα και ο Τόνι Μέιερ ο οποίος νωρίτερα έκλεψε την μπάλα από τον Μέσισεκ.
Ηταν όμως εκεί, έτοιμος και αποφασισμένος για όλα τα μεγάλα και τα μικρά πράγματα στο θρίλερ που κλήθηκε να διαχειριστεί μια εξαιρετική, πλην άμαθη ομάδα.
Ενεργώντας ως η φωνή της δικής του αλλά και της ομαδικής συνείδησης, ο Κασελάκης είχε φροντίσει από πριν να αλλάξει τον ρου της ιστορίας του αγώνα και να δημιουργήσει την κατάλληλη ψυχολογία.
Πώς; Με το σημαδιακό και πολλά υποσχόμενο τρίποντο… προσευχή που έβαλε στα τελειώματα του πρώτου ημιχρόνου και με το οποίο κατέβασε τη διαφορά από το -8 στο -5, έδωσε το σύνθημα της αντεπίθεσης και ξεσήκωσε τον κόσμο.
Δεν ξέρω κιόλας εάν εκείνη τη στιγμή βάδισε στα χνάρια του συνονόματού του, βασιλιά της Σπάρτης και φώναξε κι ελόγου του στεντόρεια «This is (όχι Sparta, αλλά) Patra»!
Με ένα τέτοιο τρίποντο (που μάλιστα το είχε μπουμπουνίσει από τη σέντρα με σπριντ μετά το αμυντικό ριμπάουντ και πάνω στο τρίτο βήμα) ο Ντίνο Ράτζα άλλαξε άρδην την ψυχολογία στον πέμπτο τελικό Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός στις 20 Μαΐου του 1999 και όργωσε το πράσινο χωράφι. Ε, τηρουμένων των αναλογιών, το ίδιο κατάφερε και ο 28χρονος Κασελάκης, του οποίου ο άλλοτε συμπαίκτης στις εθνικές ομάδες Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς δηλώνει φανατικός θαυμαστής επειδή «χάρη στην εργατικότητα και στην αφοσίωση και όχι με το ταλέντο μεταμορφώθηκε από πεντάρι σε τριάρι και έγινε… μαύρο σκυλί του πολέμου»!