Εχουμε μπει σε μια περίοδο που εκτός από προεκλογική είναι και των απέραντων συζητήσεων. Ανταλλαγή και συγκρούσεις απόψεων, διαξιφισμοί και διαφωνίες, εκπλήξεις. Ο Τσίπρας είναι με τον Κοτζιά ή με τον Καμμένο; Ο Κοτζιάς υλοποιούσε την πολιτική του ενώ ο Καμμένος ήταν απέναντι και απειλούσε να τον ρίξει. Γιατί αποκεφάλισε τον πρώτο και επέλεξε τον δεύτερο; Ο Καμμένος τον έχει στο χέρι, τον κρατάει με τους βουλευτές του μόνο; Ή έχουμε κι άλλα πράγματα, πιο σκοτεινά πέρα από την κοινοβουλευτική αριθμητική;

Δεν είναι θεωρία συνωμοσίας, αλλά νομίζω ότι γίνεται ένα παιχνίδι στρατηγικής και τακτικής από όλες τις πλευρές.

Οι ΣΥΡΙΖΑΝεξΕΛ προ των εκλογών έχουν συμπεριφορά αερίου.

Τείνουν να καταλάβουν όσο περισσότερο χώρο μπορούν.

Kαι αν το δούμε ποδοσφαιρικά, απλώνονται στο γήπεδο για να έχουν όσο περισσότερο γήπεδο και κατοχή μπάλας μπορούν. Ανοίγονται και στο κέντρο και στην άμυνα και στην επίθεση. Απλώνουν τους παίκτες ως βεντάλια, όπως λένε οι προπονητές. Για να μαζέψουν και εθνικιστές και ριζοσπάστες και «προοδευτικούς» και «πατριώτες» και τραμπούκους και καραδεξιούς. Τρομοκράτες, κομμουνιστές, ρουβίκωνες, λαθρόβιους, ισοβίτες, αυριανιστές, παλαιοπασόκους, νεοκομμουνιστές πρώην πράκτορες της KGB και της Στάζι και σύγχρονους πράκτορες της CIA, της ΜΙΤ, της Μοσάντ και όποιων άλλων υπηρεσιών. Μαζεύουν ψηφαλάκια και από όσους είναι υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών και από όσους είναι κατά και από όσους πάνε πάσο. Αλλη πελατεία θα μαζέψει ο Τσίπρας, άλλη ο Καμμένος, άλλη ο Κοτζιάς, άλλη ο Τσακαλώτος, άλλη ο Φίλης κι άλλη ο Κοτσακάς, οι Κουρουμπλήδες, οι Σπίρτζηδες κ.λπ. Οπως άλλωστε μάζεψαν και μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Σύστημα βεντάλια, λοιπόν. Πολύ αποδοτικότερο από το να πάνε όλοι μαζί σαν ένα μπλοκ.

Επειδή, οι ΣΥΡΙΖΑΝεξΕΛ δεν έχουν οπαδούς μόνο σ’ αυτά τα δύο μικρά κόμματα, γοητεύουν και θέλουν να πουλήσουν εκδούλευση οριζόντια στο πολιτικό σύστημα σε όλες τις κατηγορίες του εκλογικού πελατολογίου, που επιθυμούν το γνωστό αναπαραγόμενο σάπιο πολιτικό σύστημα που μας οδήγησε στον γκρεμό. Μισούν και σιχαίνονται την αριστεία, την αξιολόγηση, τη μόρφωση, την ουσιαστική παιδεία, την αξιοπρέπεια της πραγματικής εργασίας, την ανάπτυξη, τις επενδύσεις. Δεν είναι αριστεροί, δεξιοί ή κεντρώοι. Είναι αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι και όλων των αποχρώσεων πελάτες και ψηφοφόροι του πιο κλασικού παραδοσιακού Μαυρογιαλούρου! Συνδικαλιστές συντεχνιών της συμφοράς και της καταστροφής, καθηγητές της μετριότητας και της ήσσονος προσπάθειας που προτιμούν κλειστά και υπό κατάληψη τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες νταραβεριτζήδες, δημόσιοι υπάλληλοι που προτιμούν να τα ξύνουν παρά να παράγουν έργο και να εξυπηρετούν, αγωνιστές που είναι πρόθυμοι ανά πάσα στιγμή να συγκρουστούν με οποιονδήποτε για να μην αλλάξει τίποτα, χρηματοδοτούμενοι δημοσιογράφοι των κάθε λογής pay roll, προπαγανδιστές, παρατρεχάμενοι, γλείφτες και τσάτσοι της εκάστοτε εξουσίας. Μονιμάδες, διορισμένοι από οποιοδήποτε κομματικό μαγαζί, αγράμματοι και αγενείς, κάτοχοι πλαστών πτυχίων και μαϊμού μεταπτυχιακών τίτλων, ακόμα και μοριοδοτούμενοι απόφοιτοι δημοτικού!

Ολοι αυτοί δεν είναι η πλειοψηφία αλλά είναι σίγουρα η φωνασκούσα και ανά πάσα στιγμή έτοιμη να κινητοποιηθεί για τα «κεΧτημένα». Ανήκουν ή περιφέρονται σε όλα τα κόμματα και σε αυτή τη φάση στηρίζουν τους ΣΥΡΙΖΑΝεξΕΛ, «δαγκωτό». Είναι και πολλοί φίλοι και γνωστοί μας ανάμεσά τους. Και τους ξέρουμε και καρφώνονται.

Είναι ένα είδος κοινωνικού καρκινώματος που έχει αναπτυχθεί και εξαπλωθεί εδώ και δεκαετίες. Και δεν είναι βέβαια μόνο στην Ελλάδα, αλλά μόνο εδώ λύνουν και δένουν. Εκπροσωπούνται από ομοσπονδίες, ενώσεις και συντεχνίες, επωνύμως και οργανωμένα και είναι κάθε μέρα στους δρόμους. Κι όπως είπαμε παραπάνω, φανατικά απέναντι σε κάθε αλλαγή και μεταρρύθμιση. Οι υπόλοιποι, οι κανονικοί, δεν είναι οργανωμένοι ούτε σε συνδικάτα ούτε σε συντεχνίες ούτε σε ομοσπονδίες ούτε σε ενώσεις. Με κανέναν τρόπο δεν εκπροσωπούνται οι άνεργοι, οι νέοι που φεύγουν στο εξωτερικό, οι απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα, οι επιχειρήσεις που κλείνουν κατά εκατοντάδες και όλα τα θύματα των φορολογικών επιδρομών, για να διορίζουμε, να ταΐζουμε και να εξασφαλίζουμε την ψήφο όλων όσων είπαμε παραπάνω. Φοβόμαστε πως δεν θα τελειώσει εύκολα και δεν θα καταρρεύσει αυτό το σαθρό οικοδόμημα. Για να απαλλαγούμε από αυτό το καρκίνωμα, θέλει σκληρό και αποφασισμένο αγώνα, πολιτών και όχι πελατών, από όλο το πολιτικό σύστημα οριζόντια. Και για έναν επί πλέον λόγο: ότι οι πελάτες ψηφίζουν μαζικά ενώ πάρα πολλοί κανονικοί πολίτες, απογοητευμένοι και αγανακτισμένοι, δυστυχώς απέχουν.

Για να το αλλάξουμε όλο αυτό δεν αρκεί μόνο η στρατηγική ήττα και η συντριβή αυτής της άθλιας συγκυβέρνησης. Θα έχει και συνέχεια.