Αναμφίβολα αυτό που κανείς πρέπει να απομονώσει από την υπόθεση της παραίτησης του υπουργού Κοτζιά από το υπουργείο των Εξωτερικών (εμένα μου φαντάζει περισσότερο με αποπομπή, λόγω της στάσης που κράτησε κατά το επεισόδιο στο Υπουργικό Συμβούλιο ο Πρωθυπουργός Τσίπρας…), είναι οι βαριές καταγγελίες Καμμένου για τη διαχείριση, ακόμη και την κατάχρηση των μυστικών κονδυλίων στο υπουργείο των Εξωτερικών. Και φυσικά ότι ο παραιτηθείς/ αποπεμφθείς υπουργός «τα πήρε» υποτίθεται από τον Τζoρτζ Σόρος προκειμένου να προωθήσει τη συμφωνία των Πρεσπών.

Ολα αυτά που ειπώθηκαν παρουσία πενήντα – εξήντα, ίσως και περισσότερων, ανθρώπων, και που συνιστούν, αν ισχύουν, βαρύτατα αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα, δεν φαίνεται να συγκίνησαν κανέναν στο Υπουργικό Συμβούλιο. Κυρίως όμως, δεν συγκίνησαν δύο:

n τον Πρωθυπουργό, ο οποίος άμεσα έπρεπε να απευθυνθεί στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου προκειμένου να διερευνηθούν οι κατηγορίες Καμμένου – διάολε, ένας υπουργός σου καταγγέλλει έναν άλλο υπουργό σου, ότι έχει στοιχεία πως πρώτον τα «έχει πιάσει» και δεύτερον ότι έχει καταχραστεί δημόσιο χρήμα. Δεν σε νοιάζει; Δεν σε αφορά; Δεν σε αγγίζουν όλα αυτά; Πρόκειται μήπως για συνηθισμένα πράγματα να ακούγονται στο Υπουργικό Συμβούλιο; Και έπειτα, εσύ Πρωθυπουργός είσαι ή τροχονόμος καταγγελιών υπουργών; Για να ξέρουμε δηλαδή…

n τον αρμόδιο για θέματα διαφθοράς υπουργό Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλο. Ακούει έναν συνάδελφό του να καταγγέλλει έναν άλλο συνάδελφό του με κατηγορίες που, υπό φυσιολογικές συνθήκες, και υπό συνθήκες κανονικότητας στη λειτουργία της Δικαιοσύνης, επισύρουν η κάθε μία ποινή ισόβιας κάθειρξης. Δεν πρέπει επιστρέφοντας στο γραφείο του να ενημερώσει την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, ώστε εκείνη να προχωρήσει στα δέοντα;

Σε κάθε περίπτωση, είτε αλλάξουν ρότα και το κάνουν οι δυο προαναφερόμενοι, είτε μόνος του ο Κοτζιάς, όπως του εισηγούνται οι δικοί του, η υπόθεση αυτή δεν θα μείνει έτσι, θα απασχολήσει κάποια στιγμή τη Δικαιοσύνη, είμαι βέβαιος…

Είναι πολλά τα λεφτά

Αν πάλι τους πέφτει βαρύ αυτό το θέμα, την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου μπορεί να την απασχολήσει κάτι πιο light (λέμε τώρα…). Αναφέρομαι στο πόσο θα μας κοστίσει η αναβάθμιση των πολεμικών αεροσκαφών F-16. Κατά τον αρμόδιο υπουργό Καμμένο, και σύμφωνα με τις από έτους διαβεβαιώσεις του, η αναβάθμιση θα κοστίσει 1,1 δισ. δολάρια. Κατά τον αμερικανό υπουργό Αμυνας κύριο Ματίς, η αναβάθμιση θα κοστίσει 1,5 δισ. δολάρια. Προκύπτει δηλαδή μια (όχι και τόσο ευκαταφρόνητη) διαφορά 400 εκατ. δολαρίων. Προς τα πάνω.

Επειδή είναι πολλά τα λεφτά, παρά πολλά, ιδού κατά τη γνώμη μου τι θα μπορούσε να κάνει η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου: να ζητήσει τα πρακτικά της Βουλής, όπου αποτυπώνεται διά των λεχθέντων του δικού μας υπουργού Αμυνας, πόσο θα κοστίσει η αναβάθμιση. Μετά μπορεί να ζητήσει να της αποσταλούν τα σχετικά έγγραφα που έχουν υπογραφεί με την εταιρεία Lockheed Martin προκειμένου να υλοποιηθεί η συμφωνία. Και ύστερα να συγκρίνει έγγραφα και δηλώσεις, και μεταξύ τους και εκείνες του κ. Ματίς. Δεν μπορεί, θα τη βρει την άκρη…

Ψιλοδουλειά είναι…

Επί του συγκεκριμένου τώρα, δεν είδα να «ανεβάζει» το θέμα, η Νέα Δημοκρατία. Αν όπως δείχνουν τα πράγματα είναι η επόμενη κυβέρνηση της χώρας, δεν ενδιαφέρεται που θα χρεωθεί με ένα επιπλέον «φασούλι» της τάξεως των 400 εκατ. δολαρίων για την αναβάθμιση των αεροσκαφών; Φαντάζομαι πως ναι. Τι είναι αυτό λοιπόν που την αποτρέπει να ζητήσει εξηγήσεις; Να ερωτεύθηκε τον Καμμένο, ξαφνικά, και να μη θέλει να τον φέρει σε δύσκολη θέση το αποκλείω διαρρήδην. Να σχετίζεται η στάση της με τα συνεχή πηγαινέλα του αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα κυρίου Πάιατ στην Πειραιώς, δεν μπορώ να το φανταστώ. Αρα; Προτιμώ να το αποδώσω στην πολλή δουλειά που έχει πέσει στο κόμμα της χαράς, και το συγκεκριμένο θέμα, δεν έχει πάρει ακόμη τη σειρά του…

Το δίλημμα του Καμμένου

Στον απόηχο της παραίτησης/ αποπομπής Κοτζιά από το υπουργείο των Εξωτερικών, εξελίσσεται μία ακόμη υπόθεση η οποία αφορά το κόμμα Καμμένου, τον ίδιο τον Καμμένο αρχηγό, και το έως πρόσφατα στενό του συνεργάτη Τέρενς Κουίκ, τον επονομαζόμενο και Τερένσιο Ταχύ.

Αναφέρω εν ολίγοις, την υπόθεση: με την υπουργό Τουρισμού κυρία Κουντουρά να επιβεβαιώνει και με ανάρτηση στο Τwitter (έγινε και στα καθ’ ημάς το Τwitter παράγων της πολιτικής – διδάσκει ο πρόεδρος Τραμπ!) ότι παραμένει ωσεί παρούσα στο Καμμένο κόμμα. Τουτέστιν, και ότι θα ψηφίσει κατά συνείδηση στην ψηφοφορία για τη συμφωνία των Πρεσπών και δεν καταψηφίζει την κυβέρνηση. Και με τον αέρινο βουλευτή Παπαχριστόπουλο, αυτή τη νότα δροσιάς στους ΑΝΕΛ, να έχει ήδη καταστήσει σαφές ότι θα υπερψηφίσει τη συμφωνία, ο Καμμένος αρχηγός θα μείνει με πέντε βουλευτές στο κόμμα, να ατενίζει το ζοφερό μέλλον να καλπάζει προς αυτόν.

Και δεν έχει την παραμικρή ελπίδα να τους αυξήσει τους πέντε, ακόμη και αν παραιτηθεί το αγόρι με την ανεμίζουσα κόμη Παπαχριστόπουλος από βουλευτής και παραδώσει στον για λίγους μήνες ακόμη αρχηγό του, την έδρα. Αυτό θα συμβεί διότι παραιτούμενου του Παπαχριστόπουλου (τον οποίο θα χάσει μεν η πολιτική, αλλά θα κερδίσει η επιστήμη της δερματολογίας), την έδρα θα καταλάβει ως πρώτος επιλαχών ο φίλτατος Τέρενς Κουίκ, ο αξεπέραστα Ταχύς. Ο οποίος έχει διαχωρίσει από καιρό τα «τσανάκια» του, όπως θα λέγαμε και στην ορεινή εύανδρο Ηπειρο, από εκείνα του Καμμένου αρχηγού. Διαφωνεί σε όλα μαζί του, και ειδικά στο Σκοπιανό. Και έχει καταστήσει σαφές στον Πρωθυπουργό, μέσω του κυρ Αλέκου Φλαμπουράρη, ότι είναι πια ένας από αυτούς. Δικός τους. Τυπικά παραμένει στο Καμμένο κόμμα. Υποθέτω αντιλαμβάνεστε το πρόβλημα του αρχηγού. Να εξαναγκάσει τον Παπαχριστόπουλο να παραδώσει την έδρα και να την πάρει ο Τέρενς ή να κρατήσει τον Παπαχριστόπουλο για να μη γίνει και βουλευτής, ο υφυπουργός Τέρενς;

«Ψήνεται» κι άλλο χτύπημα

Το δίλημμα που ανήκει καταφανώς στην κατηγορία «να κάνει η κότα το αβγό ή το αβγό την κότα», είναι ένα από τα πολλά που αντιμετωπίζει ο Καμμένος πρόεδρος, πράγμα το οποίο με προβληματίζει και εμένα έντονα, όπως μπορεί εύκολα να συμπεράνει κανείς από την προϊστορία αλλά και την «ποιότητα» της σχέσης μας.

Και θα πω εδώ και κάτι στον Καμμένο, διότι μπορεί εκείνος να με υβρίζει σκαιότατα και να με συκοφαντεί βάναυσα δημοσίως και κατ’ ιδίαν (και αυτά τα μαθαίνω…), αλλά εγώ θα του σταθώ όταν θα έρθει η ώρα (χα!): μεγάλε, ένας ακόμη εκ της «πολυπληθούς» ΚΟ σου ετοιμάζεται για το μεγάλο βήμα. Και ενδεχομένως «ψήνεται» και δεύτερος. Στο τέλος μου φαίνεται θα μείνεις με τον Κατσίκη, πράγμα το οποίο μας στενοχωρεί όλους, και πρώτα εμένα, όπως καταλαβαίνεις…

Ο υπουργός και η μπιρίμπα

Μεταξύ των middle age, όπως ονομάζουν τους μεσήλικους οι συμπατριώτες μου στην εύανδρο Ηπειρο (πάντοτε με εκείνη την προφορά που στέλνει για ψυχοφάρμακα τους κατοίκους του Ηνωμένου Βασιλείου), κυκλοφορεί εν είδει προτροπής ή ανεκδότου το ακόλουθο:

«Αν θέλεις να έχεις καλά γεράματα, μάθε μπιρίμπα».

Θα θέσω τώρα υπό τύπον κουίζ ερώτημα: ποιος υπουργός ρέκτης της μπιρίμπας και γενικώς ρέκτης όλων των χειρωνακτικών «αθλημάτων» με χαρτιά ή με κύβους (αρχαία ονομασία των ζαριών) «αθλείται» συχνότατα σε όμιλο των νοτίων προαστίων;

Το με ποιους, και κυρίως με έναν συγκεκριμένο(…) «αθλείται» θα αποτελέσει θεματολογία ενός δεύτερου κουίζ το οποίο θα ακολουθήσει προσεχώς…